Ash Kitap 25x25

Kar başladı.
Okumak için harika bir gece.
Çayım hazır, bu gece okuyacağım kitapları
seçtim, ışığımı da açayım. Hıh! işte şimdi hazırım.
Bu kar manzarası eşliğinde kitapların içinde
kaybolabilirim.
Ben Ash. Bu terkedilmiş kütüphanede yaşıyorum.
Bu kocaman binada tek başımayım en iyi arkadaşlarım
dostlarım ailem buradaki kitaplar.
Asıl ismim Ashley ama bir gün herkes
beni Ash diye çağırmaya başladı. Neden mi?
Gelin size anlatayım.
...........................................................................................................................................
............................................................................................................................................
...................................................................................................................................
.............................................................................................................................
...................................................................................................................
............................................................................................................
....................................................................................................
..........................................................................................
...............................................................................
................................................................
......................................

Ben bir ejderhayım.
Yooo! korkmayın uysal bir ejderhayım ben.
Niyetim kimseyi incitmek değil. Bu kütüphanede
tek başıma yaşamamın nedeni de bu zaten. Yıllar
önceydi. Sevdiklerime zarar vermemek için düştüm yollara.
Ormanın içinde bu kocaman binayı gördüğümde burasının
evim olacağını hiç düşünmemiştim. Ama öyle oldu.
Burası terkedilmiş çok eski bir kütüphane. İçinde yüz binlerce
kitap var. Yıllardır okuyorum ama herhalde daha onda birini bile
bitirememişimdir. Ailemin dostlarımın özlemini onlarla gideriyorum.
Sevdiklerimle sık sık mektuplaşırız ama onlarla hiç bir araya gelemeyiz.
Ben yalnız yaşamaya mahkûm bir ejderhayım. Neden mi?
Dedim ya onları incitmemek için.
...........................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
............................................................................................................................................
..................................................................................................................................
........................................................................................................................
..............................................................................................................
.................................................................................................
....................................................................................
..............................................................
..............................

Bundan
yıllar önce onüçüncü doğum günümde
başıma gelenler tüm hayatımı değiştirdi. Harika bir
partiydi. Nefis limonlu bir pasta, hediyeler, eğlence her şey
yolundaydı. Ta ki babamın elinde o kocaman hediye paketini görene
kadar. O paket beni öyle heyecanlandırdı ki birden hapşırdım. Ve
ağzımdan alevlerin çıkmasına engel olamadım. Neyse ki henüz küçük bir
ejderha olduğum için kimseye bir şey olmadı. Ne var ki armağanım küle
dönmüştü. Annemle babam üzülmememi söylediler. Büyüme yaşındaki ejderhalarda
bu tür sakarlıklar olurmuş. Ama işin aslı sadece o kadar değildi. O günden sonra ben
ne zaman çok heyecanlansam hapşırmaya başlıyordum. Alevleri kontrol edemiyordum.
Bu durum küçüklüğümde çok sorun olmamıştı. Ama büyüdükçe alevlerim güçlenmeye her
şeyi küle çevirmeye başladı. Günlerim bir şeylerin beni heyecanlandırmasından korkarak
geçiyordu. Sonunda kararımı verdim. Ailemle vedalaşıp onlardan ayrıldım. Ve bu terkedilmiş
kütüphaneye yerleştim. İşte adımın Ashley iken diğerlerinin bana Ash diye seslenmelerinin
sebebi bu. Eee çokta haksız sayılmazlar öyle değil mi?
..............................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................
..............................................................................................................................
..................................................................................................................
......................................................................................................
......................................................................................
..............................................................
..............................

Bu gün elime çok ilginç bir
kitap geçti. Kitapta benim yaşadığım
ormanda yaşayan diğer canlılardan bahsediyor.
Bunların içinde beni en çok şaşırtan ise Azman Anka
Kuşu diye anlatılan bir tür kuş oldu. Bu kuş çok ilgimi çekti.
Benim yaşadığım ormanda yaşayan anka kuşunun hikayesi şöyle.
Adı Nix, zamanında her türlü zorluğun üstesinden gelen çok güçlü bir
kuşmuş. Hiç bir zorluk onu yıldıramazmış. Ama sonra ne olduysa olmuş
Nix kendini evine kapatmış. Evinin kapı eşiğinden dışarıya adımını atmayalı
yıllar olmuş. Ailesi arada uğrar ona yiyecek birşeyler getirirmiş. Oda
durmadan yiyor hiç hareket etmiyormuş. Sonunda o kadar irileşmi ki herkes
ona Azman Nix demeye başlamış. Bu sayfada birde resmi var. Evet gerçekten de
çok iri bir kuş. Aaa! durun biraz aynı sayfada birde evinin yerini gösteren harita
var. İnanılmaz evi benim kütüphaneme çok yakın. Offf! benim bu hapşırma lanetim
olmasa harika bir komşum olabilirdi. Ama bu imkansız. Yine de bu benim onu daha
iyi tanımama bir engel değil. Kitaplarım var eminin ondan ve anka kuşlarından
bahseden birçok kitap bulabilirim. Eee! hadi vakit kaybetmeden başlayayım o zaman.
..............................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
......................................................................................................................................
..................................................................................................................................
..............................................................................................................................
..........................................................................................................................
.....................................................................................................................
..................................................................................................................
.....................................................................................................
...................................................................................
................................................................

