Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Bakıp hayret ederdi, herkes onun hâline.
Derdi ki: “Yerler kalay, bakır olsa gök dahî,
Kapılmam endîşeye, rızık için vallahî
Zîrâ Rabbim kefildir, rızıkları vermeye,
O hâde ne lüzum var, bunu dert edinmeye?”
Annesi, içsin diye, süt verdi kendisine,
İçmeden sordu şunu, hemence annesine:
“Bu sütü sağdığınız, o koyun, bu arada,
Acep otlamış mıdır, bir yabancı mer’ada?”
Annesi söyleyince, otladığı yerleri,
İçmekten vaz geçerek, bardağı verdi geri.
Zîrâ öyle bir yerde, otlamıştı ki koyun,
O yerde hakkı vardı, insanların çoğunun.
Vâlidesi dedi ki: “Evlâdım, al iç bunu,
Affeder Hak teâlâ, hatâ eden kulunu.”
Buyurdu: “İşleyip de, bir günahı bilerek,
Sonra uygun olur mu, affolmayı beklemek?
Günah ateş gibidir, diye bilen bir insan,
Rabbine, bile bile, eder mi günah, isyân?”
1) Hilyet-ül-Evliyâ; c.8, s.140
2) Tehzîb-üt-Tehzîb; c.11, s.170
3) Vefeyât-ül-A’yân; c.2, s.471
4) El-A’lâm; c.8, s.126
5) Tezkiret-ül-Huffâz; c.1, s.245
6) Tehzîb-ül-Esmâ ve’l-Lüga; c.2, s.148
7) Tabakât-üs-Sûfiyye; s.44
8) Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye; (49. Baskı) s.1160
9) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.3, s.29
Y
YÂFİÎ;
Büyük velîlerden. İsmi, Abdülkâdir Dücânî Yâfiî, künyesi Ebû Riyâh’tır. Nesebi, Cennet
gençlerinin seyyidi hazret-i Hüseyin’e ulaşır. 1809 (H.1224) senesinde Beyrut’un Yafa'ya
bağlı, Decin köyünde doğdu. 1877 (H.1294) senesi Rebî’ul-evvel ayının on dokuzunda,
Çarşamba günü Yafa’da vefât eti. Cenâze namazı büyük bir kalabalık tarafından kılınıp, Yafa
kabristanına, amcası Şeyh Selim’in kabri yanına defnedildi. Sonradan, üzerine çok güzel bir
türbe yapılan kabri ziyâret mahallidir.
Abdülkâdir Yâfiî, babasının terbiye ve himâyesinde yetişti. Küçük yaşta Kur’ân-ı kerîmi
ezberledi. Tecvîd ilmini öğrendi. Sonra amcası Mevlânâ Seyyid Şeyh Selim Dücânî’den ilim
tahsîl etti, duâsına kavuştu. Amcası vefât edince zamânının büyük âlimlerinden ders alıp,