Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kulübesi vardı. Ara sıra orada kalırdı. Gece-gündüz hücresinde bulunur, dışarı pek çıkmazdı.
Devamlı ibâdet ve tâat ile meşgûl olurdu. Çok az konuşurdu. Zarûret olmadıkça ağzını
açmazdı. Muhammed Acemî isimli bir zât, kendisine hizmet ederdi.
Aslan Dede, birçok büyük zâta hocalık yaptı. Sesi ve yazısı çok güzel idi. Kadri yüce bir zât
olup, herkesten hürmet görürdü. Hediye olarak gelen malların hepsini ihtiyaç sâhiblerine
dağıtır, kendisi fakirlik ve sâdelik içinde yaşamayı tercih ederdi. İnsanlar onun bu hâlini
görürler ve gıpta ederlerdi. Önceleri Antakya'da ikâmet ederdi. Sonra Haleb'e yerleşti.
Menkıbe ve kerâmetleri çok olup, bir çok kimse bunlara şâhid olmuştur. Yemen'de, Aslan
Dede'nin büyüklüğünü, kerâmet sâhibi olduğunu bilip, onu çok seven, MuhammedZücâc
isminde sâlih bir kimse vardı. Bu zât, Antakya'da bulunan Ahmed ismindeki bir tanıdığına
mektup yazarak, Aslan Dede'yi ziyâret ederek ellerinden öpmek istediğini, fakat mühim
vazîfede bulunduğu için gelmesinin mümkün olmadığını, Aslan Dede'yi ziyâret edip,
selâmını söylemesini ve kendi yerine elini öpmesini bildirdi. Antakya'da bulunan Ahmed
Efendi mektubu alır almaz, doğruca Aslan Dede'nin yanına gitti. Ahmed Efendi henüz bir şey
söylemeden, Aslan Dede; "Merhabâ! Bize Yemen'deki dostumuzdan selâm getiren..." dedi ve
bunu dört defâ tekrar etti. Sonra; "Ve aleyküm selâm ve rahmetullahi ve berekâtühü." dedi ve
bunu da dört defâ tekrar etti.
Zamânın sultânı Dördüncü Murâd Han, 1638 senesinde Bağdât'ı fethe giderken, Aslan
Dede'yi de yanında götürdü. Harb esnâsında, Aslan Dede'nin, daha önce görülmeyen,
tanınmayan bir çok asker ile birlikte düşmana karşı hücum ettiği görüldü. Nihâyet, Allahü
teâlânın izni ile Bağdat fethedildi. Fetihten sonra Dördüncü Murâd Han; "Görünürde Bağdat'ı
biz fethettik ise de, gerçekte onu fetheden Aslan Dede'dir." demiştir.
Aslan Dede, fetihten sonra aynı sene içinde vefât etti.
SATILIK DÜKKAN
Talebelerinden birinin evinin bitişiğinde kullanılmayan bir dükkân vardı. Orayı satın alıp evini
genişletmek istedi ve arzusunu o yerin sâhibine bildirdi. Dükkân sâhibi bu teklifi kabûl etmedi. Orayı
kullanmadığı hâlde, satmak da istemedi. Teklifini reddetmesine o talebe üzüldü. Aslan Dede sık sık
talebesinin evine giderdi. Bu hâdiseden sonra yine geldiğinde, o komşu ile konuşmalarını kendisine
haber vermediği hâlde, bunu kerâmet olarak anladı ve onun almak istediği dükkân tarafına giderek,
sırtını duvara dayayıp bir müddet oturdu. Sonra kalkıp iç odaya geçerek sohbete başladı. Sohbetten
sonra da evine gitti. Aynı gün, dükkân sâhibi gelip, dükkânı satabileceğini söyledi. Hayretini görünce
de; "İnanmıyor musun? İçimde, bu dükkânı mutlaka sana satmam îcâbettiği gibi bir his meydana
geldi.Bunun için satmak istiyorum." dedi. O da adamın bu hâline çok şaşarak bunun hocasının
kerâmeti olduğunu anladı.
1) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.1, s.360
2) Hulâsat-ül-Eser; c.1, s.419
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.15, s.181
AŞÇI YAHYÂ BABA;
Edirne evliyâsından. Doğum ve vefât târihi belli değildir. Hayâtı hakkında kaynaklarda bir
bilgi yoktur. On beşinci asırda yaşamıştır. Tunca kenarında Sultan Külliyesinde aşçı başılık
yapardı. Pişirdiği güzel yemekleri yiyip, yüce Allahü teâlâya şükreder; "Devâmı devlet nasîbi
Cennet" diye duâ ederdi. Yemekten sonra sohbet ettiği zaman; "Vücudunu gıdâyla besleyen,
şeklen pehlivan olur. Rûhunu Allahü teâlânın aşkı ile dolduran, gönülden evliyâ olur. Helâl