Pano 14. Sayı

İTİRAF
Kayboluyorum dedi, birinci ses
sebepsiz düştüğüm
çaresizliğin en derin kuyusunda.
Orada sığınıyorum,
bütün cesetlere.
Artık
ben de kanıtlı bir yitiğim.
Sözcüklerim
kendime yetemediği hâlde
sıralıyorum,
yelkovan saati gösterdiğinde,
kutup yıldızı
güneye baktığında
sesim bir ağıta dönüşecek
-bu karanlıkta kimse yok.
İtiraz etti, ikinci ses
gökyüzü
alıp götürecek seni
kimseli sabahlara.
Ayşegül Şahin
TERENNÜM
İnsanım damar damar seğrilen hüzünlerimle.
Dalga boyu deniz aşırı
Ve ıssız.
Obalardan ovalara itilen
Öteki çocuk yüzüyüm.
Serde şehirlere mihnet,
Şahlara kul olmayan
Peymani hisler.
Ozanların telinde
Güneş yüzü görmemiş şiirim,
Ayak uçlarında pranga.
Ve yüz yıllar sonra
Yüzlerine tükürücesine
Yaşadığım
Adımladığım
Günlerin uğultusu,
Zihnimin ücra köşesine
Bıraktığım duygularım.
Bana benden
Kaç yarım sarılma kaldı
Kaç kaldırım eşiği kırgınlık
Kaç bilet
Kaç ayrılık
Suskunluğum
Korkularıma
Bir örtü oluyor
Bu sahipsiz sesleri zihnimin
Her gün
Acılar bırakarak seyirliğime
Yolumu patikaya çeviriyor.
Obalı yüreğim
Bu dünyevi yılgınlıklara
Bir filiz gibi
Ince zarif şiirler okuyor,
O inci terennümle.
Kimsenin dinlemeye
Zahmet etmediği...
Barış Arslan
8