Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Geçimini kendi temin ederdi. Kurutulmuş balık, kavun, karpuz, hurma, yâsemin ve gül
satardı.
Birgün ona bir talebe gelip, çok muhtâc olduğu için bir şeyler istedi. O da;
"Bulabildiğin kadar bana kurşun getir!" buyurdu. Talebe, kurşunu bulup getirdiğinde;
"O kurşunu ateşe at, erit!" buyurdu. Talebe denileni yaptı. Kurşun eridikten sonra, Ali
Mahallî yerden bir mikdar toprak alıp onun üzerine ekti. Sonra da "Bismillâh" deyip, onu
salladı. Kurşunun altın kesildiği görüldü ve onu ihtiyaç sâhibi talebeye verdi.
Dimyat'ın ileri gelenlerinden birisi, onun hakkında ileri geri konuşup kötüledi. Üstelik haber
de gönderip, Mahallî'yi imtihân etmek istedi. Bunun üzerine Ali Mahallî, o tarafa dönüp
baktı. Çok geçmeden o kişinin ölüm haberi geldi.
Hüseyin Ebû Ali adında bir zât, talebesiyle ona selâm gönderdi. Ali Mahallî selâmı aldı ve
buyurdu ki:
"Getirdiğin selâma karşılık sana hediye verelim." Elini denize sokup, bir sele dolusu
mücevher çıkardı. Fakat o talebe bu hediyeyi kabûl etmedi. "Benim ve hocamın böyle şeylere
ihtiyâcı yok!" diye özür diledi. Ali Mahallî, o mücevher dolu sepeti tekrar denize bıraktı.
1) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.188
2) Tabakât-ül-Kübrâ; c.2, s.108
3) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.13, s.278
ALİ EL-MASÎSÎ;
Şam evliyâsından. İsmi Ali olup, babasının ismi Bekkâr'dır. Künyesi, Ebü'l-Hasan'dır.
Doğum târihi ve yeri belli değildir. İbrâhim Edhem ile görüşüp sohbetlerinde bulundu.
Bilhassa hadîs ilminde sika, güvenilir bir âlim olarak anılır. Kendisinden birçok zât, hadîs-i
şerîf rivâyet etti.
Ali el-Masîsî, ilim tahsîlini tamamladıktan sonra Şam yakınlarında Masisâ kasabasına
yerleşti. Burada tâliplere doğru yolu öğretmeye çalıştı. Birgün talebelerinden biri ile odun
toplamaya çıktı. Kendisi ormanın bir tarafına, talebesi başka bir tarafına gitti. Bir müddet
sonra talebesi, topladığı odunlarla, ayrıldıkları yere döndü. Uzun süre beklediği hâlde, hocası
gelmedi. Büyük bir merakla hocasının gittiği tarafa doğru yürüdü. Hocasının dizine bir arslan
başını koymuş uyuyor, onu da hayvanın yelesini okşuyor, gördü. Çok hayret edip;
"Efendim orada nasıl oturabiliyorsunuz?" diye sorunca;
"Bu arslan geldi, başını dizime koyup uyudu. Çok yorgun olduğu belliydi.Ben de
uyandırmaya kıyamadım. Uyandığında kalkıp senin yanına gelecektim." cevâbını verdi.
Ali el-Masîsî çok ibâdet ederdi. Gece yatağını hazırladıkları vakit, yalnız kalınca;
"Ey yatak! Sen rahat ve hoş bir şeysin. Ama ben senin üzerinde yatmam!" dedikten sonra,
sabaha kadar ibâdet ederdi. Yatsı abdestiyle sabah namazını kıldığı çok olmuştur.
Fazla konuşmayı sevmezdi. Çok konuşanın hatâ yapacağını bilirdi. Dilin âfetinin çok
konuşma olduğunu bildirir ve;
"Allahü teâlâ her şey için iki kapı, dil için ise dört kapı yapmıştır. Dudaklar iki kapı, dişler de
iki kapıdır." buyururdu.
Hayâtının sonlarına doğru;
"Kırk yıldır beni üzen tek şey, sabahın olmasıdır." buyurdu. O, gece ibâdetine doyamadan