Çarçuba 2.Sayı

insancıl yaklaşımın bireyselliğine ters düşen bir durumla da karşı karşıya olduğumuzu söylemek
mümkün.
Andrew içe dönük bir karakter. Nörotik demek çok da doğru olmayabilir. Sabrının taştığı noktada
çok insancıl olabilecek tepkiler vermiş olmasını nörotiklikle bağdaştırmamalıyız. Sorumluluk boyutu
çok yüksek, inanılmaz disiplinli bir yapısı var. Deneyime açık biri olmayabilir. Bateri takıntısı onu biraz
da durumunu muhafaza etmeye meyilli biri haline getiyor. Fakat belki de bu takıntı boyutunu da
deneyime açıklık ile bağdaştırmamak ve bunun nedenini bağlanmasıyla açıklamak da yeterli olabilir.
Fletcher'a başkaldırmaları göz önüne alındığında yumuşak başlı biri olmadığı düşünülebilir. Yine de
tekrar söylemem gerekirse tüm bunlar yaşadığı zorlantı sebebi ile de gelişmiş olabilir.
Fletcher'ın eğitim sistemine baktığımızda Rogers'ın potansiyelini tam kullanan kişisini yaratmak
gibi bir derdi olduğu düşünülebilir. Her iki karakter için de film boyunca kendini gerçekleştirmeye
çalışan figürler olarak yansıtıldıkları söylenebilir.
Aslında o kadar çok ihtimal var ki. Belki de en önemlisi buna maruz kalan öğrencilerin neden
Fletcher'dan vazgeçmediğini tartışırken insancıl yaklaşımın düşünülmesi gerektiği olabilir. Çünkü
kendi haklarını savunmaları ve özgür iradelerini yok saymamaları da onlar için bir seçenek olabilirdi.
Son sahnedeyse jazza doyduk diyebilirim. Bu sahnede Andrew 'in başardığına şahit olduk. Hem
de Fletcher'a kafa tutarak. Ve film Andrew'in Fletcher'ın takdirini kazandığını gördüğümüz ilk ve tek
sahne ile son buldu.
Pelinsu Gündoğdu
4. Sınıf Psikoloji Öğrencisi
T. C. İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi
Fen Edebiyat Fakültesi
24