Telve

BİRAZ TÜRKÇE KALBE İYİ GELİR
MÜNİRE ESLEM BOZKURT
eni can kulağıyla dinler
B
misiniz?’ diye sorsam,
şüphesiz kimse ‘Canın
kulağı mı olur hiç?’ diye karşılık vermez.
Yahut ‘Konuşmayalım, gönül
dolusu susalım.’ desem, hiç kimse
bahsi geçen gönlün yerini sorgulamaz.
Tam olarak karşılığı hiçbirimiz
tarafından anlatılamasa da manası
herkesçe bilinir. Biz derken, aynı dili
konuşan, aynı dille büyümüş, aynı
toprağın havasını olmasa da aynı
lisanın kelimelerini soluyan bir toplumdan
bahsediyorum. ‘Bir dil bir
insan’ deyimiyle aslında kişinin yeni
bir dil öğrenmesinin yararları kastedilirken,
ben bu dört kelimeyi farklı
bir bağlamda ele almak istiyorum:
Konuştuğumuz dil, kişiliğimizi inşa
eder. Kelimelerimiz kimliğimiz, anlamlarımız
ufkumuzdur.
‘İnsan kavramına sahip olmadığı
şeyi göremez, önermesine sahip
olmadığı şeyi anlayamaz.’ diyor
İhsan Fazlıoğlu. Görüş menzilimiz,
sahip olduğumuz kavramlar kadar
geniştir ve ne kadar net görebilirsek,
onlarla inşa ettiğimiz medeniyet ve
kültür seması da o kadar sağlam
olacaktır. ‘Bu inşanın temelinde bakışlarımızdaki
kavramlar, o kavramlardan
hareketle oluşturduğumuz
yargılar ve bunların oluşturduğu
ağlar yatar.’
Bir küçük rahatsızlıkta ‘Yediğim bir
şey mi dokundu acaba?’ diye düşünen
bizler, her gün zikrettiğimiz,
duyduğumuz, ömür boyu öğrendiğimiz,
haşır neşir hatta bazen yüz
göz olduğumuz sayısız kelimenin
55