Ali_Narçın_Asur

de Asurlu krallar arasında görülür.
Onlar kendilerini tanrıların yeryüzü
temsilcileri olarak gördüklerine inarnrlardı.
Bu nedenle kralların yaptıkları
tapınaklar diyalogun ve daha
sonra da tanrılaşma-nın bir işareti
olarak görülmekteydi. Tapınaklarla
A'dan Z'ye AS UR
saray arasında önemli bir iletişim ağı
vardl. Bunun da nedeni yönetimin
merkezi olarak kabul edil-mesiydi.
Bunun en iyi örneği Ur III hanedan dönemindeki "Eşnunna"
tapınağı gösterilmektedir. Yeni Asur döneminden sonra
kralların yönetim merkezleri tapınaklardan ayrılmış
kendilerine yapmış oldukları saraylardan kontrol edilmiştir.
Asurların tapınak mimarisinde Babil sanatının etkili olduğu
görülür. İlginç olan bir başka konu da Asur' da tanrılara
yapılmış olan "tanrı evleri"ydi. İrili ufaklı olan bu evlerin
tanrılara adanmış olduğu belirtilmektedir. Bu mimari
özellik daha sonra çoğu yakın dinlerde tanrı evleri konumu
daha da zenginleştirilerek farklı ölçülerle ortaya çıkmıştır.
Kilise ve camiiler örnek olarak gösterilmektedir. Asur döneminde
yapılan tapınakların genellikle giriş kapılarında
tanrı yontuları vardı. Bu yontu geleneği de Mezopotamya
mimarisinden esinlenmektedir. Tukulti-ninurta I'in Asur
döneminde yaptırdığı İştar tapınağı örnek olarak gösterilmektedir.
Orta Asur döneminde Aşşur-nirari I'in yaptırdığı
tapınak bunların prototipleri olarak ifade ediliyor. Yeni
Asur dönemindeki tapınaklar iki aşamada incelenmektedir.
"Bağımsız tapınak binaları" ve "saray şapelleri" şeklindedir.
Ancak Yeni Asur döneminde yapılan tapınaklarda
bir başka belirgin örnek vardı. Bu örnek yapılan tapınakların
girişinde ayrıca bir dikili taş yerleştirilmişti. Amaç
tapınağın hangi kral ve niçin yapıldığına ait düşüncelere
yer verilmesiydi. Bazı önemli tapınaklar ise; Balawat mamu,
Kalhu Nabu, Hadatu Nabu, Dur-şarrukin Nabu, Dur­
Şaru kkin Sibiti, Guzana Kent ve Asur Na bu tapınaklarıdır.