ArtDog Istanbul #1

More documents

Recommendations

Info

4 | Eylül - Ekim 2019, Sayı: 116. İstanbul Bienali Dosya KonusuNicolas Bourriaud, Fotoğraf: Muhsin AkgünSömürüpÇöplüğe Çevirdiğimiz DünyaŞu anda okyanuslarımızen az 3.4 milyon kilometrekarelik devasa bir plastikatık kütlesi altında. Bu alan,Türkiye’nin yüzölçümününneredeyse beş katı.Atıklardan oluşmuş yepyenibir dünyada yaşıyoruz.Nicolas Bourriaud İstanbulBienali’nin temasını anlattı:“Yedinci Kıta”.Şebnem KırmacıYedinci Kıta, endüstriyelaktivelerimizin oluşturduğubir Yeni Dünya. Ama kimseYedinci Kıta’da yaşamakistemiyor. Orası tıpkıbilinçaltımız gibi, kirli.Yedinci Kıta teması, dünyayı nasılmahvettiğimizi gözler önüne seriyor.Geçen hafta Ege’de tatildeydim.Yedi yaşımdan beri aynı yazlık yeregidiyorum, masmavi suların güngeçtikçe pislenmesi, sahillerin çöpve plastik yığınına dönüşmesi...O sahilin nasıl da dönüştüğüneşahit olmak düşündürüyor.Ve bütün bunlar çok, çok hızlı gelişiyor.Evet bu inanılmaz değişimson yüzyılda olmadı.Son 50 yıl civarı, evet.Bu temayı ortaya çıkartırkenreferans noktanız neydi?Bu konuyla ilgili her zaman çok hassastım,ama Anthropocene konsepti üzerineçalışmaya başladığımda bu konuyu dahasanatsal alanlarda ele almaya başladım.Çalışmalarıma 2012 - 2013 yıllarında başladımve 2014’te “The Great Acceleration”başlığı altında düzenlenen Taipei Bienali’ninküratörlüğünü üstlendim. Bienal, güncel sanatın,insanlar, hayvanlar, bitkiler, makineler,ürünler ve objeler arasındaki yenidinamikleri nasıl açığa vurabileceğini gösteriyordu.Taipei Bienali bu konuya yoğunlaşanilk bilinen sergiydi; Istanbul Bienali dahaçok antropolojik bilimlere dayanıyor. Taipeisergisi daha genel bir sunumdu, bir tanıtımdı.O zamanlar bu konu üzerine çalışmalarımadevam edeceğimi bilmiyordum, ama osergi Anthropocene’in sebep olduğu yeni biralanı yansıtan genel bir sunumdu, insan veinsan olmayanın arasındaki parametrelerive hiyerarşilerin yıkımını yansıtıyordu. Yaniilk etapta ufak başlayan ama sonradan detaylandırılanbir çalışma. Çarpıcı bir imgeylebaşlamak istedim, ve Yedinci Kıta hepimizikorkutan, hepimizin çok iyi bildiği güçlü birimge. İstanbul Bienali belli bir konsepti olanbir sergi değil, daha çok Yedinci Kıta imgesiyleilgili üretilen birçok fikrin sunumu gibi.YAPTIKLARIMIZIN GÖLGESİYedinci Kıta neden bu kadarkuvvetli bir imge?Yedinci Kıta Hindistan’a eşit büyüklükte,Türkiye’nin de 5 katını kapsayan bir alan.Yani kocaman. Son yüzyılda yaptıklarımızınbir gölgesi gibi. Çok çarpıcı bir imge bu.Benim için bu yeni bölge kesinlikle yeni türdebir sömürge alanı. 15. yüzyılda Avrupa ülkeleriYeni Dünya dedikleri bölgeyi işgaletmeye başladılar, kolonileri ele geçirip, insanlarınıkatlettiler. Yani aslında YedinciKıta, endüstriyel aktivelerimizin oluşturduğubir Yeni Dünya. Ama burası, kimseningitmek istemediği bir bölge; kimse YedinciKıta’da yaşamak istemiyor. Orası tıpkı bilinçaltımızgibi kirli.Joseph Conrad’ın Karanlığın Yüreğiadlı romanını çağrışım yaptı bendesizden dinlediklerimden dolayı.