Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kabri aydınlık kalır."
"Hanımının eziyet ve sıkıntı vermesine sabreden kimseye, Allahü teâlâ, Eyyûb
aleyhisselâma verilen sevaptan verir."
"İnsanlardan gelen sıkıntılara sabretmeyen, onlara karşılık vermeyi terk etmeyen kimse
sabırlı sayılmaz."
1) Μακ®λ®τ−⎬ Κεϖσερ⎩; σ.36
2) Ελ−Α∋λ®µ; χ.5, σ.228
3) Τεζκιρετ−⎫λ−Ηυφφ®ζ; χ.1, σ.49
4) Ηιλψετ−⎫λ−Εϖλιψ®; χ.5, σ.264, χ.6, σ.3
5) Ελ−⇑σ®βε; χ.3, σ.315
6) Ταµ ⇑λµιη®λ Σε®δετ−ι Εβεδιψψε; (49. Βασκ⎬) σ.1099
7) ⇑σλ®µ Rλιµλερι Ανσικλοπεδισι; χ.1, σ.355
KABÛLÎ MUSTAFA EFENDİ;
Edirne velîlerinden ve Rufâî tarîkatı büyüklerinden. Doğum târihi bilinmemektedir. 1712
(H.1124) yılında Edirne'de vefât etti.
İlk tahsîli ve gençliğiyle ilgili bilgi bulunmamaktaysa da iyi bir tahsîl ve terbiye gördüğü
anlaşılmaktadır. Edirne'de mahkeme başkâtibi olarak vazîfe yapmaktaydı. Devamlı velîlerin
hayatlarını ve menkıbelerini okumakta ve hep onlar gibi olmaya gayret etmekteydi. Gönlü
Allahü teâlânın sevgisi ile yanar, gece-gündüz ibâdetlerinde; "Yâ Rabbî! Beni evliyâdan eyle,
senin velî kullarından olayım. Hiç olmazsa onlar gibi olayım." diye duâ ve niyâzda
bulunurdu.
Edirne'de Eski Câmi adı ile anılan bir câmi, şehrin müslümanların eline geçtikten sonra
yapılan ilk mâbedi olarak bilinirdi. Bu îtibârla halkın nazarında özel bir yeri bulunuyordu. Bu
sebeple Mustafa Efendi de namazlarını mümkün olduğu ölçüde Eski Câmide kılmaya gayret
eder ve vâz dinlerdi. Bir gün öğle namazında yine Eski Câmiye gelince câminin hınca hınç
dolu olduğunu gördü. Halk o güne kadar hiç görmediği bir zâtı dinler gibiydi. Mustafa Efendi
içeri girip arka sırada güçlükle oturduğu esnâda vâiz efendi konuyu değiştirerek; "Allahü
teâlânın velî bir kulu olmayı arzu eden bâzı insanlar vardır. Böyleleri, her hal ve hareketinde
Allahü teâlâyı râzı ederse velîlerden olur." demiş ve tekrar konusuna devâm edince, bu sözler
Mustafa Efendiye tesir etti. Vazîfesinden istifâ ederek bir daha da hiç görmediği o vâizin
kendine çizdiği yolda yürümeye başladı. Kendisini büsbütün doğruluğa ve ilme adadı ve
mahlûkâtın hizmetine koştu.
Nerede bir yoksul görse maddî-mânevî yardımda bulunurdu. Yabâni ağaçları aşılardı. Yaralı
ve sakat hayvanlara bakıp, yaralarını sarardı. Kimsesizlerin işlerini görmelerine yardım
ederdi. Yaptığı işlere karşılık ücret almazdı. Her ânını Allahü teâlânın rızâsı için geçirirdi.
Onun bu davranışlarına hayran olup etrâfında toplananlara veya kendisinden nasihat
isteyenlere; "Dostlar! Her şey Rabbin sevgisinden var oldu. O vara hizmet, O büyük yâre
hizmettir." buyurdu.
"Kim olursa olsun, eliniz, ayağınız tutarken, gücünüzle hayra hizmet edin. Gücünüz
yoksa, güler yüz ve tatlı dille gönül alıcı olun. Onu da yapamazsanız kalbinizden iyilik
dileyin. Rabbin sevdiklerine hizmet, Allahü teâlâya ibâdettir."
Mustafa Efendi bu arada Selîmiye Câmii civarında bir dergâh yaptırdı. Sevenleri cemiyetteki
kötülükleri düzeltip, herkese nasihat ettiğinden ve yine herkesi her hâliyle kabûl edip güzel
muâmele gösterdiğinden kendisine Kabûlî hazretleri demeye başladılar.