Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kendi kendine;
"Kerâmetini görmediğimiz bir kimsenin kabrini ziyârete gidiyoruz." dedi. Kabre
yaklaştıklarında, o çevrede bir avcının, köpeği ile birlikte bir ceylanı yakalamak için
kovaladığını gördüler. Sağa sola kaçan ceylan en sonundaAli bin Meymûn hazretlerinin kabri
başına gelip durdu ve hiç bir yere gitmedi. Bu hâl ziyâretçileri şaşırttı.
Avcı gelip, ceylanı yakaladı. Avcıya;
"Bu kabrin yanına gelip, sığınan hayvanı bırak. Onu kesip yemen senin için iyi olmaz. Bu
kabirde evliyâ bir zât yatıyor..." dediler.
Avcı bu söze kulak asmadı. Ceylanı çeke çeke götürdü ve bir kenarda kesip etinden pişirip
yedi. Yedikten sonra karnına bir ağrı girdi. Kıvranmaya başladı. Şiddetli ağrıdan bir türlü
kurtulamadı. Gece vaktine kadar ağrı devam etti ve gece yarısı öldü. Sabahleyin cenâzesini
yıkayanlar vücudunu yırtıcı bir hayvan yemiş gibi parça parça olmuş gördüler!
Ali bin Meymûn hazretleri buyurdu ki:
"Hâlinin onda dokuzu susmak, biri de konuşmak olsun."
"Kendisine kurtuluşa ermiş bir kimsenin nazarı, bakışı erişip, yâni bir büyük zâtı tanıyıp da
kurtuluşa ermeyen kimseye şaşarım!"
Eserlerinden bâzıları şunlardır:
1) Beyân-ül-Ahkâm fis-Seccâdeti vel-Hırkati vel-A'lâm, 2) Beyânü Gurbet- ül-İslâm, 3)
Ta'zîm-üş-Şeâir min-el-Cevâmi' vel-Mesâcid vel-Menâsir, 4) Tenbîh-ül-Gabî fî Tenzîhi
İbn-i Arabî, 5) Tenzîh-üs-Sıddîk an Vasf-iz-Zındîk, 6) Risâlet-ül-İhvân min Ehl-il-Fıkh
ve Hamelet-il-Kur'ân, 7) Er-Risâlet-ül- Meymûniyye fî Tevhîd-il-Cürümiyye, 8)
Sefînet-ün-Necât, 9) Şerhu Erbe'în en-Neveviyye, 10) Şerhu Mukaddimet-ül-Cezûliyye,
11) Akd-üş-Şeref fit- Târihiyye, 12) Gurbet-ül-İslâm fil-Haleb veş-Şâm, 13)
Keşf-ül-Emâre fî Hakk-ıs-Seyyâre, 14) Mebâdi-üs-Sâlikîn ilâ Makâmât-il-Ârifîn, 15)
Münteh- it-Taleb fî Eş'âr-il-Arab, 16)Mevâhib-ür-Rahmân fî Keşfi Avrât-iş-Şeytân.
BU HÂLİN NEDİR?
İki arkadaş, Ali bin Meymûn'a talebe olmak üzere yanına geldiler. Kabûl edip ders vermeye başladı.
Bir müddet sonra bunlardan biri ayrılıp gitmek istedi. Arkadaşı kalması için çok ısrar etti ise de,
başaramadı. Nihâyet ayrılıp gitti. Gittikten kısa bir müddet sonra geri döndü. Hâli ve kararı değişmişti
ve ağlıyordu. Arkadaşı hâlini merak edip;
"Bu hâlin nedir? Sana ne oldu, neden döndün?" diye sorunca şöyle dedi:
"Buradan ayrılıp memleketime dönmek üzere yola çıktım. Bir müddet yol aldıktan sonra yolda
hocamızı âniden karşımda gördüm. Nasıl olur diye çok şaşırdım. Karşımda o kadar heybetli
duruyordu ki, ürpermeye başladım. Sonra gözden kayboldu. Bundan gitmeme râzı olmadığını
anladım. Onun bu kerâmetini görünce ayrılıp gitmekle büyük hatâya düştüğümü anladım. Artık dönüp
ilim öğrenmek için karar verdim." diyen bu talebe, hocasının derslerine ve sohbetlerine devam edip,
tam mânâsıyla olgun bir ilim ehli oldu.
1) Mu'cem-ül-Müellifin; c.7, s.251
2) El-A'lâm; c.5, s.271
3) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.188
4) Kevâkıb-üs-Sâire; c.1, s.271