İnsanın vahşiliği, sömürününsınırsızlığı.... Yanlışsam lütfendüzeltin, bienalin teması çok sade birdille anlatmak gerekirse insanoğlununtüm doğayı, hayvanları, her şeyisömürdüğüne dikkat çekmiyor mu?Evet. Aslında birçok dini metin insanoğlunundoğaya hükmedip, ele geçirmesi gerektiğinisöylüyor. Doğanın aslında insanoğlununkullanımı için varolan bir alandan ibaretolduğu varsayılıyor ve tam olarak da yıkılanşey de bu aslında.SANATÇILAR SAĞKALAMAYACAĞIMIZI BİLİYORBunu her gün konuşuyor olmamızgerekmiyor mu? Türkiye’nin beş katınıkapsayan bir alanın çöpten oluşmasıgerçeği var ortada ve buna manşetlerdeyer verilmiyor. Onun yerine politikaya,ekonomiye ve magazin haberlerineyoğunlaşıyoruz. Bu kadar sürekli veacil olarak dikkat verilmesi gerekenbir konunun çok fazla konuşulmamasısizce de trajik değil mi?Evet. Konuşulması gerekiyor çünkü küreselve kocaman bir mesele. Ben bunaAnthropocene cinayetleri diyorum.İnsanoğlu olarak aktivitelerimiz gezegeniolumsuz halde etkilemeye devam ettikçe,daha az umursuyoruz. “Cinayet” diye adlandırdığımşey de o. İnsanoğlu olarak, bulunduğumuzgezegenin yüzeyini tamamen değiştirebildiğimizikanıtladık, ve aslındagüncel sanat bunu çok ilginç bir şekilde yansıtabiliyor.Bu çok büyük ölçekte bir kriz; son2000 yıldır bildiğimiz insan ölçeği tamamendeğişmiş durumda. Bienal sanatçıları işlerindebunu yansıtıyorlar. Sanatçılar, dünyanınçöküyor olduğunu ve çok daha uzun süresağ kalamayacağımızı vurgulamaya çalışıyorlar.İnsanlar ve insan olmayanlar, maddeve diğer her şey arasındaki, Anthropocene’inyıkmış olduğu bu geleneksel ve ideolojik hiyerarşilerigöstermeye çalışıyorlar.İnsanlar ve insan olmayanlarınarasındaki geleneksel ve ideolojikhiyerarşilerden bahsederkenne kastediyorsunuz?Doğa ve kültürün bambaşka varlıklar olarakayrıştırılmasından. Doğa ve kültürünbölünmesini diğer tüm bölünmeler takipeder. Kadın ve erkek mesela. Kadın, çoğudini metinde doğanın tarafında gösteriliyor.Sömürgeleri düşünün. Avrupa ülkeleri nedenbaşkalarını kolonize etti? Çünkü sömürdükleriinsanların doğanın tarafında olduğuvarsayıyorlardı. Sömürenler kıtalara gelişimgötürdüklerini savunuyorlardı, demek istediğimşey bu. Doğa ve kültür arasındaki bölünme,doğayı sömürgeye ve terbiye edilmeyeaçık bir konumda bırakıyor; bu tümtüm zülümlerin anasıdır. Buna zengin ve fakirarasındaki kapitalist hiyerarşiler de dahil.O da bir bakıma tüm ayrımların en basitmatriksi.Ayrımdan bahsetmişken,dünya genelinde sağ-görüşlüpolitik yönelimlerin artmasınadair yorumlarınızı nedir?Bu, Amanzonları yok etmekle olan takıntıylada bağlantılı. Faşizm, başkalarına baskıuygulamak için sebep olabilecek fikirlersunmaya yardımcı oluyor - ve bu fikir, insanlarınmedeni oluşundan Amazonlara damedeniyet getireceğine dayanıyor.İNSAN DOĞAYI VE HAYVANITERBİYE ETMEYE KALKARSADünyanın her yerinde “yerli”insanlara yapılanlar örnekgösterilebilir. Sizce neden insanlardoğayı bir arada var olabilecekleriveya parçası olabilecekleri bir şey
Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 516. İstanbul Bienali Dosya Konusuolarak görmek yerine terbiye etmelerigereken bir şey olarak görüyor?Neden hayvanları ve bitkileriistismar etme gereği görüyoruz?Bildiğim kadarıyla ilk dinler, en kutsal aktivitelerinölüye tapma ve toprağa vermeyedayalı olduğunu düşünüyorlardı. Aynı zamandadünyaya karşı çok panteist bir bakışaçısı vardı - hayvanların Tanrıya daha yakınolduğu düşüncesi hakimdi. Tanrıçaya tapandinler yaşama aşık olmayı kutlar. Öbür yandan,monoteist dinler farklı bakış açılarınasahipler. Bu sömürünün en büyük sebeplerindenbirinin şiddetle ataerkil olduğunu düşünüyorum.Nasıl?Tüm monoteist dinler ataerkildir.Gökyüzünde bir baba figürü olduğuna inandırılırız,bir anne figürü olduğuna değil.Yani tüm monoteist dinlerdeTanrı figürü bir erkek, doğru .Evet, tarih öncesi dinler hariç hepsi için bugeçerli.Hapı yuttuğumuzu, medeniyetinçöktüğünü düşünüyor musunuz,beceremedik galiba bu işi.Çökmek doğru kelime olmayabilir, ama düşüşteolduğumuz doğru ve büyük ihtimalleçok türlü ve feci yönlerde.Tarih öncesi ve monoteist dinlerdenbahsettiniz - tarih öncesi dinlerintüm canlı ve cansız varlıkları kutsalvarsaymasından, öteki yandanmonoteist dinlerin bu algıya sahipolmamasından. Kurban Bayramıda biteli çok olmadı. Yedinci Kıtabağlamında hayvanların kurbanlıkkullanımını yorumlayabilir misiniz?Amazon kabilelerinin ve Güney Amerika’dakiinsanların güncel tavırlarına bakabiliriz; bubölgelerde insan ile hayvan arasındaki ilişkiçok daha karmaşık. İnsanlar hayvanlarıavlıyorlar, fakat hayvanın asıl öldürülüşşekli çok daha karışık bir dönüştürüm sistemiüzerinden gerçekleşiyor, aynı zamandaçok sembolik ve bir organizasyon meselesi.İnsanla orman arasında çok karışık, esasındakapitalist olan ve bilgiye dayanan bir ilişkivar.CAHİLLİK VE BENCİLLİKUzmanlar, İstanbul’un yeni üçüncühavalimanının kuşların en önemligöç rotalarından birinde bulunduğusavunuyor. Havalimanının sadeceçevreye değil, uçuşlar için de tehlikeoluşturacağı konusunda uyarıyorlar.Bence bu tamamen cahilliğin, bencilliğin,otoriterizmin, ve iş yapmakta kısa süreli düşünmeningöstergesi.Sizce insan denen varlık bugezegene sahip olduğunu vetüm kaynaklarını istediği gibikullanabileceğini mi düşünüyor?Kesinlikle evet. Varolan hayvan türlerininyüzde kırkının soyları son 20 senede tükendi.Bu çok korkunç bir durum.Bir küratör olarak değil de, bir dünyavatandaşı olarak bulunduğumuzdurum sizi endişelendiriyor mu?Evet, ama ben bir aktivist değilim. Benimamacım daha derin bir anlayış şekli geliştirmekiçin çalışmak. Ve bence sanat da bundanibaret; militanlık veya aktivizmden değil.O tamamen ayrı bir şey ama aynı dereceönemli.Basın toplantısında, Bienal’ekatılan sanatçıların bir bakımaantropolog olduklarından bahsettiniz,bunu biraz açabilir misiniz?Öncelikle fikir şuydu; eğer yeni bir bölgeoluştuysa ve Yedinci Kıta gerçekten çok büyükbir bölge, birisinin bunun antropolojisinebakması gerekiyor. Ve benim ilgimi çekende antropolojide gelişen yeni trendleri incelemek.Profesör Phillipe Descola ve EduardoVieiros de Castro gibi antropologlar antropolojiyiinsanlar ve insan olmayanlar arasındakiilişkiden oluşan sistem haline getirdiler- sadece bir tür olarak “anthrōpos”a * dayananbir bilim değil, aynı zamanda insan türününhayvanlarla olan ilişkisini inceleyenbir alan. Yani aslında bir bakıma, sanatçıyaantropologların dünyaya nasıl