Telve

Telve
ÖYKÜ
vakit geçirirlerdi. Ben ise hep köşemdeydim. Hep
yalnızdım. Bir tek annemin ilgisini istiyordum, onu
özlüyordum. Yokluğu o günlerde çok belirginleşiyor,
hissedilir bir hâl alıyordu.
Bir süre eliyle şişmiş göbeğini ovaladı. Doğuma az
kalmıştı. Yakında kendisi de anne olacaktı. Ve anne
olmanın ne demek olduğunu yakında daha iyi anlayacağından
hiç şüphesi yoktu. Soğuk mermerin
üzerindeki oturuş pozisyonunu tekrar değiştirirken
aldığı hediyeyi inceledi.
En kötü ve korkunç kâbuslarımı gördüğüm dönemde,
uykularımdan sıçradığım ve ağlamaya başladığımda
yer yatağından kalkıp yanıma oturuşunu ve
tesellini nasıl unuturum? Elimi tutup, beni tekrar
uyutmaya çalışmanı nasıl hiç olmamış varsayarım?
Gelgelelim ki ben ellerimi avuçlarından çeker
ve arkamı dönerdim sana. Yine bir gece ağlayarak
uyuyakaldığımı çok iyi hatırlıyorum. Sabah gözümü
açtığımda yanı başımda uyurken bulmuştum seni.
Başımda beklemişsin. Gitmemişsin.
Sayısını hiç bilmiyorum ama pes etmeden bana
kendini sevdirmeye çalışman, bana “Hadi kızım!”
dercesine uzatmış elini tekrar ve tekrar geri çekmek
zorunda kalışın, beni sessizce izleyişin, beni sessizce
sevişin, beni sessizce bağrına basışın, ama benim
her defasında sana gitmeyişim, sırtımı dönüşüm ve
“Annemi istiyorum!” diye tutturuşum…
Zamanında ona karşı neler hissettiğini düşündü bir
an. Hissetmekten de kötüsü, ona neler hissettirmişti
acaba? Böyle düşününce hüzünlendi. Elini onun
üzerinde gezdirdi.
Uzun bir zamanın sonunda o büyük gün gelmişti.
Annem dönecekti nihayet hastaneden. Babam da
onu almaya gitmişti. O gün en güzel kıyafetimi giyindim.
İlk defa kendi başıma saçlarımı topladım ve
heyecanla beklemeye koyuldum. Birkaç saat sonra
annem ve babam eve gelmişlerdi. Koşarak anneme
sarılmıştım.
“Dur kızım, uyanacak şimdi!” diyerek iteklemişti
beni. Kim uyanacaktı?
Beni bir kenara aldıktan sonra kucağındaki şeyi
yatağa yatırmıştı. Ablam, abim, babam ve annem...
Hepsi yatağın başından sevmeye başlamışlardı onu.
O anda içimde bir burukluk hissetmiştim. Bir çıplaklık…
Bir eksiklik…
19