Meftun.Art 2. Sayı | Oğuz Atay Sayısı ©
Sanat ve Edebiyat Dergisi Meftun.Art 2. Sayısı Oğuz Atay www.meftun.art
Sanat ve Edebiyat Dergisi Meftun.Art 2. Sayısı Oğuz Atay
www.meftun.art
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
meftun.art/edebiyat ---- Arda Çağan Güven, Talha Maraş, Emre Karataş ----
Meftun.Art Şiirler
Kibrit
Bir kutu kibrit alıyorum avucuma
Bir kibriti yakıyorum
Bu bana, içimdeki soğuk rüzgarlara...
Bir kibrit daha yakıyorum
Bu da bana, sık dokuduğum hatalara
Yakıyorum... Yakıyorum...
Kibritin ucu nefsimle birlikte yanıyor.
Suskunluğumla birlikte sönüyor.
Sonra bir tane daha yakıyorum,
Bu sefer gözlerine bakıyorum...
Gözlerinde kendimi görüyorum
Bildiğimin aksine tertemiz,
Jilet gibi bir delikanlı.
Utanıyorum...
Kızarmaktan çok halimden utanıyorum
Başımı öne eğip kibriti söndürüyorum
Anılarım yayılıyor artan is kokusuyla
Bir tane daha yakıyorum...
"Bu kadar kibrit çöpü fazla değil mi?"
Belki... Ama bu bir şeyi değiştiremiyor
Zira keyfim baştan böyle istiyor
Bilirsin pek bir düşkünümdür keyfime...
Keyfime ya... Keyfime...
Şimdi de keyfime(!) yakıyorum kibriti
Ne de kolay söylemesi...
Belki bir gün de keyfime doğarım
Hatta keyfime yaşar, keyfime ölürüm.
Bir ot tanesi kadar kıymetli olan keyfime...
Yakıyorum...
Bir daha hatırlayınca bir daha yakıyorum.
Kimi zaman ayalarım ağlıyor, denizler çekiliyor
Yine yakıyorum...
Doğru mu bilemiyorum
Ağlıyorum yakıyorum
Kızıyorum yakıyorum
Sıkılıyorum yakıyorum
Yakıyorum da yakıyorum
Kibritler çığırıyor ben hala yakıyorum
Onlar yandıkça ben de yanıyorum...
Sonra aniden güneş doğuyor
Hepsini unutuyorum
Çöpleri unutuyorum
Kendimi unutuyorum
Sadece gülüyorum
Birileri süpürüyor yerdeki kibritleri
Ben devamlı gülüyorum
Gülüyorum gülüyorum...
Sonra bir tane daha yakıyorum...
Arda Çağan Güven
Meftun.Art
18
Yalnız Bahar
Kurumuş yapraklardan bir okul yolu
Sonbahar takılmış topuklarıma
Kurşunla karışık toprak kokusu
Güzün dolanmış tarifsiz sabahlara
Karmaşık hülyalarda ceviz ağaçları
İçimde anlamsız bi'suçluluk uğultusu
Sokaklarda buruşmuş kâğıt topları
Bendimde kararmış gök gürültüsü
Kararmış sabahlar, kopmuş fırtınalar
Ötüşmüş horozlar, kesilecek başlar
Akan haykırışlar, hüzünlü dakikalar
Kaybolan anlar sessiz sokaklar
Sonbahar...
Belki de tek sebebi Sonbahardır...
Bu karartılar, çığlıklar
Hüzünler, kayboluşlar
Sadece Sonbahardır...
Arda Çağan Güven