baktıklarınıve algıladıklarını soruyorum ve gösteriyorum.Dünyanın görünmeyen taraflarınıkeşfetmemize yardımcı oluyorlar ve dahaönce sorulmamış sorular soruyorlar ve bununyanında giden estetiğini üretiyorlar.Sanatçılar çözüm mü üretmeli?Sanatçılar çözüm sağlayamazlar. Bu politikacılarınve aktivistlerin işi. Sanatçı aynımanzarayı farklı bir gözle ele alır. Farklı birbakışları var diyebiliriz. Günümüzde sanatçılarçözüm üretseydi felaket olurdu.Kocaman bir felaket…Sanatçıların çözüm üretmelerini beklemiyorumama doğru sorularla gelip, bizifarklı düşünmeye itmelerini istiyorum. “TheGreat Acceleration”dan başlayarak yaptığımtüm sergilerde, dünyayı nasıl gördüğümüz,içinde kendimiz nasıl konumlandırdığımızve onu nasıl yansıttığımızın üzerindeAntropocene’in nasıl bir etkisi olduğu sorusunadeğinmeye çalıştım.* Antropoloji, Latince’den gelen anthropologia (“insanoğlu bilimi”)kelimesine dayanıyor ve kökünü Yunancada bulunan anthropos(“insan”) kelimesinen alıyor.İstanbul Bienali’nin küratöryelpozisyonu size sunulduğundane düşündünüz?Çok heyecanlandım. Bu seneki çok önemliçünkü ilk defa İstanbul Bienali ekolojik değerlerleilgili bir duruş sergiliyor. Bu tarihibir mesele, çünkü son 30 yıldır yapıldığınıduyduğum bir şey değil.SADIK BİENAL İZLEYİCİSİİstanbul’a ilk gelişiniz mi?1999 senesinden beri tüm bienallere geldimaslında. Sadece son ikisini bazı sebeplerdenötürü kaçırdım. Ama diğer hepsini gezdim.İstanbul Bienali’nin dünyada ikinci olduğunudüşünüyorum, Venedik’ten sonra.Tarihi açıdan, ve içerik olarak. Buna takibenSao Paolo, Şangay ve Taipei Bienallerini sıralardım.Eminim ki biliyorsunuzdur,İstanbul son zamanlarda kültürsanat açısından bir gerilemeyaşadı. Ama artık bu değişecek gibigörünüyor. Ne düşünüyorsunuz?Bence birçok insan uzun bir aradan sonraİstanbul’a ilk defa yeniden gelecek. Ben bile2013’ten beri gelmemiştim.Bienal’i ziyaret edecek çocuklaraönerebileceğiniz film veya kitaplarvar mı? Daha iyi anlamaları için.Çocuklar kesinlikle Wall-E filmini izlemeliler.Peki ya yetişkinler?Yetişkinler içinse Phillip Descola’nın Doğa veKültürün Ötesinde kitabını okumalarını öneririm.Çoğu dilde tercümeleri bulunuyor.İstanbul size ne ifade ediyor?İstanbul’un özellikle dinamikliği bana hepçok etkileyici geliyor.Ben bir aktivistdeğilim. Benimamacım dahaderin bir anlayışşekli geliştirmekiçin çalışmak.Şehre Kalıcı Bir Eser Dahaİstanbul Bienali, Koç Holding desteğiyleşehre kalıcı bir eser bırakıyor. Kuşağınınen yaratıcı isimlerinden MonsterChetwynd’in masallardan ve mitolojidenesinlenerek yarattığı oyun alanı formundakiheykel Maçka Sanat Parkı’nda. İstanbulBienali otuzuncu yaşını kutladığı 2017 yılında,İstanbul’a her bienalle birlikte kalıcıbir eser armağan etmek üzere yola çıkmıştı.2017’de Ugo Rondinone’nin Buradan NereyeGidiyoruz? başlıklı neon heykelini şehre kalıcıolarak kazandıran bienal, bu sene de dünyacaünlü sanatçı Monster Chetwynd’in kolektifetkileşime açık bir eserini İstanbul’a armağanediyor. Bu seneki proje kapsamındaMonster Chetwynd’in 16. İstanbul Bienali’neözel olarak bir çocuk parkı mizanseniylekurguladığı Gorgon’un Oyun Alanı başlıklıbirbuçuk ile Ekolojiyi ‘Sindirmek’açıkhava yerleştirmesi Maçka Sanat Parkı’nayerleştiriliyor.