Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

gecelerini ibâdetle geçiriniz. Çünkü Kadir gecesi bu aydadır.
Şâyet biriniz kendisini ilâhî huzurla hissederse, yalnız kendi nefsi için duâ etmemeli, başkası
için de himmet ve gayretini esirgememelidir. Yapacağı duâların çoğu mümin kardeşleri için
de olmalıdır.
Şuna yemin ederim ki, talebeler, Allahü teâlânın dünyâyı yarattığı günden yok edeceği güne
kadar, hocalarının huzûrunda kor bir ateş üzerinde otursalar, doğru yola girmeleri için yol
gösterip engelleri ortadan kaldıran hocalarının haklarını ödeyemezler.
Allahü teâlâ kullarına, bilinen rızıkların dağıtımını sabah namazından sonra, mânevî
rızıkların dağıtımını da ikindi namazından sonra yapar. Bu iki vakitte uyumak, bunun için
sizlere yasak edilmiştir.
Dünyâda Allahü teâlâdan hayâ edenleri, Allahü teâlâ kıyâmet gününde azarlamaktan ve
gazab etmekten hayâ eder.
Allahü teâlâya kavuşturan yola dâvet edenler, fâsık kimselere dahi kaba ve kırıcı
olmamalılar. Onlara rıfk ile muâmele edip, ihsân ve kerem göstererek gönüllerini hoş
tutmalılar ki, kendilerine yönelsinler. Ancak bu meyil gerçekleştikten sonra nasîhatte
bulunsunlar.
Bir kimse Ali Havâs’a; “Bana izin veriniz, sizin için bir türbe hazırlayayım. Vefât ettiğiniz
zaman oraya gömülürsünüz.” dedi. Ali Havâs bunu kabûl etmedi. Ali Havâs 1534 (H.941)
senesinde vefât ettiği zaman, Kâhire’deki Hâkim Câmiinde cenâze namazı kılındı. Bu sırada
çok şiddetli yağmur yağdı. Talebesi Abdülvehhâb-ı Şa’rânî, kardeşi Efdalüddîn’e;
“Ali Havâs hazretleri nereye gömülecek söyler misiniz?” diye sordu. O da;
“Fetihler kapısı dışında Şeyh Berekât’ın zâviyesine defn olunacaktır.” dedi. Tabutun oraya
götürülmesine Şeyh Şerafüddîn Sagîr adında bir zât karşı çıktı ve İmâm-ı Şâfiî’nin kabrinin
yakınlarında bir yere defnedilmesini söyledi. Efdalüddîn, Abdülvehhâb-ı Şa’rânî’ye;
“Sakın bir şey söyleme. Bu kalabalığa, hazret-i Süleymân’ın emrindeki cinler dahi katılsa bu
cenâzeyi denilen yere götüremez.” dedi. O sırada kalabalığın arasından bir takım saçları
kazınmış genç ve güçlü kimseler ortaya çıkarak, tabutu kaptıkları gibi, doğruca ilk
gömülecek yer olan Fetihler kapısına götürüp, oraya defnettiler.”
SÖZ DİNLEMEK
Sâlihlerden birisi, bir sene hacca gitmek için gelip, Ali Havâs'tan izin istedi. Ali Havâs ona, hacca
gitmemesini, orada kin ve düşmanlıkla karşılaşacağını bildirdi. Bunun üzerine o zât, Ali Havâs'ın
nasîhatini dinlemeyerek, hacca gitmek üzere Mekke'ye doğru yola çıktı. Mekke-i mükerremeye
girdiği zaman, günlerden Cumâ idi ve imâm hutbe okuyordu. Ayağa kalkarak, orada bulunanlara;
"Ey Mekke ahâlisi! Cumânız bâtıldır. Zîrâ, Cumânın şartlarından biri de, hutbe dinleyenlerin en az
kırk kişi olmasıdır. Burada ise, ancak uzaktan gelen yolcular vardır." dedi. Öğle vakti şiddetli sıcak
dolayısıyla, halkın Kâbe duvarlarının gölgesine sığınmış olduklarını fark etmedi. Onun bu sözleri
çevrede duyulunca, büyük bir gürültü oldu ve hutbenin yeni baştan okunmasına karar verildi. Bu olay
sırasında Kâbe'de bulunanlar arasında kutub ve ebdallerle birlikte, kimsenin tanımadığı Allahü
teâlânın velî kulları da bulunuyordu. Bu sebepten dolayı, bu zât, hac farîzasını yerine getirip Mısır'a
döndüğü vakit, Ali Havâs onun üzerinde buğz ve adâvet izleri taşıdığını, çehresinin donmuş, ruhsuz
bir buz parçası gibi olduğunu gördü. O zât, Ali Havâs'a;
"Hacca gitmememi, gittiğim takdirde kin ve düşmanlık taşıyarak döneceğimi söylemiştiniz. Şâyet ben
bu sene hacca gitmeseydim, Mekke ahâlisinin bu hac mevsimindeki Cumâları bâtıl olurdu." dedi. O
anda bir şey söylemeyen Ali Havâs, sonra;
"O adam bu karşılığı verince anladım ki, olay sırasında orada hazır bulunan kutub ve velîlerin