Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

arkadaşı ona;
"Ben, falan vakitte, falan memlekette öleceğim. O zaman yanımda bulun." diyerek, Ali
Bekkâ hazretlerine vasiyet etmişti. Fakat bu arkadaşı, son nefesde îmânsız öldü. Bu hâdise
karşısında Ali Bekkâ hazretleri, Allahü teâlânın rızâsına kavuşamamaktan ve son nefes
endişesi ile korkarak çok ağlardı. Îmânsız giden arkadaşının hâlini, kendisi şöyle anlattı:
"Söylediği vakit gelince yanına gittim. Hayâtının son anlarını yaşıyor ve can çekişiyordu.
Yönünü doğu tarafına dönmüştü. Tutup kıbleye çevirdim. Tekrar doğuya döndü. Tutup yine
kıbleye çevirdim. Bu arada gözlerini açıp bana dedi ki:
"Hiç uğraşma, ben bu tarafa dönmüş olarak öleceğim!" Hıristiyan ruhbanlarının söylediği
küfür olan, îmânı gideren sözler söylemeye başladı. Dîn-i İslâmdan çıktı. Nihâyet îmânsız
öldü. Ölüsünü kaldırıp, oradaki bir kiliseye götürdük. Bir de gördük ki, kilisede bir kalabalık
toplanmış ve çok üzgün bir hâlde idiler. Önlerinde yatan bir cenâzenin etrâfında duruyorlardı.
"Nedir bu hâl?" dediğimizde;
"Bizim meşhûr bir ruhbanımız vardı, yüz sene yaşadı. Bugün öldü. Fakat, ölmeden önce
dînimiz olan hıristiyanlıktan çıktı. Müslüman olduğunu söyledi ve müslüman olarak öldü."
dediler. Biz de onlara;
"Bizim elimizdeki cenâze de müslüman idi. Son nefesinde hıristiyanlık dîni üzere öldü ve
îmânsız gitti. Siz bunu alın, o, müslüman olarak ölen ruhbanınızın cenâzesini de bize verin."
dedik. Bu teklifimizi kabûl ettiler. Biz o müslüman olanın cenâzesini alıp, yıkadık,
kefenledik, müslüman mezarlığına defnettik. Onlar da öbürünü alıp, hıristiyan mezarlığına
defnettiler. Allahü teâlâdan, son nefesimizde îmân ile gitmeyi nasîb etmesini dileriz,
yalvarırız!" âmin.
SON NEFES
Hazret-i Ali Bekkâ, insanlara örnektir,
Bekkâ ismi, lügatta, "Çok ağlayan" demektir.
Bir hâdise üstüne, pekçok ağladığından,
Ona "Bekkâ" lakabı, verilmişti o zaman.
Şöyle ki, sâlihlerden, bir yâren'i var idi,
Hâller ve kerâmetler sâhibi bir velîydi.
Onun ile Bağdat'tan, yolculuğa çıktılar,
Bir yıllık mesâfeyi, bir saatte aldılar.
Sonra o arkadaşı, dedi: "Ben falan yerde,
Öleceğim falan gün ve falan saatlerde.
İstediğim odur ki, tam o vefât ânımda,
Sen de hazır olasın, o gün benim yanımda."
O gün ve o saatte, gitti onun yanına,
Hakîkaten gördü ki, az kalmış vefâtına.
Lâkin dikkat etti ki, o son anda mâlesef
"Küfür sözler" söylüyor, üzülüp etti esef.