Hayalet Resimli Mecmua Sayı 41

Henriette ayağa kalktı. Mehtabın
ziyasıyla aydınlanan aynanın
karşısına geçti. Kendisini temaşa
etmeğe başladı. Şeffaf ve ince
etekliği altından güzel ve mevzun
bacakları görünüyordu. Göğsünün
kabaran yerlerini kapatan (8) ve
nevaı (çeşitli) taşlarla müzeyyen
(süslenmiş) müdevver (yuvarlak)
parça parıl parıl parlıyordu.
Başındaki tacın elmasları gözleri
kamaştırıyordu.
Tekrar tekrar aynaya
bakıyordu.
Bu esnada içeriden mihracenin
müstehzi (alaycı) bir kahkahasını
müteakip:
- Cecile… Bu kıyafetini
beğendin mi? Sabahleyin giyinmiş
olduğun spor elbiselerinden fazla
bu kıyafeti sana tercih ediyorum.
Çünkü sen öyle ata binecek,
silahsız kimselere silah çekecek,
bilmem hayvanat-ı vahşiye avına
çıkacak mahlûklardan değilsin.
Sen ancak bu kıyafete ve sana
alıştıracağım şark hayatına layık bir
kadınsın, dediğini işitti.
Sonra kıvrak ve ruhnevaz
(gönlü okşayan) bir musiki sesi
terennüm etmeğe başladı. Gecenin
lahuti (sırlar âlemine mahsus)
sessizliği içinde bu nağmeler
tüyleri ürperten hazin bir şark
havası idi.
Henriette sehhar (büyüleyen)
musikinin cazibesine kapılarak
şuurunu kaybetti. Kendi kendine
yavaş yavaş raks etmeğe başladı.
Gittikçe açılıyordu. Mazisinin
saadetli hatırlatan bu musiki onu
coşturmuştu.
Odanın bir köşesinde
genç mihrace büyük bir zevkle
Henriette’in raksını seyrediyordu.
Ara sıra kadehini önündeki şarap
sürahisinden doldurup içiyordu.
Musiki son perdeyi çalıyordu.
Henriette yorulmuştu. Son
figürünü yaparak kendisini
yumuşak minderlerin üstüne attı.
Mihrace sazendelerin
bulundukları bitişik odaya
gitmelerine müsaade (9) verdi.
Kızın yanına yaklaştı. Yere
eğilerek bir kadeh şarap doldurup
Henriette’e takdim etti.
Henriette, onu yere dökerek:
- Artık size itimat etmiyorum.
Korkarım ki sabahleyin verdiğiniz
çay gibi afyonlu olsun.
Mihrace gülerek:
- Onu seni bu hale getirmek
için yaptım. Artık istediğim oldu.
Bundan sonra sana böyle afyonlu
veya münevvim (uyku yapıcı) şey
içirtmekte mani nedir? İşte ben
de içiyorum, bir şey varsa bana da
dokunur, diyerek tekrar bir kadehi
doldurdu ve ondan biraz içerek
Henriette’e verdi.
Artık emniyet kesbetmişti.
Kadehi mihraceden alarak içti,
tekrar istedi, içti. Mest bir hale
gelinceye kadar içti. Kafaları
tütsüleyen iki sevdazede (âşık) gibi
birbirlerine sarıldılar.
Artık Henriette mihracenin
gözdesi daha doğrusu Kaşmir
ülkesi hükümdarı sarayının baş
rakkasesi olmuştu.
Gayrı Muntazam
Bir Ziyaret
Sherlock Holmes ile
muavini Harry, hayli takibat ve
taharriyattan (araştırmadan) sonra
meşhur hırsız Arsen Lüpen’in
izini bulamamışlardı. Yalnız elde
ettikleri malumat neticesinde
hırsızın Hindistan’ın içerilerine
doğru gittiğini haber almışlardı.
(10)Bu iki kudretli polis
hafiyesi yeni bir faaliyete atılmak
için Bombay’dan Kalküta’ya
gitmeleri icap ettiği için posta
treniyle oraya hareket edip oradaki
otellerden birisinde ikamet ettiler.
Öğle yemeğini müteakip, polis
hafiyesi ve muavini (yardımcısı)
karşılıklı oturmuşlar, huzur ve
sükûnetle pipolarının dumanlarını
savurmakta idiler.
Bulundukları odanın kapısı
açıldı. Hintli garson elinde tuttuğu
bir kartı Sherlock’a takdim ederek:
- Şık bir mister bunu bana
verdi. Sizinle hususi görüşmek
istiyor, dedi.
Sherlock Holmes, tehalükle
kartı aldı. Ona seri bir nazar atfetti.
Arsen Lüpen
Dünyanın En Meşhur Kibar
Hırsızı
Karta tekrar baktı; evirdi,
çevirdi. Âdeta inanmayacağı gibi
geldi.
Harry, üstadını hayrette
bırakan bu şık kartın muhteviyatını
öğrenmek istiyordu. Sherlock
Holmes, muavini meraktan
kurtarmak için kartı ona gösterdi.
Okur okumaz:
- Kabil değil! İnanmam, dedi.
Sherlock Holmes, Hintli
garsona seslenerek gelen misafiri
kabul edeceğini ve kendisinin de
buraya gelmesini söyledi.
(11)Garon uzaklaşınca polis
hafiyesi muavinini bitişik odaya
gitmesi ve orada mütekayyit
(dikkatli) olarak ufak bir işaretle
faaliyete geçmesini tembih
etti. Harry, cebinde browning
tabancasını muayene ederek bitişik
odaya girdi.
Birkaç dakika sonra kapı
14