“Kolektif geliştirme”ye önem veren sanatçınıngündelik olanla şiirsel olanı birbirineyakınlaştıran çalışması İstanbul’un sokakkedilerinden, Yerebatan Sarnıcı’nda yeralan Medusa heykellerinden ve İtalya’dakiBomarzo Bahçeleri’nden ilham alıyor. Eser10 Eylül’den itibaren Maçka Sanat Parkı’nda.16. İstanbul Bienali kapsamında MonsterChetwynd’in, Maçka Sanat Parkı’na yerleştirilecekkalıcı eser projesi dışında bir çalışmasıdaha yer alacak. Sanatçının her biri insansıbir biçime bürünmüş bir yarasa, biryılan, bir timsah ve bir örümcekten oluşanhibrit yaratık heykelleri de bienalin açık olduğusekiz hafta boyunca Büyükada’da yeralan Hacopulo Köşkü’nde görülebilecek.İngiliz sanatçı Monster Chetwynd,Glasgow’da yaşıyor ve çalışıyor. Çeşitli nesneleribir araya getirerek gerçekleştirdiği; elyapımı kostümlerin, aksesuarların ve dekorlarınkullanıldığı performansları ile tanınanChetwynd, yapıtlarını “sabırsızca yapılmış”olarak nitelendiriyor; işlenmesi ve performanslarınadavet ettiği sanatçılar için kullanmasıkolay ucuz malzemeleri tekrar tekrarkullanıyor ve böylelikle birçok yapıtınıtanımlayan “kolektif geliştirme” kavramınıvurguluyor.Dünyanın dört bir yanından 25 ülkeden56 sanatçı ve sanatçı kolektifinin eserlerineyer verecek bienale Türkiye’den 8 sanatçıkatılıyor. 36 sanatçı İstanbul Bienali için yenieser üretiyor.Sanat, ekoloji ve antropolojikonuları arasındakiilişkileri odağına alan 16.İstanbul Bienali, kamusalprogram kapsamında pekçok etkinliğe ev sahipliğiyapmaya hazırlanıyor.Programda yer alanetkinliklerden biri de, ekolojive sanat çalışmalarıkolektifi birbuçuk tarafındantasarlanan “Sindirim”buluşmaları olacak.Gamze Kantarcıoğluklim değişikliği-enerji ekonomisti veperformans sanatçısı Ayşe Ceren Sarı,İçevrebilimci ve sanatçı Serkan Kaptan veküratör Yasemin Ülgen’den oluşan birbuçuk,çalışmalarına 2017’deki Solunum adınıtaşıyan yarı-kapalı buluşmalarla başladı.birbuçuk yeni tasarımı Sindirim buluşmalarıile ilk kez halka açılacak ve bu yıl İstanbulBienali’nin konuğu olacak. birbuçuk ekibi ilekolektiflerinin çalışmalarını, Sindirim’i, insanlıkolarak aştığımız sınırları ve mikro anlatılarınekolojik değişim için neden önemliolduğunu konuştuk.SANATÇILAR VEAKADEMİSYENLER BİR ARADAbirbuçuk olarak yola çıkarkenhedefiniz neydi? Kolektifin ilkbüyük projesi olan Solunum’danbiraz bahseder misiniz?Ayşe Ceren Sarı: Biz ortak geçmişi ve paralelyolları olan arkadaşlarız. Üçümüz de farklıalanlarda, özellikle sanat ve toplumsal hareketlerdepolitik ekoloji yaklaşımı üzerine çalışıyoruz.Birgün bu ortaklık üzerine sohbetederken ortaya birbuçuk fikri çıktı. Akademive toplumsal hareketlerle sanat alanındatartışılan konuların eş zamanlılığı ve benzeryaklaşımları çok ilgimizi çekiyordu. Bu durumuve ilişkilenmeleri anlamak için bir haritalandırmaçalışması yapmaya başladık vegördük ki politik ekolojinin kapsadığı konularıçalışan, bu alanda üreten, eylemde bulunankişilerle, yine bu konuları çalışan sanatçılarçok benzer yaklaşımlarda işler üretiyorama tanışmıyor ve dolayısıyla ortak