Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

olanlar arasında bir vâsıta veya bir işâretten başka bir şey değildir. Zîrâ o inkârcı, şu yönü
iyice bilir ki, Allahü teâlâ, ağacı, insanların hâcetlerini yerine getirecek bir durumda
yaratmamıştır." buyurdu.
Ali Havâs, bir takım istek ve hacet sâhiplerini, Ezher Câmii kapısında turp satan bir kişiye
gönderirdi. Bu zât da, kendisine gönderilen kişilerin işini hemen görürdü. Birgün Ali Havâs
hazretlerinin yanına, boğazına sülük yapışan bir kişi geldi. Bu sülük, kan emmekten balık
iriliğine ulaşmıştı. Ali Havâs, derhâl onu câmi kapısında turp satan zâtın yanına gönderdi ve
ondan bir demet turp satın alarak, yemesini tavsiye etti. O kişi hemen gidip, ondan bir demet
turp aldı. Bu turptan biraz yedi ve aksırmaya başladı. Bu aksırma ile sülük, boğazından düştü.
Ali Havâs, önceleri kumaş ticâretiyle uğraşan bir zâtı gördü. Bu zât, ticâreti bırakıp, şeyhlik
yapmaya başlamıştı. Ali Havâs ona;
"Sen ilk sanatına ve işine dön! Zîrâ bu, senin için daha iyi, kalbin için de daha temiz bir iştir."
dedi. Fakat o zât, bu nasîhati dinlemedi. Kendi bildiğine göre hareket etti. Bunun üzerine, Ali
Havâs, bu kişinin dünyâyı sevmesi, fakat ondan mahrum olması için duâ etti. Allahü teâlâ Ali
Havâs hazretlerinin duâsını kabûl etti. O kişi, öyle bir duruma geldi ki, kazancından ne
yiyebildi, ne de sadakasını verebildi. Kendisine verilen emrin sırrını anlamadığı için, bütünü
ile telef oldu. Bu kimse, her ticâret kervanında on beş bin dinârlık mal götürüp getiriyordu.
Halk ona "cimri sûfî" diyordu.
Ali Havâs, bir fakîrin;
"Allah için eski bir elbise, Allah için ufak bir şey, Allah için az döküntü hurma, Allah için
yeni bir şey verin!" diye seslendiğini duyduğu zaman, o fakîrin üstünde bulunan eski
elbiseleri çıkarır, ona yeni elbise giydirir ve şöyle derdi:
"Ben bu kişinin bu şekilde feryâdını, yâni Allah için şunu bunu verin diye seslendiğini
duyunca, utancımdan etlerimin eridiğini hissettim. Şâyet bu kimse üstümdeki şeyleri
isteseydi, hepsini ona verirdim. O ânda duyduğum tadı kimse duyamaz."
Zamânın büyüklerinden Muhammed bin Anân'a, sultan veya daha başka devlet
kademelerinde işi olan birisi geldiği zaman, onu Ali Havâs'a gönderir ve;
"Buralarda onun tasarrufu vardır. Bizim tasarrufumuz yoktur. Senin ihtiyâcını ancak o
giderir." derdi.
Birgün Muhammed bin Anân'a bir kadın gelip;
"Oğlumu asmak için Kantarat-ül-Hacib denilen yere götürdüler." diyerek hâlini arz etti.
Bunun üzerine Muhammed bin Anân;
"Hemen Ali Havâs'a gidin." dedi. O şahsın annesi, derhâl Ali Havâs'ın yanına gitti ve durumu
anlattı. Ali Havâs hazretleri o kadına;
"Sen onun yanına git. İnşâallah o îdâm edilmeden, sultânın adamlarından biri gelir." dedi.
Kadın, oğlunun yanına gitti. Ali Havâs'ın dediği gibi, oğlu asılmak üzere iken, sultânın
adamlarından birisi gelip, kadının oğlunu serbest bıraktı.
Muhammed bin Anân, bir gece rüyâsında, Mısır üzerine büyük bir belâ indiğini gördü. Bir
talebesini gönderip, rüyâsını Ali Havâs'a bildirdi. Ali Havâs şöyle buyurdu:
"Müjde haberi yok. Fakat bereket olacağı umulur." Bir müddet sonra Canbolat isminde birisi
geldi.Ali Havâs'ı yakaladı. Bağlayıp, çok hakâret etti ve Mısır sokaklarında, elleri bağlı
dolaştırdı. Muhammed bin Anân, öğle namazını kıldıktan sonra, Mısır üzerinde olan o
belânın kalktığını gördü. Yanındakilere;
"Gidip bakınız! Ali Havâs ne durumda?" dedi. Onlar Ali Havâs'ın bu acıklı hâlini görüp
durumu Muhammed bin Anân'a haber verdiler. Muhammed bin Anân bunu öğrenince;