Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Bir anda suyun yüzü, balık doldu bir nice.
Birer altın vardı ki, ağzında her birinin,
Sanki yarışırlardı, Zünnûn'a vermek için.
Alıp verdi onlara, birinden tek altını,
Şaşkına çevirmişti, bu hâl gemi halkını.
Onlar bunu görünce, geldiler hep insâfa,
İşkence eylemekten, vaz geçtiler bu defâ.
Anladılar Allah'ın has kulu olduğunu,
Dediler: "Başka biri, almıştır elbet onu."
Biri çıkıp dedi ki: "Ben almıştım vallahi,
Bu zâtın hürmetine, affedin beni dahi."
Balıklar böyle yardım, edince bu velîye,
Ona Zünnûn dediler, Balık sâhibi diye.
Aşk-ı İlâhî ile, yanıyordu kalbi hep,
Rabbinden gayrisinden, etmezdi bir şey talep
Doğru yolu bulması, anlatılır şöylece:
Bir yerde fakirlerle, sabahladı bir gece.
Ertesi gün o yerde, buldu bir küp altını,
Ve açtı merak edip, üstünün kapağını.
Çevirip baktığında, neşe doldu yüzünde,
Zîrâ Allah yazısı, var idi iç yüzünde.
Gerçi velî değildi, o zamanlar kendisi,
Lâkin Hak teâlâya, pekçok idi sevgisi.
Dağıttı altınları, fakirlerin hepsine,
Yalnızca o kapağı, ayırdı kendisine.
Kârlı buldu kendini, o kapağı alarak,
Ona göre altından kıymetliydi o kapak.
O Allah yazısını, öpüp koydu başına.
O gece nûrlu bir zât, girerek rüyâsına.
Buyurdu ki: "Dün gece, buldun bir küp altını,
Kapağının içinde, gördün Allah adını.
Ve çok kıymet vererek, sen Rabbinin adına,
Yazı olan kapağı, tercih ettin altına.
Mâdem Allah ismini, tuttun sen böyle azîz,
Seni dahi yüceltsin, azîz etsin Rabbimiz."
Uyanınca gördü ki, pekçok idi sevinci,
Zîrâ baktı tamâmen, nûr dolmuş kalbi, içi.
Zâten yaratılıştan, müsâitti bu yola,
Oldu kısa zamanda, o da büyük evliyâ
EMÂNET FÂRE
Yûsuf adında gezgin bir zât, Zünnûn-i Mısrî hazretlerinin İsm-i âzamı bildiğini öğrenince, Mısır’a