YukEdebiyatKasımAralık2021

Sayfa 11
Annen Sana Nasıl Seslenirdi?
Deniz Saatkaya Eldam
M
utfak masasında
oturmuş ekmeklerin
kızarmasını
bekliyoruz. Sabahın
köründe nasıl bu kadar
bakımlı olabiliyor, platin
sarısı saçları maşalı,
göz makyajı kusursuz.
Nereden, nasıl bulduysa
annemin yıllar önce ördüğü
dantel örtüyü bulmuş,
masaya sermiş, üstüne de
cam kestirmiş. Uzun kırmızı
ojeli tırnaklarını camın
üstünde tıkırdattı.
“Böyle bir güzelliğin
sandık diplerinde çürümesine
izin veremezdik
öyle değil mi ama.”
Biz diyor, biz kimsek.
İkimizi kast ediyor
olamaz, belki babamla
kendinden bahsediyordur.
Ben asla o “bizin” içinde
olmayacağım, bunu o platin
kafasına soksa iyi olur.
“Sabahları kahvaltıda
annenin ördüğü masa
örtüsüyle bize eşlik etmesi
hoşuna gider diye düşündüm.”
Sesindeki yapmacık
kibarlık, abartılı neşe sinirimi
bozuyor. Kalktı, kırıtarak
pastırmalı yumurta
sahanını ocaktan aldı, masanın
ortasına koydu.
“Pastırma sevdiğin
gibi az çemenli.”
Bu kadar kısa zamanda
beni tanıdığını sanıyor,
sevdiğim şeyleri bildiğini.
Elimi masanın kenarından
sarkan örtünün üstünde
gezdirdim, çiçeklerin
kabartılarında. Yetiştiremediğimiz
o on dört
motif, örtünün bu sırası
hep eksik kalacak. Hastaneye
tığ ve ip getirmemiz
için yalvarmıştı annem.
Sesi kulaklarımda çınladı.
“Bak şimdi, el üstü
alıp üç seferde çıkıyorsun,
iki zincir çekip üç sıra sık
iğne devam ediyorsun. İşte
bu kadar basit.”
“Kaç motif gerekiyor
demiştin.”
“İki yüz seksen
dört.”
“Çokmuş anne, hayatta
bitiremeyiz.”
“Yarı yarıya yaptık
mı doğum gününe kadar
hazır olur.”
Eksik sıradaki son
çiçek motifini tuttum, avucumun
içinde ezdim.
“Lütfen bunu çıkardığın
yere geri koy.”
Bir an duraksadı,
hangisinden başlayacağına
karar veremiyor gibi
zeytine, peynire, reçele
baktı. Fıstık ezmesini aldı,
kavanozun arkasındaki
etiketi inceliyor.
“Bunlara neden şeker
ilave ederler anlamam,
o kadar zararlı ki.”
“Hayat çok tatsız da
ondan.”
Komik bir şey söylemişim
gibi kahkaha attı,
ekmeğine bir parça tereyağı
sürdü, benim gülmediğimi
fark edince hemen
sustu. Annemin giymeye
kıyamadığı ipek sabahlığın
içinde hayat ona çok
tatlı tabii. Ameliyatından
sonra almıştı, artık memelerim
yok ama ipek bir sabahlığım
var demişti, sonra
babamla yatakları ayırmış
bir daha hiç birleştirmemişlerdi.
Sutyenlerinin
Yıl 1 Sayı 2