Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

(Sana ümmet olan kimse Cehennem azâbı çekmez. Yâ Resûlallah! Sen râzı oluncaya kadar
Allahü teâlâ her istediğini vereceğini vadediyor, bu senin için büyük ihsandır.)
Ümîd-i Vasfî-i âciz kapında bende olmakdır
Ki baş ü cân sana ancak fedâdır yâ Resûlallah!
(Bu âciz Vasfî'nin ümidi kapında köle olmaktır. Ey Allahın resûlü başımı ve canımı, ancak
senin yolunda senin için fedâ ederim.)
1) Osmanlı Müellifleri; c.2, s.483
2) Pîr Hasan Hüsâmeddîn Uşşâkî ve Hülefâsı; s.31
3) Sefînet-ül-Evliyâ; c.4, s.262
ALİ GAV SULTAN;
On birinci asırda yaşamış gâzi ve mücâhid şeyhlerden. Doğum ve vefât târihleri
bilinmemektedir.
Türkler, on birinci asrın başlarından îtibâren Anadolu'ya yoğun bir şekilde akınlar yapmaya
başlamışlardı. Bu akınlar Malazgirt Zaferinin ön hazırlıkları mâhiyetinde idi. Mücâhid
gâziler ve şeyhler önderliğinde harekete geçen Selçuklu Türkleri, gönül verdikleri İslâm
dînini yaymağa ve çoğalan nüfûsa yeni yerleşim yerleri aramaya çalışıyorlardı. Bilhassa
Afşin Bey idâresindeki Türklerin yiğitlik, alplik, mertlik, cesâret ve muhâripliğinin yanısıra,
İslâmın cihâd rûhu ve emri ile hareket etmeleri, Rumları müthiş bir bozguna uğrattı.
Bu cihat hareketi esnâsında Afşin Beyin kuvvetleri arasında dikkati çeken bir kişi vardı;
Derviş Ali. Bu zât, Afşin Bey kumandası altındaki kuvvetlerin mânevî komutanı ve fetihlerin
mânevî fâtihidir. Hiç bir ânını boşa geçirmek istemez, her nefesini, Allahü teâlânın dînini
yaymak için sarfederdi. Gâzileri devamlı cihâd etmeğe ve İslâmiyeti yaymağa teşvik ederdi.
Fırsat buldukça da İslâmiyetin emir ve yasaklarını öğretmekle meşgûl olurdu.
Gönülleri cihâd aşkı ile tutuşan gâziler, Gaziantep, Haleb ve Antakya bölgesinde uğramadık
yer bırakmadılar. Nihâyet 1068 yılında Konya kuşatma altına alındı. Günlerce süren
muhâsaraya rağmen şehir, bir türlü düşürülemedi. Ordu komutanı şehri kuşatan duvarları
savaş yoluyla aşamayacağını anlayınca, harp meclisini toplayarak ne yapılması gerektiğini
sordu. Bu gibi durumlarda gâzi şeyhlerin sözlerine çok îtibâr edilirdi. Meclistekiler, Şeyh
Ali'ye bakarak onun konuşmasını beklediler. Şeyh Ali kısa bir murâkabeye, düşünceye
daldıktan sonra;
"Ordumuz kuşatmayı kaldırıyormuş gibi geri çekilsin ve gizlenelim, sonra gizlice kaleye
girmenin çâresini araştırırız." dedi. Bu teklif, emirler tarafından beğenildi. Selçuklu
kuvvetleri dağınık bir şekilde çekilmeye başladılar.
Selçukluların çevreden tamâmiyle uzaklaştıklarını gören ve günlerce süren muhasaraya
rağmen teslim olmadan kuşatmayı atlatmanın sevincine kapılan şehir halkı, birkaç gün sonra
normal yaşantılarına başladı. Kapılar açıldı. Çarşı ve pazarda faâliyetler normal seyrine
döndü.
Halk şehir içinde olduğu gibi, şehir dışında da bağ, bahçe ve yaylak işleriyle uğraşmağa
başlamıştı. Bir gece şehre dönmeye başlayan sığır sürülerinin arasına bir öküz postuna
bürünmüş bulunan Şeyh Ali de karıştı ve böylece kimseye belli etmeden şehre girmeye
muvaffak oldu. Şehirde, akşam karanlığında kimseye görünmemeyi başararak bir yere
gizlendi. Herkesin yorgunluktan derin uykuya daldığı bir saatte yavaşça gidip, şehri kuşatan
duvarların kapısını açtı ve o gece yakınlara kadar gelerek bekleşen askerlere kararlaştırdıkları