Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Bildiler ki üstâdı, aynı gün etmiş vefât.
Bir talebesi der ki: “Otuz yıl müddet ile,
Devamlı hizmet ettim, ben Sehl-i Tüsterî’ye.
Bunca yıl kaldımsa da, yanında gece gündüz,
Yatıp uyuduğunu, görmedim aslâ henüz.
Yatsı namazı için, aldığı abdest ile,
Sabah namazını da, kıldı umûmiyetle.”
Ömrünün sonlarında, hasta oldu nihâyet,
Eli ve ayakları, etmez oldu hareket.
Lâkin günde beş defâ, namaz vakitlerinde,
Olurdu âzâları, eski kuvvetlerinde.
Kendisini aynı gün, bâzısı Arafat’ta,
Bâzısı başka yerde, görürdü onu hattâ.
Annesinden bir hayli, mal kalmıştı kendine,
Dağıttı tamamını, şehrin fakirlerine.
Ve kimde alacağı, vardıysa tamamını,
Onlara bağışlayıp, helâl etti hakkını.
Sonra da çıktı yola, Kâbe’yi tavâf için,
Dedi ki: “Bak ey nefsim, dünya ile yok işin.
İşte görüyorsun ki, tamamen ettin iflâs,
Ve sana bundan sonra, âhiret lâzım esas.
Sakın dünyâlık bir şey, eyleme benden talep,
Zîrâ ben muhâlefet, edeceğim sana hep.
Ya sen yola gelirsin, ya yanarsın Ateş’te,
Üçüncü şıkkı yoktur, hakîkat böyle işte.”
Sonra vardı Kûfe’ye, böylece söylenerek,
Lâkin canı orada, istedi balık ekmek.
Baktı ki son derece, istiyor nefsi bunu,
Lâkin hemen yapmadı, onun arzûsunu.
Rastladı biraz sonra, bir un değirmenine.
İlişti sonra gözü, bir dolap beygirine.
Gelip değirmenciye, sordu ki hemen ilkin:
“Ne ücret veriyorsun, şu dönen beygir için?”
İki dirhem deyince, buyurdu ki: “Ey kişi,
Ben yalnız bir dirheme, yapayım mı bu işi?”
Peki olur! deyince, geçti atın yerine,
O gün akşama kadar, su çekti değirmene.
Akşama bir dirhemi, ondan tahsîl ederek,
Gelip o para ile, aldı balık ve ekmek.
Dedi ki: “Bak ey nefsim, isteğin oldu, fakat,
Sen de Hak teâlâya, yapacaksın çok tâat.
Benden, günah olmıyan, bir şey istersen eğer,