Ali_Narçın_Asur

nında toplumsal olaylarla da ilgili eğitimler
yapılırdı. Sümerlerdeki bu eğitim sistemi
Babil ve Asurlulara miras olarak bırakılmıştır.
Çivi yazısı sisteminde öğrenciler
yaklaşık 500 temel işareti bilmek zorundaydılar.
Zor şartlar altında öğrenilen
bu yazı sisteminde uzmanlaşmak için
uzun bir süre profesyonel eğitim görülürdü.
Erken bir tarih olarak bilinen 2000 yıllarında
Asur eğitim okullarında bu 500
temel işaret 100 temel işarete indirgenmek
A'dan Z'ye AS UR
istenmişse de başarılı olamamıştır. Kuru- Asur'da bir tapınak kalıntılan
okullar genelde saray ve tapmakla iliş-
51
kili olarak eğitimler yapılırdı. Ancak İgmil- _
Sin Ur' daki okullarda farklı bir yöntem uygulamıştır. Yazıcıların
hepsinin halktan seçilmiş olması dikkat çekicidir.
Eğitim görmüş küçük bir azınlık vardı. Öğrenciyle öğretmen
ya da iki öğrenci arasındaki eğitimin ilişkileri tabletlere
işlenmişti. Oğrenciye "tablet evinin oğlu" öğretmene
"okulun babası" üst sınıf öğrencilere de "büyük kardeş"
denilirdi. Dayak eğitim verilen okullarda serbestti. Bu konuyla
görevli kırbaççılar vardı. Eğitimin ana temeli ezberciliğe
dayam-yordu. Yazıcılar liste halinde Akkadça da
karşılığı olan sözcükleri ezberler ve kopya ederek çalışırlardı.
Okul dönemi çocukluk döneminden yetişkinliğe
kadar devam ederdi. Babilli öğrenciler eğitim sırasında
cevaplayamadığı sorular vardı. Bu ne-denle öğrenci devamlı
dayak yerdi. Yazı-cılık eğitimi öğrenciyi eğitimden
sonra çeşitli mesleklere yönlendiriyordu. Bu meslekler
"ad yazıcı, askeri yazıcı, arazı yazıcısı" gibi sıfatlarla belirtilmiştir.
Görüleceği gibi okullarda eğitim yapılırken görevini
yerine getirmeyen öğrenciye dayak atma temelde
Mezopotamya kültürüne aittir. Bu davranış biçimi daha
sonraları Asurluların Anadolu' da kurmuş oldukları ti-
1o11