metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...

12
suşlarında abse oluşumu daha çok görülmektedir. Metisiline dirençli stafilokoklar
için seçilecek en etkili ilaç vankomisindir. Özellikle osteomiyelit, pnömoni,
perikardit, menenjit, akciğer absesi gibi ağır stafilokokal infeksiyonlarda hayat
kurtarıcıdır(4). Glikopeptid grubundan olan ve tedavide kullanılan diğer ilaç da
teikoplanindir.
2.2. Antibiyotik Direncinin Özellikleri
Bakterilerde antibiyotiklere karşı direnç gelişimi, infeksiyon hastalıklarının
tedavisinde başarısızlıklara neden olmaktadır. Direnç gelişiminde en önemli
faktörler, antibiyotiklerin endikasyonları dışında yaygın bir şekilde, uygun olmayan
doz ve sürelerde kullanımlarıdır. Bu ilaçların yetersiz doz ve sürede kullanılması,
bakteri kolonizasyonunu arttırmakta ve dirençli suşların oluşumuna neden
olmaktadır. Bir antibiyotiğe karşı direnç gelişmesi, aynı sınıftan diğer ilaçlarda da bu
soruna yol açmakta ve çoklu direnç problemine yol açmaktadır.
2.2.1. Stafilokoklarda Glikopeptid Dışı Antibiyotiklere Direnç
Stafilokoklarda bugüne kadar bilinen antibiyotik dirençleri şunlardır:
2.2.1.a. Aminoglikozidlere Direnç
İlaç molekülündeki amino grubunu asetilleyen asetiltransferazlar, hidroksil
grubunu fosforile eden fosfotransferazlar veya hidroksil grubunu adenile eden
nükleotidiltransferazlar aracılığıyla olur. (34)
2.2.1.b. Kloramfenikol Direnci
Stafilokoklar, kloramfenikol asetiltransferaz enzimini plazmid veya kromozom
kontrolünde sentezleyerek ilacı asetile edip ribozomların 50S alt birimine
bağlanmasına engel olur. (35)
2.2.1.c. Makrolid, Linkozamid ve Streptogramin B (MLSB) Direnci
Erm geni tarafından kodlanan metilaz enzimileriyle 23S RNA’nın değişikliğe
uğratılarak MLSB grubu ilaçların ribozomlara bağlanmasının engellenmesi en önemli
mekanizmadır (35). Bu ilaçların enzimatik olarak değiştirilmesi ve pompa
mekanizması (msrA, mefA pompa sistemleri) ile bunlara geçirgenliğin azalması