SANTRAL NİSAN 2021

YAZI/GÖRÜŞ
Kader en çok Doğu’ya özgü bir kavram gibi…
Doğu’dan vazgeçmeyen, belki de bazılarına
göre peşini bırakmayan bir şey. Derler
ya ‘Coğrafya kaderdir’ diye, işte onu biz
Doğululara söylerler aslında. Ve gerçekten
öyledir. Bu coğrafya bizim kaderimiz!
Gelenekleri, görenekleri, bakış açısı, maneviyatı
elbet bir gün karşımıza çıkıyor.
Onu bırakmak isteyenin peşine düşüyor
gibi, unutmak istedikçe kendini hatırlatıyor.
Uzaklaştıkça yakına geliyor. Kendini
göstermek isteyen biri gibi hep kendini
gösteriyor.
İnsan kaderinden ayrı davranamaz, ona
karşı koyamaz, ondan fazlası olamaz. Dedim
ya kader en çok Doğu’ya özgü, bu yüzden
en çok bizde yaşanır bu dediklerim.
Onunla savaşmak isteyenler de vardır belki,
hayır böyle olmamalı, değişim şart diyenler
olabilir. Coğrafyayla inatlaşmamak
Doğu’nun kaderi
gerekir ve onun düzeniyle… Yoksa kendini
acı bir şekilde hatırlatır. İstemedikleriniz
sizi mıknatıs gibi çeker. Kurcalamamak gerekir.
Batılı gibi olamayız tam manasıyla. Belki
olmamalıyız da, Batı’yı ulaşılması gereken
modern bir ideal olarak görürsek aslında
olmamıza da o kadar gerek yok. Tek eksiğimiz
bozulmuş düzenimiz, yani eski Doğu
yeni Batı’dan evladır. Medeniyetin beşiği
olduğu zamanları kastediyorum… Özünü
hatırlamak durum böyle olursa o kadar da
acı değil. Vicdan memleketi olabiliriz, tıpkı
yüzyıllar öncesi gibi. Bu bizim hamurumuzda
var ama önce istememiz lazım. Aksi
taktirde bize kendini hatırlatır, inatlaşmadan,
hatırlatmasını beklemeden hatırlarsak
çocuklarımız rahat bir coğrafyada büyür.
Yoksa sonumuz kötü tecelli, yaşattıklarımızı
yaşarız. Bu da bizim kaderimiz...
BU COĞRAFYA BİZİM KADERİMİZ! GELENEKLERİ,
GÖRENEKLERİ, BAKIŞ AÇISI, MANEVİYATI ELBET
BİR GÜN KARŞIMIZA ÇIKIYOR. ONU BIRAKMAK
İSTEYENİN PEŞİNE DÜŞÜYOR GİBİ, UNUTMAK
İSTEDİKÇE KENDİNİ HATIRLATIYOR
16