Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kadar (veya uzun zaman) yaşayacaklarını bildirdiler. 2) Musul'u tahrîb etmeyi, halkı ile harb
etmeyi düşünüyorsun. Bunu yapma. Çünkü ordunun yok olmasına sebeb olur. Ecel gelmeden
önce tövbe ve istiğfârda acele et. Çünkü bâzı akrabâların seni öldürmek istemektedir. Doğru
yolda gidenlere selâm olsun."
Acem Şâhı, Seyyid Hasan hazretlerinin nasîhatlerini dinlemeyince, onun buyurdukları aynen
ortaya çıktı. Şah hezimete uğrayıp İran içlerine çekildi. Çok geçmeden de akrabâları
tarafından öldürüldü.
Seyyid Hasan hazretlerinin sekiz oğlu olup, bunlar; Muhyiddîn, Abdülcebbâr, Mârûf,
Abdüssamed, Îsâ, Abdurrahîm, Muhammed, Ârif ve Abdülkerîm'dir. Her biri fazîlet sâhibi
kimseler olarak hürmet ve îtibâr gördüler.
1) Ulemâünâ fî Hidmet-il-İlmi Ved'dîn; s.159
SEYYİD HASAN MÜKENNÂ;
Irak'ta yetişen evliyâdan. İsmi, Seyyid Hasan bin Seyyid Hidâye bin Seyyid Bidâye bin
Seyyid Yûsuf Can bin Seyyid Yâkûb'tur. Ebû Bekr Musannif diye şöhret buldu. Kisâti
köyünde doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. 1605 (H.1014) târihinde Çûr köyünde vefât
etti. Vefât ettiği yere defnedildi.
Seyyid Hasan, ilim, edeb, şeref sâhibi bir âile içinde yetişti. Bulunduğu yerde ve civar
medreselerde tahsîl gördü. Daha sonra Mısır ve Hicaz'a giderek oralarda kendisi için lüzumlu
bilgileri topladı. Bir zaman Mekke-i mükerremede ve Medîne-i münevverede kaldıktan sonra
Kürdistan'a döndü. Orada câmi-i Sûr'a bitişik medreseye müderris oldu. Burada on sekiz sene
tâliblere ilim öğretti. Hak yolun bilgilerini öğreten eserler kaleme aldı.
Seyyid Hasan, zamânın idârecilerinden hürmet ve hüsn-i kabûl gördü. Bulunduğu yerin
hâkimi bir gece Ebû Bekr Musannif'i ziyârete geldi. Yanında kandil olmadığı halde kitap
yazdığını gördü. Bulunduğu yeri, üzerine kandil konan bir taş aydınlatıyordu. Onun bu
kerâmetini görünce bağlılığı daha da fazlalaştı. Ona ikrâm ve ihsânlarda bulundu. Seyyid
Hasan kendisine hediye edilen yerleri mâmûr hâle getirip sonradan buraları dînî ilimleri
tahsil eden talebe ve misâfirler için vakfetti.
Vakıfnâme şöyleydi:
"Besmele ile yazmaya başlıyorum. Mülk, ezelî ve ebedî olan Allahü teâlânındır. Her hamd
ancak Allah içindir. O'nun sevgili Peygamberine salât ve selâm olsun. Peygamber
efendimizin akrabâsına ve kıymetli arkadaşı olan Eshâb-ı kirâmına duâlar olsun.
Ebû Bekr Seyyid Hasan der ki: Çûr köyü arâzisini evlâdıma ve torunlarıma vakfettim ki,
onlar bu belde mahsûlünden nafaka olarak istifâde etsinler. Hem ilim talebesine, fakirlere,
âlimlere ve sâlih kimselere sarfetsinler. Yâ Rabbî! Bizden kabûl et. Âmin."
Seyyid Hasan, Çûr köyünde ömrünü irşâdla, ders okutmakla geçirdi. Müslümanların ve
fakirlerin koruyucusu oldu. İnsanların aralarındaki anlaşmazlıkları giderdi. Sâlih, fazîletli
evlâd yetiştirdi. Bunlar; Molla Abdülkerîm, Molla Yûsuf Can, Molla Mahmûd Cân ve Molla
Muhammed'dir. Onlara nesebiyle gururlanmamaları için seyyid diye çağırılmamalarını,
sâdece Molla denilmesini vasiyet etti.
Eserlerinden bâzıları şunlardır: 1) Kitâb-ül Vudûh, 2)Sirâc-üt-Tarîk, 3)Riyâd-ul Huld, 4)
Âftâb.