metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...
metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...
metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
16<br />
bulunmuştur. Bu şuştaki direncin yüksek seviyeli ve van A orijnli olduğu, suşun<br />
enterokokal vankomisin direnç genlerini kazandığı tespit edilmiştir. Nitekim aynı<br />
hastanın ayak ülserinden <strong>glikopeptid</strong> <strong>dirençli</strong> E. faecalis izolasyonu da yapılmıştır<br />
(50).<br />
Vankomisin ve teikoplaninin her ikisi de antimikrobiyal aktivitelerini mürein<br />
monomerin D-alanil-D-alanin rezidülerine bağlanarak gösterirler. Bu yüzden, her iki<br />
antibiyotik için de ortak bir direnç mekanizması beklenir. Gerçekten de tüm VISA<br />
suşları teikoplanine de orta derecede direnç göstermişlerdir. (MIC değerleri >8 μg/ml<br />
bulunmuştur). VISA suşlarında (MIC 8–32 μg/ml) olduğu gibi hücre duvar kalınlığı<br />
da teikoplanin direncine katkıda bulunmuştur ve hücre duvar kalınlığı azaldığında<br />
direnç de azalmıştır. Bununla beraber, VISA suşlarından vankomisine duyarlı hale<br />
dönenlerin yaklaşık yarısında orta derecede teikoplanin direnci devam etmiştir (MIC<br />
8–16 μg/ml). Bu bulgu, teikoplanin direnci için hücre duvar kalınlığından başka<br />
mekanizmaların rol oynayabileceği düşüncesini desteklemektedir.<br />
Bu düşünceyi destekleyen bir başka olay ise S. aureus’taki <strong>glikopeptid</strong><br />
direncinin tarihi seyridir (51). S. aureus, vankomisinden önce teikoplanine direnç<br />
kazanmıştır (52–53). Ölçülen MIC değerlerine göre teikoplanine <strong>dirençli</strong> olduğu<br />
halde vankomisine halen duyarlı olan birkaç MRSA suşu bulunmuştur. Bununla<br />
beraber, teikoplanine direnç kazanılması, sıklıkla vankomisine dirençte hafif bir<br />
artışla beraberdir. Gerçekte, h-VISA suşları, bu gruba uymaktadır.<br />
Shlaes ve ark., teikoplanine <strong>dirençli</strong> bir mutant S. aureus suşunda (MİK 16<br />
µg/ml), aynı bakterinin ana klinik suşuna göre aşırı miktarda PBP2 sentezlendiğini<br />
tespit etmişlerdir (54). PBP2’nin aşırı üretimi, teikoplanine <strong>dirençli</strong> olan Mu50 ve<br />
Mu3’te de gözlenmiştir (55). Bir VSSA suşunda PBP2’nin deneysel olarak fazla<br />
miktarda üretilmesi, vankomisin MIC değerinde 1 µg/ml artış sağlarken (1<br />
µg/ml’den 2 µg/ml’ye) teikoplanin değerleri anlamlı derecede yükselmiştir (2<br />
µg/ml’den 8 µg/ml’ye) (55). Bu bulgu, iki <strong>glikopeptid</strong> arasındaki farka tekrar<br />
dikkatleri çekmektedir. Teikoplanin, vankomisine göre transpeptidasyon<br />
inhibisyonuna, vankomisin de transglikozilasyona daha meyilli olabilir.<br />
İlk klinik VISA suşu olan Mu50 ile vankomisin direncinin mekanizması<br />
genişçe çalışılmıştır. (55). Mu50 suşunda yapılan biyokimyasal ve transmisyon
Change language