TAR101U-eski_anadolu_tarihi-2334-0-0-0-1809-V01

Anadolu’nun Tarih (Yazı) Öncesi Dönemleri
höyük, uzun yıllar kalabalık nüfusu, büyük ölçekli,
organize bir yerleşme düzeni ve sembolik buluntularıyla
bir kent olarak yorumlanmıştır. Son araştırmalarla,
özelleşmiş ve farklılaşmış bir ekonomik ve
sosyal yapı olmadığı, klasik anlamda hiyerarşinin
bulunmadığı görüşüyle kent yapısı reddedilmekte,
ortak yaşamın itici gücünün geçmiş, geçmişe ya da
ataya bağlılık olduğunu savunulmaktadır.
Figürin
Kilden veya taştan yapılmış, insan veya
hayvan biçiminde heykelcikler.
Çatalhöyük’ün bölgedeki çağdaşları Can Hasan
ve Erbaba gibi yerleşmeler ise, dönemin ekonomisi
ve yerleşme özellikleri ile ilgili bilgi sağlar. Her ikisinde
de beslenme, tahıl ve baklagil tarımına dayanmakta,
Erbaba’da bu durum geyik, yaban domuzu
ve kuş avcılığı ve balıkçılıkla tamamlanmaktadır.
Göller Bölgesi’nde, Bademağacı, Höyücek ve
Kuruçay gibi Çanak Çömlekli Neolitik Çağ yerleşmelerinde
görülen kutsal merkez nitelikli yapılar,
çok sayıda figürin, idol, mermer kaplar, savunma
sistemine ait yuvarlak planlı kuleler, ustalık işi boyalı
çanak çömlek, ekonomisi tarım ve hayvancılığa
dayalı toplulukların aynı bölgede farklı anlayış ve
uygulamalarını yansıtan bulgulardır.
10
Resim 1.3 Obdisyen (üst) ve çakmaktaşından yapılmış aletler.
Göller Bölgesi ve Batı Anadolu yerleşmeleri, Doğu ve Güneydoğu ile Orta Anadolu’dan farklı yerleşme
biçimi ve günlük yaşama ilişkin buluntulara sahiptir. Batı Anadolu’daki Neolitik merkezlerle, güney
bölgeler (özellikle Kıbrıs ve Doğu Akdeniz) arasındaki benzerlikler -örneğin yuvarlak planlı mimari- bu
oluşum sürecinde, doğu ve güney etkilerinin kıyılar boyunca, deniz yolu ile gelmiş olabileceği şeklinde
açıklanmaktadır. Ancak günümüz deniz seviyesinin Neolitik Çağ’dan onlarca metre daha yüksek olması
bu konudaki değerlendirmeleri zorlaştırır.