Ali_Narçın_Asur

A'dan Z'ye AS UR ...,_
okullarda genelde saray ve tapınaklarla bağlantılı olarak eğitimler
yapılırdı. Ancak İgmil-Sin Ur' daki okullarda farklı bir
yöntem uygulamıştır. Yazıcıların hepsinin halktan seçilmiş
olması dikkat çekicidir. Eğitim görmüş küçük bir azınlık
vardı. Öğrenciyle öğretmen ya da iki öğrenci arasındaki eğitimin
ilişkileri tabletlere işlenmişti. Öğrenciye /1 tablet evinin
oğlu" öğretmene /1 okulun babası" üst sınıf öğrencilere de
"büyük kardeş" denilirdi. Dayak eğitim verilen okullarda
serbestti. Bu konuda görevli kırbaççılar vardı.
Eğitimin ana temeli ezberciliğe dayanı-yordu. Yazıcılar liste
halinde Akkad dilinde karşılığı olan sözcükleri ezberler ve
kopya ederek çalışırlardı. Okul dönemi çocukluk döneminden
yetişkinliğe kadar devam ederdi. Babilli öğrencilerin eğitim
sırasında cevaplayamadığı sorular vardı. Bu nedenle öğrenci
devamlı dayak yerdi. Yazıcılık eğitimi öğrenciyi eğitimden
sonra çeşitli mesleklere yönlendiriyordu. Bu meslekler
"ad yazıcı, askeri yazıcı, arazi yazıcısı" gibi sıfatlarla belirtilmiştir.
Görüleceği gibi okullarda eğitim yapılırken görevini
yerine getirmeyen öğrenciye dayak atma temelde Mezopotamya
kültürüne aittir. Bu davranış biçimi daha sonra··
lan Asurluların Anadolu' da kurmuş ol dukları ticaret kolonileri
nedeniyle bölgeye taşınmış ve dayak modası
Anadolu' da da uygulanmaya başlanmıştı.
Sümerlerden Babil edebiyatına geçen kaynaklar
iki yoldan ince-lenmiştir. Bunlardan birincisi
Asur ve Ninova kentlerindeki krallık kütüphaneleri
diğeri de Eski Babil-' deki yazıcılık
okulundaki kaynaklar olarak tanımlanır. Araştırmacıların
öne sürdüğü belgelerden en eski
edebi belgeler "Fara, Ebu Salabih ve Ebla arşivlerindeki
kaynaklar gelir. Babiller genellikle
Asur kültürüne ait /m­
Sümer edebi kaynaklarından çok faydalanmışluntular
lar. Ancak edebiyat kökenleri henüz belge ek- 2 11