Pano 14. Sayı

Özgürüz İkimizde
Emincan
Polat- İstatistik
O bitkin vücudun çekmeye çalıştığı yük… Sırtının yamukluğu
hastalığından mı? Yoksa yılların verdiği bir sıkıntımı?
Belki de bunca çalışmanın sonunda aldığı sadece
ve sadece bir çuval saman iki kilo arpamı… Peki, neden
halen daha bu işi yapıyor? Yaşlı bedeni çekemiyor artık,
o bir gözü kör olan kısrağın arkasında onun daha hızlı
hareket etmesini isteyen zayıf, çelimsiz, kendinden emin
olmayan, hafif sarı saçlı, yeşil gözlü güneşin kavurucu sıcağında
yanarak esmerleşmiş yüzü… Halen daha acılar
içinde yanarken kızaran kollarıyla atın yularının ipiyle bir
kez daha vuruyor kör kısrağın bitkin vücuduna ama korkuyordu
ya yıllardır aynı işi yapmaktan bıkmış olan kör
kısrak sinirlenir “yeter artık!” derse ve bu zayıf çocuğu o
küçücük bedeniyle birlikte alıp da belki de hiçbir insanın
gitmediği yere götürürse… Bunları düşünürken o zayıf
sarı saçlı çocuk bir yandan da amcasının ürkütücü sesiyle
“çalışsana lan” emrinin gelmesinin an meselesi olduğu
biliyordu ve “bunca yıl kaçmamış şimdimi kaçacak? Hem
yularlar elimde çekerim durur, atlar zaten sadık hayvanlar,
kaçmaz zaten… Birde sert davranırsam benden korkar o
zaman kaçmaya cesareti bile olmaz. Zaten bir gözü kör
kimse sahiplenmez kurda kuşa yem olur en azından burada
ona sahip çıkıyoruz neden kaçıp ta bize ihanet etsin
ki?” diye düşünürken bir kez daha plastikle ipliğin karışımı
olan yular ipinin kıvırdığı tarafıyla atın bitkin vücuduna
vurdu. At birden irkildi, doğası gereği çifte atmak istedi
ama yorgun ve bitkindi arka ayakları yerden hafif yükseldi
ama kendine bile güveni yoktu, bu da yetmezmiş gibi
çifte tepkisine karşı o zayıf çelimsiz çocuk sözde göz korkutmak
niyetiyle bir kez daha vurdu atın zayıf bedenine.
Vuruyordu ama kendiside korkuyordu attan. Yaşlı kısrak
yavaşça ilerledi çocuk amcasını süzdü acaba bana bakıyor
mu? Yine kızacak mı? diye. Kızarsa ne olur ki? Amcası
sonuçta… O çelimsiz bedeniyle kırk yıllık çiftçi amcasının
karşısına dikilip, ona karşı durarak “çalışmıyorum” mu diyecekti.
Madem öyle neden ordasın ne işin var bu berbat
işlerin olduğu bir köyde? Git okulunu oku gez, toz. Hayır, o
senin amcan onun yardıma ihtiyacı varsa sen ona yardım
edeceksin amca o kızarda döverde ama gerekirse kendi
çocuğundan ayırt etmeksizin sever de…
Tüm bunlar kafasında her gün her gün dönüp duruyordu.
Bu günde dünün aynısıydı. Her gün aynı acılar aynı
yorgunluklar aynı küfürler azarlamalar nereye kadar böyle
devam edecekti.
Her gün at sırtında tarlada çalışarak nereye kadar devam
edecekti. Günler güleri kovalıyor o zorlu tarla zamanları
bir türlü geçmek bilmiyordu.
12