Ali_Narçın_Asur

A'dan Z'ye AS UR
nedenlerden dolayı kız kardeşi Ereşkigal'in, bu cesareti
yüzünden ona kızacağından ve onu yok edeceğinden
korkar. Yedi kapıdan geçmesi gerekir ve geçtiği her kapıda
onu bir demon karşılayarak giysilerinden bir parça soyar.
En sonunda 11Çırılçıplak ve dizlerinin üzerinde, Ereşkigal'le,
Alt Dünya'nın en korkulan yedi yargıcı Annunaki'nin
huzuruna getirilir. Ölüm dolu bakışlarını onun üzerinde
toparlar ve o an bedeni bir cesede dönüşür; cesedi
bir direğe asılır. İştar öldüğünde, yukarıda tüm yeryüzünün
dölü kesilir. Enki'nin yardımıyla İştar yeniden canlanır,
ancak ölüler aleminin kuralı odur ki, kendi yerine bir
kurban bırakmadan hiç kimse yaşama geri dönmeyecektir.
İştar yukarıya geri döndüğünde, kocası çoban Tammuz'un
yaşadığı Kullab'a gider. Temmuz (Sümerlilerde
Dumuzi), onun yokluğuna yaz tutmak bir yana, hükümdar
olmanın zevkini çıkarmaktadır. İştar ona "ölümün gözü"yle
bakar ve onu hiç bir zaman dönmeyeceği ölüler
aleminin demonlarına teslim eder. Cehennem burada
yalnızca ölümün hüküm sürdüğü bir bölge değil, aşk ve
doğurganlık tanrıçasını tutsak ettiğinde, dünyada kuraklık
ve kısırlığa da yol açabilen bir güçtür. Mezopotamya
demonları genellikle tanrılardan daha az saygınlığa ve
güce sahip ikincil derece düşman ruhlardı. Zaman zaman
Tiamat'ın zürriyetinden oldukları kabul edilse de, daha
sık olarak üst-tanrı Anum'un çocukları olarak düşünülürlerdi.
Dehşet verici Anunnakiler ise cehennemdeki ölülerin
gardiyanlarıydı. Etimmu mutsuz ölenlerin hayaletleriydi.
Utukku çöllerde ya da mezarlarda yaşardı. Diğer
kötü ruhlar, salgın hastalıkların demonları, karabasanların
demonları, baş ağrılarının demonları, fırtınaların demonları
(Pazuzu) gibi ve çeşitli hastalıkların demonlarıydı.
Bu demonlarm en korkunçlarından biri de Lilitu'dur.
Lilitu geceleri dolaşıp "succubus" olarak erkeklere
saldıran ya da onların kanını içen frijit, kara kuru, kocasız
''umutsuzluk bakiresi" ydi. Labartu, iki elinde birer yılan
1671