Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

işleriyle ilgilenen kimse) olan zâta rüyâsında Şeyh Abdurrahmân Ebü'l-Vefâ'nın nâşının
defnedildiği yerden kaldırılarak, kendi türbesi yanına defnedilmesini emretti. Nakîbü'l-eşrâf
uyandığında rüyâdır diye önem vermedi. Ancak Seyyid Abdülkâdir-i Geylânî ikinci ve
üçüncü defâ Nakîbü'l-eşrâfın rüyâsına girdi. Son defâsında elindeki asâ ile Şeyh
Abdurrahmân Ebü'l-Vefâ hazretlerinin kabir yerini işâret buyurdu. Nakîbü'l-eşrâf ertesi sabah
gördüğü rüyâyı anlatınca, kabri nakledilerek bildirilen yere defnedildi.
1) Sirâcü'l-Kulûb; s.34, 35
ŞEYH ABDURRAHMÂN EŞŞÂVİRÎ;
Anadolu velîlerinden. 1899 (H.1317) senesinde Eruh’a bağlı Şavira köyünde doğdu. Hazret-i
Ömer’in neslindendir. 1974 (H.1394) senesinde Siirt’e yaptığı bir ziyâret sırasında vefât etti.
Kendi köyü Şavir’de defnedildi. Tahsil çağına gelince önce babasından okudu. Babası birinci
dünyâ savaşından hemen önce vefât etti. Âilenin yaşça en büyüğü olduğundan âilesini
geçindirmek için tahsili terketmek zorunda kaldı. Yirmi yaşında evlendi. Ancak tahsil
yapamadığı için câhil kalmaktan çok üzgündü. Her şeye rağmen tahsile karar verdi. Bu
durumu hanımına söyleyince, hanımı buna râzı olmadı. Bunun üzerine hanımından ayrıldı.
Tahsile başladı. Önce Nivili’deki Molla Yahyâ’nın yanına gidip ondan ders aldı. Sonra
Güveş’e gidip bir müddet de Molla Muhammed'den ders aldı. Ardından Fârikîn'de Tivanikli
Molla Zâhir'e gitti. Bu zâttan ders aldığı sırada Molla Câmî kitabını okurken, dedesi Şeyh
Abdullah'ı rüyâsında görürdü. Dedesi ona metin okurdu. Şerh-ül-Akâid kitabına kadar
geldiğinde teberrük için iki veya üç dersi de, Feth-ül-Celîl Şerhu Mutavvel-il-Hıbrî Molla
Halil kitabının müellifi küçük Molla Hasan'dan aldı.
Bu tahsilden sonra tasavvufta Nakşî yolu şeyhlerinden Şeyh İbrâhim Halebi hazretlerinin
yanına gidip ona talebe oldu. Bu hocasından hem ilimde hem de tasavvufta icâzet aldı.
Hocasının vefâtından sonra Van’da bulunan Şeyh Ramazan hazretlerine tâbi oldu.
Şeyh Ramazan Efendiye tâbi olmasının sebebi şöyledir: Şeyh Ramazan Efendi Siirt’te
talebelerinden Hacı Receb’in evinde sohbet ediyordu. Sohbetinde sevgili Peygamberimiz
Muhammed aleyhisselâmı medhediyor ve medhini şiir şeklinde söylüyordu. Bu sohbette
Şeyh Abdurrahmân da vardı. Bir ara Şeyh Ramazan Efendiye; “Resûlullah'ı öyle
medhediyorsun ki sanki karşınızda görüyor gibisiniz.” dedi. “Evet Resûlullah’ı görüyorum.”
deyince; "Biz bunca yıl ilim tahsili ile meşgul olduk göremedik. Siz nasıl görüyorsunuz.”
dedi. “Resûlullah’ı görmek istiyor musunuz?” diye sordu. “Elbette görmek isterim.” dedi.
Sohbet bitip cemâat dağıldıktan sonra gusül abdesti almasını söyledi. Sonra yanına oturup;
“Gözlerini kapa." dedi. Anında kendini Medîne-i münevverede Şeyh Ramazan Efendi ile
birlikte Resûlullah’ın huzûrunda buldu. Peygamber efendimiz Şeyh Abdurrahmân’a
oturmasını Şeyh Ramazan’a da huzurda bulunanlara su dağıtmasını emir buyurdu.
Şeyh Ramazan Efendinin bu kerâmetini görünce; “Vallahi bütün insanlar benden yüz çevirse,
ben Şeyh Ramazan hazretlerini terk etmem.” diyerek ona talebe oldu.
Talebelerinden Sûfi Nûreddîn şöyle anlatmıştır: “Şeyh Abdurrahmân hazretleri bir sene
hacca gitti. Ben de kendisiyle gitmek istedim, fakat bana; “Bu sefer benimle gelme. Allahü
teâlâ izin verirse gelecek sene gidersin. Tabi nasib olursa, nasib olmazsa o başka." buyurdu.
Fakat nasib olmadı gidemedim. Üçüncü sene hocam Şeyh Abdurrahmân hazretleri gitmediği
için bana yine nasib olmadı. Bu sefer bana buyurdu ki: “Benimle hacca gitmen nasib olmadı.
Fakat inşâallah öyle birisiyle gideceksin ki kesinlikle derecesi bizden aşağı değildir.” Aradan
yirmi seneye yakın zaman geçti. Siirt’ten zamânın meşhur zâtlarından Seyyid Tâhir'in
kalabalık bir kâfile ile hacca gideceğini duydum. O sıralarda geceleri rüyâmda hep hocam
Şeyh Abdurrahmân hazretlerini gördüm. Bana; “O vakit geldi!” buyurdu. Bunun üzerine