üretimlerdebulunmuyor. Bahsettiğimiz alanlarınbilgi, yöntem ve duygusunun bir aradaolması fikri bizi çok heyecanlandırdı veSolunum programını hazırlamaya karar verdik.Solunum programı kapsamında yaptığımıztoplantılarda, her toplantı için ortayabir metin çıkarıyoruz. Müşterek dil ve bilgibirlikteliği üzerinde önemle durduğumuzkonular. Bu sebeple toplantılarda söylenensözlerin bir araya geldiği, katılımcıların belli,sözlerin anonim olduğu bir metin oluşturuyoruzve ardından web sitemizde (birbucuk.org)metni herkesin kullanımına açık birşekilde paylaşıyoruz.birbuçuk SİNDİRİM’LEHALKA AÇILIYORSolunum, belli sayıda davetlininkatılımıyla kapalı toplantılar şeklindeyürütüldü. Peki halka açık olan birdizi toplantı yapma fikrine, yaniSindirim’e nasıl karar verdiniz?Yasemin Ülgen: Solunum’da sosyo-ekolojikmetabolizma kavramını merkeze alarak su,biyoçeşitlilik, kültür, metabolizma, sınırlar,gıda, iklim, maden, toplumsal cinsiyet,enerji gibi başlıklarda yarı-kapalı toplantılaryaptık. Solunum programının bundan sonrakitoplantıları toprak, atık, kent, müştereklerve gelecek gibi başlıklar altında yineaynı formatta olacak.Serkan Kaptan: Öte yandan çalışmalarımızdevam ederken, Ekim 2018-Haziran2019 arasında araştırma yöntemlerimizi geliştirmekve farklı kişilerle çalışmalarımızıpaylaşmak için İstanbul Bienali Çalışmave Araştırma Programı’na dahil olduk.Sindirim programı fikri bu süreçte ortayaçıktı. Akabinde bienalin kavramsal çerçevesibelirlendiğinde, kamusal programları oluşturmamıziçin İKSV’den davet aldık ve katılımcılarımızlaiçeriği oluşturmaya başladık.Sindirim’de değindiğimiz odak konularımızlailişkilenen çeşitli disiplinlerden katılımcılarınsunum ve performansları, Solunum’unaksine halka açık etkinlikler olarak gerçekleşecek.SİNDİRİM GÜNCELDEN BESLENİYORSindirim toplantılarının içeriğinekarar verme sürecinden bahsedebilirmisiniz? İçeriğiniz güncel olaylarlaparalellik taşıyor mu ya daonlardan ne oranda etkileniyor?YÜ: birbuçuk olarak temel meselemiz ekolojimücadelesinin politik ilişkilenme biçimleri.Türkiye’de özellikle 2000 sonrası yaşanançevre sorunlarının her biri oluşturduğumuziçeriğin belirleyicileri oluyor elbette.Sindirim’de, çalışmalarında politik ekoloji,çevre ihtilafları, üretim-tüketim süreçleri,meta-sınırların genişlemesi gibi odaklarıolan kişilerin sunumları ve sanatçıların üretimleriyletüm bu politik süreçlere olabildiğincetemas etmeyi umuyoruz.A.C.S: Mayıs ve Haziran aylarında, kamusalprogramın katılımcılarıyla odakları belirlemekve ortak bir dil üretmek için atölyeleryaptık. Sindirim programı da bu buluşmalarınardından, gündelik ve sıradan beş nesneyimerkeze alıp o nesnelerin ekoloji bağlamındasüreçlerini ve temaslarını irdeleyenveya onları yer yer kavramsallaştıran, herbirinin kendine özgü formatı olan sunumlardanoluşuyor.SANATÇILAR EKOLOJİYİ ES GEÇMİYOREkolojik sanat 1960’lı yıllardanberi bazı sanatçıların sanatpratiklerinde yer alıyor. Şimdiyseİstanbul Bienali’nin kavramsalçerçevesi oldu. Bunun sebebinigerçekten kaynakların sınırınadayanmamıza bağlayabilir miyiz?Y.