Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

"Allahü teâlâya hamdolsun ki, bu ümmet içerisinde, ümmetin belâ ve musîbetlerini
yüklenecek olanları da yarattı." dedi ve şükür secdesine vardı.
Ali Havâs'a;
"Avâmın, mânâsını anlamadan Kur'ân-ı kerîm okumaları hakkında ne dersin?" diye
sorduklarında;
"Okudukları Kur'ân-ı kerîmin her harfi için onlara on sevap vardır." buyurdu.
Ali Havâs, dost ve akrabâ ziyâretine çok dikkat ederdi ve;
"Allah için kardeşini ziyâret etmeye gidecek bir kimsenin yürümeye gücü varken, binecek bir
vasıta bulmak için ziyâreti geciktirmesi doğru değildir." buyururdu.
Ziyâret eden, ziyâret ettiği kimsede gördüğü ayıp ve kusurları kimseye söylemeyip, onda
gördüklerini saklayabilecekse, ziyârete gitmesi edebdendir. Eğer gördükleri ayıp ve kusurları
muhâfaza edemeyip başkalarına söyleyecekse, ziyâreti terketmesi daha iyidir.
Ziyâretçinin, ziyâret ettiği kimseyi ziyâreti, Allahü teâlâ ile meşgûliyetine mâni olacaksa,
gitmemesi, Allahü teâlâya karşı olan edebdendir.
Müslümanın karşılaşabileceği tehlikeler sorulduğunda;
"Aklın âfeti, devamlı ve lüzumsuz çekişme yapmasıdır. Îmânın âfeti, inkârdır. Amelin âfeti,
tembelliktir. İlmin âfeti, iddiâ sâhibi olmaktır. Sevginin âfeti, şehvet yolunu tutmasıdır.
Tevâzûnun âfeti, tahkîr olunacak derecede kendini aşağı tutmaktır. Sabrın âfeti, Allahü
teâlâdan başkasına şikâyette bulunmaktır. Zenginliğin âfeti, hırsdır. Azizliğin, büyüklüğün
âfeti, böbürlenmektir. Cömertliğin âfeti, israftır. Arkadaşlığın âfeti kavgadır. Anlayışın âfeti,
münâkaşadır. Allahü teâlâya duâ etmenin âfeti, baş olmaya meyilli olmaktır. Zulmün âfeti,
yayılmasıdır. Adâletin âfeti, intikam hâlini almasıdır. Hürriyetin âfeti, sınırları aşmaktır."
buyurdu.
Sünnet hakkında bir soru sorulunca da;
"Ey Oğlum! Bilmiş ol ki, sünnet, Kur'ân-ı kerîmin hükümlerini açıklayan beyânlardır. Çünkü
Resûl-i ekrem bize Kur'ân-ı kerîmin hükümlerini, mübârek sözleri ile bildirendir. Kur'ân-ı
kerîmde, Necm sûresinin 3 ve 4. âyet-i kerîmelerinde meâlen; "O boşuna konuşmaz. Hep,
vahy olunanı söyler.", Nisâ sûresi elli dokuzuncu âyet-i kerîmesinde meâlen; "Allah'ın
kitâbına ve Resûlün hadîslerine mürâcaat edin!" buyruluyor.
Sünnet, bize Kur'ân-ı kerîmdeki icmâlleri, kapalı mânâları bildirmeseydi, âlimlerden hiçbiri,
fıkıhdaki sular ve abdest bahislerindeki hükümleri çıkaramaz, sabah namazının farzının iki,
öğle, ikindi ve yatsının farzlarının dört, akşam namazının farzının üç olduğunu bilemezdi.
Aynı şekilde hiçbir kimse, kıbleye dönüldükte, yapılan duâda, iftitahda ne söyleneceğini
bilemezdi. Tekbîrin nasıl olduğunu, rükû ve secde tesbîhlerini, tâdîl-i erkânı, teşehhüde
oturdukta ne okunacağını bilemezdi. Aynı şekilde, bayram namazlarının nasıl kılınacağını,
cenâze ve istiskâ namazları gibi daha birçok şeyleri kimse bilemezdi."
Talebelerine şöyle nasîhat ederdi: "Din âlimlerine dil uzatmaktan sakının. Çünkü onlar,
Allahü teâlânın isim ve sıfatlarının kapıcılarıdır. Velîleri inkârdan sakının. Zîrâ onlar, Allahü
teâlânın zâtının kapıcılarıdır.
Bir şey yapmak istiyorsanız, size yakışanı yapın. İnsanlar, bir şey vermediğiniz için sizi
cimrilikle itham etmesinler, bu yüzden size karşı çıkmalarına meydan vermeyin. Çünkü velî
olmanın şartlarından biri de şudur: Bu gibileri, yanlarında bin dinar olsa da bunu bir fakire
verseler, verdikleri paranın onların nazarındaki kıymeti, toprak üzerinde bulunan bir çakıl
taşından daha kıymetsizdir.
Ramazân-ı şerîfin son on gününde, gece ibâdetinden geri kalmayınız. Hattâ bütün Ramazan