Telve

ŞİİR
Telve
Esra Çöloğlu
8372
Tanıdık dudaklarda bir aylak kahkaha
kayboluyor mavi kasklar uzandığım ufukta
Uzundur yolculuğu kurşunun
komşumla paylaşılan son aşın sıcaklığı
süzülürken hâlâ damağımda
Şakaklarına dayanmış işte sürgün ömrümün
doyuran ekmek o umut
kuru kırıntılar kaçtı gözüme
acı bir serüvendir ihanet
Mühlet verilmiş
mavi dağların arasından
son kez içimi ısıtan güneşime
Canını öptüğüm bu topraktan başka
sığmaz hiçbir şey yumruklarıma
silahsız
ve başı dik masumiyetim
kravatlı
boğazımdan geçen endamlı son nefesim!
Anlatsın şimdi kelebeklerin mavisi
düştüğüm bu zemin
Srebrenitsa‘da 8372 kardeşin güvenli beldesi
Anaların yüzünü sürdüğü bu toprak
ilelebet duayla sulanacak
mavi dağların arasından
güneş hergün iftiharla doğacak
unutulmamaya ant içilmiş
ve u-n-u-t-u-l-m-a-y-a-c-a-k!
26