Ü: Toplumsal mücadele ve sanatı ilişkisizalanlar olarak düşünmemek gerekiyor.Sanatçılar, insan ve insan olmayan arasındakiilişkiyi sorguladıkları, çevre meselelerinedikkat çeken çok güçlü işler üretiyor veizleyicilere önerdikleri yeni bakış açılarıylasanat alanında yeni tartışma alanları yaratıyorlar.Türkiye’de 2000 sonrası yükselişegeçen ekoloji mücadelesinin kırsalın yanısıra kentte de artış göstermesinin elbettebirçok sebebi var. Soframızdaki gıdadan içtiğimizsuya ya da büyük AVM’lerin enerji ihtiyaçlarındaninşaatlarda kullanılan hammaddeyekadar kenti büyüten tüm kaynaklarkentin sınırlarının dışında bulunuyor. Birçokanlamda sınıra dayanmaktan da öte, aslındasınırı aştık. Bienal gibi uluslararası ve farklıkesimlerden ziyaretçilere ev sahipliği yapansanat etkinliklerinde bu denli kritik meselelerintartışmaya açılmasını çok önemlibuluyoruz.GEZEGENİMİZİN LİMİTLERİNİ AŞTIK“Sosyo-ekolojik metabolizma”kavramını merkeze aldığınızdanbahsediyorsunuz? Bu kavramıbiraz açabilir misiniz?SK: Var olan sosyo-ekonomik yapı ve süreçlerintıpkı bir beden gibi metabolizması var.Bu yapı ve süreçlerin kendini yenilemek veişlevlerini yerine getirmek için iki şeye ihtiyacıvar: Enerji ve madde. İhtiyaç duyulanenerji ve madde miktarı artık gezegenintaşıma kapasitesinin çok üzerinde. Bu durumözellikle gelişmiş ülkeler için geçerli.Enerji ve madde ihtiyaçlarının karşılanmasıiçin çaba gösteren insan ve insan olmayantüm varlıklar, ekosistemler, topluluklar,kültürler ve ilişkiler giderek artan bir hız veşiddetle tahrip ediliyor. Bu süreçte çok katmanlıgüç ilişkilerinin ve üretim-tüketimsüreçlerinin merkeze oturduğunu görüyoruz.Bunedenle bu karmaşık yapı ve ilişkilerebakarken, beşeri ve doğal bilimlerin farklıalanlarındaki bilgiyi toplumsal hareketlerindeneyimleriyle bir araya getiren bir yaklaşımaihtiyaç duyuyoruz. Politi- ekolojik bakışaçısıyla “sosyo-ekolojik metabolizma” kavramıbizim için bu ihtiyaca dair toparlayıcıbir çatı sunuyor.
Page 1 and 2: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 125 ₺
Page 3: ArtDoga term that describesthose th
Page 7 and 8: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 716.
Page 9 and 10: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 916.
Page 11 and 12: 16. İSTANBUL BİENALİ PARALEL ETK
Page 13 and 14: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 13Yo
Page 15 and 16: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 15Le
Page 17 and 18: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 17Ma
Page 19 and 20: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 19Na
Page 21 and 22: Unit London is a leading contempora
Page 23 and 24: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 23Bu
Page 25 and 26: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 25Sa
Page 27 and 28: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 27
Page 29 and 30: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 29Bi
Page 31 and 32: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 31Ca
Page 33 and 34: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 33Bi
Page 39 and 40: Eylül - Ekim 2019, Sayı: 1 | 39Gr

ArtDog Istanbul #1

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?