Anka kuşuyla
ilgili birçok kitap buldum.
Ama bu elimde ki... İşte bu kitap hayatımı
değiştirebilir. Dünya efsaneleriyle ilgili kitap serisinin
15. Kitabı bu. Anka kuşuyla ilgili olan kitap. İçinde efsane
çok detaylı bir şekilde anlatılmış. Ama beni asıl heyecanlandıran
bir cümle var ki...
“Hayır! hayır! hapşırmamalıyım. Şimdi hiç zamanı değil.”
Efsaneye göre anka kuşları yanıp kül olurlar ama küllerinden yeniden
doğarlarmış. Heyecanımı şimdi anladınız değil mi?
Merak etmeyin hâlâ hapşırmadım.
............................................................................................................................................................
............................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
....................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................
.......................................................................................................................................
...............................................................................................................................
.......................................................................................................................
................................................................................................................
.......................................................................................................
...............................................................................................
......................................................................................
......................................................

Ertesi sabah ilk işim Nix’in evini
bulmak oldu. Önce uzun uzun kapıyı çaldım.
Kimse açmayınca evin penceresinden içeriye baktım.
Nix koltukta oturmuş birşeyler yiyordu. Camı tıklatıp merhaba
dediğim o an da Nix çılgına döndü. O kadar vahşi görünüyordu ki biraz
korktum açıkcası. Ama pes edemezdim. Ona derdimi anlatmaya çalıştım
ama nafile o benim konuşmamın bir kelimesini bile dinlemiyor sadece bağırıp
kanat çırpıyordu. Bunca yıl kimseyi görmemesi onu değiştirmişti. O artık vahşi
bir kuştu. Anladım ki doğru zaman şimdi degildi. Eve dönecek ne yapacağımı
düşünecek ve tekrar gelecektim. Ama mutlaka gelecektim.
Çünkü ben asla pes etmem.
.................................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................................
..................................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
...................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................
....................................................................................................................................
.......................................................................................................................
........................................................................................................
.........................................................................................
...............................................

Nix’i gördüğüm
ilk günün üzerinden tam bir hafta geçti.
Hâlâ ona nasıl yaklaşmam gerektiğini bulamadım.
Bu arada yılbaşı geliyor. Kütüphaneyi süslemek belki kafamı
dağıtır diye tavan arasından yılbaşı süslerini çıkarttım. Ama boşuna
ne kadar bu süslerle kendimi oyalamaya çalışsam da olmuyor.
Nix’i kafamdan çıkaramıyorum. Tam süsleri çam ağacına asarken birden
aklıma bir fikir geldi. Tekrar oraya gidip onu yılbaşı akşamı buraya yemeğe
çağırabilirim. Ama bunu eve yaklaşmadan uzaktan yapmalıyım. Belli bir mesafeden
ona seslenir derdimi anlatırım sonra da onu yemeğe çağırırım.
Çünkü geçen sefer eve yaklaştığım da Nix çılgına döndü.
Bu iyi bir plan. Bu sene tüm bu süsleri sadece kendim için
takıyor olmamam bile, beni çok mutlu etti. Yılbaşı akşamı bir misafirim var.
Yaşasın!
............................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................
......................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................
......................................................................................................................................
..............................................................................................................................
.....................................................................................................................
.........................................................................................................
........................................................................................

Galiba
çok erken heyecanlanmışım.
Nix uyumsuz bir tip. İşte yine o evin
önündeyim. Bu kez uzakta kaldım. Yaklaşmamam
gerektiğini bir önceki ziyaretimde anladım çünkü.
Ama beni duyduğunu biliyorum. Camdan onu görebiliyorum.
Ona her şeyi anlattım. Yılbaşı partisine de davet ettim ama boşuna,
o kılını bile kıpırdatmadı. Dedim ya tam bir uyumsuz. Camdan içeriyi
görüyordum demiştim ya. Bir şey dikkatimi çekti. Nix’in de bir yılbaşı
ağacı var. Ama üzerinde o kadar az süs var ki. Yıllardır dışarıya çıkmadığı için
yenilerini alamıyor olmalı. Durun biraz aklıma bir fikir geldi. O yılbaşı ağacını
onun için ben süsleyebilirim. Evet! süper fikir. Böylece ona ne kadar değer
verdiğimi de anlamış olur. Ama nasıl? Bırakın içeriye girmeyi yaklaşamıyorum bile.
Off! Nix keşke bu kadar uyumsuz olmasaydın.
..............................................................................................................................................
.............................................................................................................................................
............................................................................................................................................
...........................................................................................................................................
..........................................................................................................................................
.....................................................................................................................................
..............................................................................................................................
......................................................................................................................
.................................................................................................................
........................................................................................................
......................................................................................
......................................................................

