Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

evine döndü. Fakat içeri girince eviyle berâber yanıp kül oldu. Bu âteşin nereden geldiği
anlaşılamadı.
Okyanusta gitmekte olan birinin bulunduğu gemi fırtınadan parçalanmak ve batmak üzere idi.
O kişi Seyyid Alevî hazretlerine sığınıp kendisine yardım etmesini ricâ etti. Derhal bir el
belinden tutup sâhile varıncaya kadar çekip götürdü. Böylece boğulmaktan kurtuldu. Hemen
Seyyid hazretlerinin hânelerine giderek elini öptü ve;
"İşte beni boğulmaktan kurtaran el budur." diyerek tekrar öptü. O zaman Seyyid
Alevî;"Yardım, Allahü teâlâdandır." buyurdu.
Müslüman olmayan biri fevkalâde mâli sıkıntıya düşmüştü. Bu sebeple Seyyid Alevî
hazretlerine gelip hâlini arz etti. Seyyid hazretleri ona;
"Şu Hindistan cevizini al!" buyurunca, alıp hürmeten evine götürdü. Özel bir yere koydu.
Sonra her alıp sattığından kâr etti. Netîcede çok mal sâhibi bir zengin oldu. Bu zengin ticâret
için başka yerlere gönderdiği malın üzerine teberrüken Seyyid Alevî hazretlerinin isimlerini
yazmayı âdet edindi. Bir gemide bu kişinin yine çok malı vardı. Bir kısmının üzerine Seyyid
hazretlerinin ismi yazılmış, diğerlerinin üzerine yazılmamıştı. Bu sırada gemi battı. İçindeki
mallardan Seyyid Alevî hazretlerinin ismi yazılı olanlar dışında hepsi telef oldu. İsmi yazılı
olanlar ise, su üzerinde yüzerek sâhile gitti.
Seyyid Alevî hazretlerinin bulundukları Milibar'da Tâûn hastalığı görülmüştü. Halk, Seyyid
hazretlerine gelip hallerini bildirince;
"İnşâallah selâmet buluruz." diyerek duâ ettiler. Allahü teâlânın izniyle hastalık o beldeden
kalktı.
Birgün Seyyid Alevî hazretleri ikindi namazını edâ için mescide gitmişti. Orada başka
fazîletli kimseler de vardı. Namazdan sonra câmiden çıkarken Milibar köylerinden olan dört
kişi, memleketlerindeki bir hastalıktan bahsedince, Seyyid hazretleri;
"Memleketlerinize dönün. İnşâallah şifâ bulursunuz." diyerek hastalığın kalkacağını
söylediler. Buyurdukları gibi oldu.
Birgün Seyyid Alevî hazretlerine birisi geldi. "Fakirim, muhtâcım bana yardım edin." deyip
yardım istedi. Seyyid hazretleri ona;
"Falan tüccara git istediğin kadar parayı vermesini ricâ et!" dedi. Fakir, tüccara gidip
istediğini söyledi ve kendisini Seyyid hazretlerinin gönderdiğini bildirdi. Tüccar o fakire
istediği parayı vermekten kaçındı. Fakir mahzun olarak geri döndü. Bir zaman sonra aynı
tüccar, işlerini idâre eden bir adamından bir kese altın getirmesini istedi. Adam, altın dolu
keseyi götürüp teslim etti. Tüccar keseyi açtığında kesedeki altınların bakıra dönmüş değersiz
şeyler olduğunu gördü. Çok üzüldü. Sebebini düşünüp hatâsını anladı ve koşup Seyyid Alevî
hazretlerinden özür diledi.
Seyyid hazretleri bir öğle namazı vaktinde bir câmi-i şerîfe gitmişti. Câmide büyük bir
kalabalık vardı. Daha sonra kâmet okunup namaza kalkıldı. Herkes imâma uydu. Seyyid
hazretleri ise saftan çıkıp dışarıda yalnız başına namazını kıldı. Halk, namazı bitirince,
Seyyid Alevî hazretlerinin bu davranışından hayrette kalıp, sebebini birbirlerine sormağa
başladılar. İçlerinde şehrin hâkimi ile âlimler ve eşraf da vardı. Bunlar seyyid hazretlerinin
namazı yalnız kılmasının sebebini sorunca, onlara tebessümle;
"Namazda, sütü çok olan ineğin arkasına düşmüş bir imâma uymak istemediğimden yalnız
kıldım." buyurdu. Sonra herkes câmiden dışarı çıktı. Seyyid hazretlerinin bu cevâbını
öğrenenler, imâma gelip Seyyid hazretlerinin sözlerini naklettiler. İmâm da;
"Doğrudur, zevcem hastadır. Tedâvîsi için hergün süt içmesi lâzım. Cemâat içinde sütü çok
bir ineğin sâhibini gördüm. Namaz sonunda kendisinden istemeye karar verdim. Zihnim