YukEdebiyatKasımAralık2021

Sayfa 103
Makyör
Tan Doğan
huzûru yitik bir kokudur gün
gece’yi kendi hâline bırakın
evi için dövüşür mü böcekler
rüzgârı aslâ dinmez sızının
hesap-kitap işiymiş meğer ki zaman
epeski bir zehri taşıyor hayat
dil içeri ıslık dışarı diyor en ağır ağız
mâsûmun mutluluğu mutlak yaralı
ayışığında dünya kadar gölge gam
aşk sarhoşu can kana dek
âh siyâh olmuş göğün ebemkuşağı
huzûru yitik bir kokudur dün
gece’yi kendi derdiyle bırakın
sevi için öpüşür mü çiçekler
yağmuru aslâ dinmez acının
her kapıya bir kilit ve yaslı anahtar
pasını yalamayan zemin nerde
aksi yüzlü güneşler yıldızlardan çok
annesini özlüyor tâlihsiz tarih
öldürülen babaların tutar mı âhı
loş sığınaklarda ölmüş örümcekler leş
yâni kalleş her çağda kalleş
vahşi hayvanların işleri sivri
dar vakitte parmağını kaldıran bir çocuk var
sesini kaybetmiş söz şi’r olsa dahi ham
YÜK Ede biyat