metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...

More documents

Recommendations

Info

3 tane olarak bildirilen, vankomisine tamamen dirençli ve van A geni taşıyan üçüncü bir suş daha tanımlanmıştır. Glikopeptid direnci konusunda tanımlanan bu üç tipten sonuncusunda bakteriler vankomisine karşı çok yüksek MİK değerlerine sahip olduğundan, rutin duyarlılık testlerinde tespit edilebilmektedir. Ancak diğer 2 türün rutin testlerde saptanması zor olduğu için bakteriler vankomisine duyarlı gibi göründüğü halde tedavi genellikle başarısızlıkla sonuçlanmaktadır. Özellikle vankomisin tedavisine cevap vermeyen veya ilk başta düzelme gösterirken ve tedavi devam ederken aniden kötüleşen hastalarda, VISA ve h-VISA ihtimali göz önünde bulundurulmalı ve hastanelerde glikopeptid kullanımının yaygın olduğu ülkemizde bunların prevalansının tespit edilmesi için çalışmalar yapılmalıdır. Bu çalışmada, Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesinde yatan hastalardan izole edilen stafilokokların metisiline dirençli ve duyarlı olanlarından eşit sayıda bakteri alınıp, bunların vankomisin ve teikoplanin için MİK değerlerinin belirlenerek, metisiline dirençli olanlarda bu antibiyotikler için artmış MİK değerlerinin araştırılması ve metisiline dirençli suşlarda duyarlılara göre bu ilaçlar için MİK değerlerinde artma olup olmadığının tespit edilmesi; ayrıca S. aureus’larda VISA ve h-VISA varlığının araştırılması amaçlanmıştır.
2.1. Stafilokoklar 2.1.1. Tarihçe 4 2. GENEL BİLGİLER Stafilokokları ilk kez 1878’de Robert Koch tanımlamış, 1880’de Pasteur sıvı besiyerinde üretmiş ve 1881’de Alexander Ogston, fare ve kobaylar için patojen olduğunu vurgulamıştır. Rosenbach, 1884’te beyaz renkli kolonileri Staphylococcus albus, sarı-portakal renkli kolonileri ise S. aureus olarak isimlendirmiştir. Sonradan stafilokoklar, pek çok alt gruba ayrılmıştır. Ancak, infeksiyon etkeni olarak çoğunlukla S. aureus izole edildiği için çalışmalar daha çok bu bakteri üzerinde yoğunlaşmış ve bunun dışanda kalan stafilokok alt grupları genel bir isimlendirmeyle KNS olarak adlandırılmışlardır. Stafilokoklara karşı 1936 yılından itibaren sülfonamidler ve 1940’lı yılların başlarından itibaren de penisilinler kullanılmaya başlanmış, ancak 1944’ten itibaren penisilinazın üretilmesiyle meydana gelen penisilin direnci gittikçe artarak 1966–67 yıllarında %80’e kadar ulaşmıştır (1). 1961 yılında metisilin kullanılmaya başlanmış ve kısa sürede bu antibiyotiğe de direnç gelişmiştir. MRSA suşları 1970’li yıllardan beri yaygın olarak tespit edilmeye başlanmış ve bu bakteriler; penisilinaza dirençli (antistafilokoksik) penisilinler olarak bilinen metisilin, nafsilin, oksasilin gibi ilaçlarla beraber başka ilaç gruplarına da direnç göstermeye başlamışlardır (2). 1980’li yılların başlarından itibaren hastanelerde sporadik MRSA suşlarının izolasyonu artmış ve 1982 yılının başından itibaren hastane infeksiyonu etkeni olan epidemik MRSA suşları ortaya çıkmıştır (3). Ayrıca, 1980’lerden itibaren KNS’ların da çok önemli nozokomiyal infeksiyonların etkeni olduğu; sepsis, endokardit ve osteomiyelit gibi değişik tablolar yapabildiği gösterilmiştir (4). 1956 yılında kullanıma giren vankomisin, ilk yıllarda saf preperatlarının hazırlanamamış olmasından dolayı bir süre sonra terkedilmiş, ancak MRSA grubu bakterilerin yaygın hale gelmesiyle tekrar kullanılmaya başlanmış ve bu infeksiyonların başarıyla tedavi edilmesini sağlamıştır. Ancak stafilokoklar, bu ilaca karşı da direnç geliştirmeye başlamış ve vankomisine orta derecede dirençli ilk suş 1997’de Japonya’dan bildirilmiş; takip eden yıllarda ABD, Fransa, Kore, Güney Amerika, Brezilya ve İskoçya gibi pek çok ülkeden azalmış vankomisin duyarlılığını
Page 1 and 2: T.C. SÜLEYMAN DEMİREL ÜNİVERSİ
Page 3 and 4: ii İÇİNDEKİLER ÖNSÖZ………
Page 5 and 6: iv 3.2. Mikrobiyolojik kültür ve
Page 7 and 8: vi ŞEKİL, TABLO ve GRAFİK LİSTE
Page 9: 2 aureus suşları metisiline intre
Page 13 and 14: 6 parmaklarında ve daha az olarak
Page 15 and 16: 8 kopar. Bununla beraber, PBP’ler
Page 17 and 18: 10 yaşamasını ve yüzeyel dokula
Page 19 and 20: 12 suşlarında abse oluşumu daha
Page 21 and 22: 14 Şekil 2 β-laktamların etki me
Page 23 and 24: 16 bulunmuştur. Bu şuştaki diren
Page 25 and 26: 18 Teorik olarak hücre duvarı pep
Page 27 and 28: 20 durumuna geçerler. S aureus, ba
Page 29 and 30: 3.1. Bakteri Suşları 22 3. GEREÇ
Page 31 and 32: 24 Bu suşların metisilin duyarlı
Page 33 and 34: 26 Buradan alınan 0,5 McFarland yo
Page 35 and 36: 28 mikrodilüsyon yöntemi ile 7’
Page 37 and 38: Grafik 1: Bakteri1’in (427) PAP-A
Page 39 and 40: 32 bulunan ve geniş spektrumlu/uzu
Page 41 and 42: 34 test sistemi ile yapılan MİK b
Page 43 and 44: 36 (105). Çalışmamızda belirlen
Page 45 and 46: 38 duyarlılardan ayırmada daha et
Page 47 and 48: 40 bölgeler arasında büyük fark
Page 49 and 50: 42 ilgilendiren bir problem olduğu
Page 51 and 52: 44 7. SUMMARY Staphylococci are amo
Page 53 and 54: 46 18. Lowy FD. Staphylococcus aure
Page 55 and 56: 48 expression of penicillin-binding
Page 57 and 58: 50 83. Kloos WE, Bannerman TL. Stap
Page 59: 52 114. Altun B, Kocagöz S, Uzun

metisiline dirençli stafilokoklarda glikopeptid antibiyotiklere duyarlılık ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?