YukEdebiyatKasımAralık2021

En Çok Gri
Emrah Kurul
Şair olsam, griyi severdim en çok
Çocuk rüyalarında üryan kalmış,
Çığlığını karabasanların yırttığı
Evlerin duvarlarını,
Ağaç diplerine konmuş bankların
Çivisini sonra, boyardım griye.
Bir de duluklarımı ağartan iç geçirmelerimi
Bıyıklarımı sarartan,
Tırnaklarımı yediren,
Alnıma yamru yumru çizgiler çeken geceleri.
Şair olsam işte, ucundan kıyısından
Baba katılığından sızan adamlığı
Sonra biraz da cıncık mavisi gözlerimi.
İnsanın insana tuz oluşunu
Tuzun kokusunu
Toprağın üstüne çöken arsız karları
İsli damların yalınayak kuşlarını
Şair olsam, hasbelkader
Battaniye örtülü ölülerin
Ayak başparmaklarını,
Birbirine bağlayan kendiri
Ama ille de gassalların çehresini
Üç Allahuekber’i iki selamı,
Kazmayı, küreği.
Şair olsam, kasketli, fularlı
Avuçlarını insanların, bilhassa
İşaret parmaklarını
Sonra tırnak diplerini, eklemlerini
Göğe bakışlarını, gözyaşlarını
En çok fakat, duâlarını boyardım griye.
Şair olsam işte,
Şair…