Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kuşlar görmemişti.
Cenâzesi defnedilinceye kadar kuşlar gitmediler. Ertesi gün kabri üzerinde Âdemoğlunun
yazısına benzemiyen bir yazının yazılı olduğu görüldü: “Zünnûn, Allah'ın sevgilisidir ve
şevkı dolayısıyla da, canını O’nun yoluna fedâ etmiştir.” O yazıyı oradan kazımalarına
rağmen, tekrar yazılırdı. Vefâtından sonra birçok âlim rüyâsında Peygamber efendimizi
gördü. Peygamberimiz yanındakilere; “Hak dostu Zünnûn geliyor, karşılamaya gidelim.”
buyurdu.
CÂN Ü GÖNÜLDEN TÖVBE
Mısır’da Muhakked bin İsmâil isimli biri, çok güzel ve dillere destan evlere sâhipti. Bir gün yine
güzel bir ev yaptırmış ve başka bir eksiklik var mı diye etrâfında dolaşıyordu. O sırada Zünnûn-i
Mısrî hazretleri yanına geldi ve ona; “Ey mağrur, bu kadar emeği, emânet olan bir dünyâ evine
verdin. Ebedî evin olan Allahü teâlânın evine (îmâna) ne emek verdin?” diye sordu. Sonra; “Bu
dünyâda kendin için nasıl olsa bir ev bulursun ve içinde oturursun. Fakat öbür dünyâda eğer şu dört
hudut arasında kendine bir ev yapmazsan hâlin perişân olur. Maazallah Cehennem’e gidersin. O dört
huduttan ilki; dünyâdaki fazla malı, ihtiyaç sâhiplerine vermek, ikincisi; Allahü teâlâdan korkmak,
üçüncüsü; Allahü teâlâyı ve O’nun sevdiklerini sevmek, dördüncüsü ise; bütün musîbetler karşısında
sabretmektir. İşte bu dört hudut içindeki evi kendine al, o senin için yeterlidir. O hudutlar arasında yer
alan ev, Cennet evidir. Altında bal ve sütten sular akan ırmaklarla, içinde istediğin her nîmet ve
yiyecek vardır.” dedi. Bunun üzerine o şahıs; “Ey efendi, ben çok günah işledim, onlara ne yapayım?”
dedi. Zünnûn-i Mısrî hazretleri; “Allahü teâlâ dilerse bütün günahları affeder. Yeter ki sen cân u
gönülden tövbe et.” deyince, adam ağlamaya başladı ve cân u gönülden tövbe etti. Bütün evlerini
satıp, parasını fakirlere dağıttı. Zünnûn-i Mısrî’nin talebesi oldu. Bir süre sonra bu zât vefât etti.
Kabre koyduklarının ertesi gününde, kabrin üzerinde bir kâğıdın durduğunu gördüler. Üzerinde ise;
“Zünnûn-i Mısrî hazretlerinin söylediklerinin hepsi doğru çıktı. Cân u gönülden tövbe ettiğim için,
daha önce işlediğim bütün günahlarımı Allahü teâlâ affetti. Şimdi altından ırmaklar geçen Cennet
evindeyim.” diye yazıyordu.
ALTIN TUTAN BALIKLAR
Evliyânın büyüğü olan Zünnûn-i Mısrî,
Allahü teâlânın, aşkıyle yanan biri.
Gemiyle yolculuğa, çıkmış idi bir ara,
Bir yolcu, cüzdanını, kaptırdı hırsızlara.
Arayıp bulamadı, o cüzdanı alanı,
Parası gittiğinden, sıkıldı hayli canı.
Gemide bulunanlar, Zünnûn hazretlerine,
Dediler ki: "Sen aldın, çıkar ver sâhibine."
Ne kadar "Ben almadım." dediyse de onlara,
Mârûz kaldı yine de, çok ağır ithâmlara.
Başlayacaklardı ki, işkenceye, dövmeye,
O başladı Allah'a, kalbden duâ etmeye:
"Yâ Rabbî, senden gayri, kapı yok yalvaracak,
Suçum olmadığını, sen biliyorsun ancak.
Hakâret ediyorlar, dövecekler hem dahi,
Beni bu zâlimlerden, sen kurtar yâ İlâhî!"
O, kalbinden gizlice, böyle duâ edince,