Ali_Narçın_Asur

1166
A'dan Z'ye AS UR
Marduk okunu çeker ve onu öldürür. Kozmosu meydana
getiren, hayat veren su, aynı zamanda yok edilmesi gereken
kaos, yani Tiamat'tır.
Kingu ve ordularını fazla zorlanmadan alt eden Marduk,
Tiamat'ı ikiye böler (yani Kozmos'u ayırır.), bir yarısını
gökyüzüne yerleştirir ve kendisi ve diğer tanrılar için bir
saray inşa eder. Marduk, şimdi evrenin örgütlenmesini,
kozmosun yaratılışını tamamlar ve fiziksel dünyayı meydana
getirdikten sonra, insanı yaratmaya koyulur. İnsanı
tek bir amaç, kendisine ve diğer tanrılara hizmet etmesi
için yaratmıştır. Bu nedenle, insanın başlıca görevi, tanrılara
kurban sunmak ve tapınaklarda çalışmaktır. Tuhaf
olan şudur ki, Marduk insanları Kingu'nun kanından
yapmıştır. Bu konuyla ilgili insanın düşmüş doğasının,
atalarından, Tiamat'ın oğlu olan bu kötü prensten kaynaklandığı
söylenebilir. Babil'in yeraltı tanrıları, en iyi durumda
"müphem" sayılabilecek özellikler sergiler. "Karanlıkların
kraliçesi" Ereşkigal'dir. Önceden bir gökyüzü tanrıçasıyken,
canavar Kur tarafından zorla kaçırılarak ölüler
diyarına indirilmiştir ve arda Kur'un eşi olarak tahta çıkmıştır.
Tahtını, Enlil'in oğlu ve aslında bir güneş tanrısı
olan Nergal ile paylaşır. Nergal, silah olarak sıcağı ve yıldırımları
kullanarak ölüler diyarına (yeraltı dünyasına)
iner ve Ereşkigal'i yok etmekle tehdit eder. Ereşkigal yok
olmaktan kurtulabilmek için onunla evlenmeye razı olur.
Bu karanlık ilahlar yıkım, salgın hastalık, savaş ve ölüm
tanrılarıdır; bununla birlikte, her ikisi de ikircikli özelliklerini
gerek işlerinde (Nergal aynı zamanda iyileştirici
tanrıdır.) gerekse ölüler diyarına düşen gök tanrılar olarak
kökenlerinde göstermektedirler. Yıldızların tanrıçası
İştar (Sümer-İnanna) kız kardeşi olan Ereşkigal, onun
kökteşidir ve İştar'ın ölüler alemine inişiyle ilgili ünlü mit
bu ilişkiyi doğrulamaktadır. İştar tam olarak bilinmeyen
nedenlerden dolayı ölüler alemine iner -olası ki yeraltı
dünyasını yönetmeyi arzulamıştır. Ancak, anlaşılabilir