Evin yakınına yaklaşamıyorsam
o süsleri o ağaca asmanın başka bir yolunu
bumalıydım. Sabahın ilk ışıklarıyla yola çıktım. Kendime
kuru ağaçlardan bir sapan yaptım. Dün, gece yarısına kadar da
süslerin uçlarına küçük kancalar takmakla uğraşmıştım. Artık tek
yapmam gereken beklemek. Neyi mi? Tabi ki Nix’in evi havalandırmak için
pencereleri açmasını. İşte Nix göründü. Hemen gizlenmeliyim beni görmemeli.
Evet! pencereleri açıyor. Ortadan kaybolduğunda planımı başlatabilirim.
Nix artık ortalarda gözükmüyor. Sanırım üst kata çıktı. Acele etmeliyim Nix aşağıya
inmeden ağacı hazırlamam gerek. Bir süs, iki süs, üç dört ...
Derken kapı kilidinin sesini duydum. Olamaz işe kendimi öyle kaptırmışım ki
Nix’in aşağıya indiğini hiç fark etmemişim bile. Kapı açıldı ve Nix tam karşımda duruyordu.
Umarım yine çıldırmaz. Ama bir dakika, o bir gülümseme mi? Evet! evet! o bir gülümseme.
Sanırım başardım. Elimdeki sapanı ve süsü yavaşça yere bıraktım ve ona
- Merhaba Nix, dedim.
.............................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
..............................................................................................................................................
.......................................................................................................................................
.............................................................................................................................
....................................................................................................................
.......................................................................................................
....................................................................................

- Sana da merhaba. Ama kimsin sen ve neden benim
için bu kadar uğraşıyorsun? dedi Nix. Ve konuşmaya başladık.
- Ben Ashley ama hekes bana Ash der. Sebebini geçen gelişimde
sana anlatmıştım.
- Evet hepsini duydum. Ama benden ne istiyorsun.
- Seni dinlemek istiyorum. Şimdiye kadar hep ben konuştum. Senin hakkında
her şeyi okudum. Neredeyse seni tanıyor gibiyim Nix. Ama anlamadığım bir şey
var. Neler oldu. Neden kendini bu eve kapattın.
Nix biraz durdu boğazını temizledi ve usulca konuşmaya başladı.
-En son beni küle çeviren olayı bir türlü unutamadım. Evet küllerimden yeniden doğdum
ama artık eski ben değildim.
- Neydi seni böyle hayata küstüren peki? diye sordum.
- Tüm sırlarımı paylaştığım dostum meğer sırlarımı herkese anlatıp benimle alay
ediyormuş. Onu asla affedemedim.
- Nix bana söyler misin? Bu olayda sen nerede hata yapmıştın?
- Benim hiç bir hatam yoktu. Sadece onu dostum sanıp ona güvenmiştim.
- O zaman neden kendini cezalandırıyorsun, dedim.
Bu sözlerimin ardından Nix biraz düşündü ve şöyle dedi.
- Haklı olabilirsin Ash ama benim için artık çok geç. Şu halime baksana herkes bana
Azman Nix diyor. Artık bu evden çıkamam.
- Bekle Nix hayır! diye seslendim. Tekrar kapıyı kapatıp o eve kendini hapsetmene
izin veremem. Okuduğum kitaplarda küle dönüp tekrar doğduğunda yenilendiğin
yazıyordu. Bendeki bu lanet eminim seni çok kısa zamanda küle çevirir.
- Korkuyorum Ash.
- Korkma Nix senin en iyi dostun olacağım ve seni asla bırakmayacağım
dedim. Ve onu ürkütmekten korkarak basamakları tırmandım.
- Tek yapman gereken dışarıya bir adım atmak.
Ona elimi uzattım. O kadar heyecanlıyım ki kendimi kontrol
etmek gittikçe zorlaşıyor. Nix durdu cesaretini topladı
(kalbim öyle hızlı atıyor ki) ve dışarıya bir
adım attı. İşte yeni dostum. Çok
heyecanlıyım. Sanırım artık
dayana...ha ha hapşuuuu
.........................................
..............................................
..............................................................................................................
..........................................................................................................................
...................................................................................................................................
...........................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................................
.......................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................

.....
.......