Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

olduğunu görerek hayret etti. Taş, Allahü teâlânın izniyle Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî'nin teveccühleri ile
altın olmuştu. Muhâfıza; "Bu taşı alıp sultana götürünüz. Beyt-ül-mâl hazînesine koysun." buyurdu.
Muhâfız altını alıp sultânın huzûruna gitti ve iftirâ durumunu anlattı. Bu hâdise üzerine sultan,
İskenderiyye'ye kadar gelip Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî'yi ziyâret etti. Özür diledi ve ona pekçok mal ve
erzak gönderip, ihsânlarda bulundu. Fakat Şâzilî hazretleri hiçbir şey kabûl etmeyip; "Biz
Rabbimizden başka hiç kimseden bir şey istemeyiz." buyurdu.
SOHBETİN EHEMMİYETİ
Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî hazretlerinin talebelerinden birisi, tasavvuf yolundaki dereceleri geçerken kendini
hocası gibi görmeye başladı. Neye baksa Şeyhini görüyordu. Bu sebeple Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî'nin
sohbetlerine gelmemeye başladı. Bir gün İmâm-ı Şâzilî hazretleri yolda giderken talebesiyle karşılaştı
ve; "Canım sen nerede kaldın. Sohbetlere gelmiyorsun!" buyurdu. Talebe; "Efendim, sizinle sözden
müstağnî oldum. Yâni her an sizi karşımda görüyorum ve kendimi sizin sûretinizde görüyorum.
Sohbetinize gelmeye ihtiyaç duymuyorum." dedi. Bu cevap üzerine Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî hazretleri
buyurdu ki: "Çok garib. Eğer iş senin söylediğin gibi olsaydı, hazret-i Ebû Bekr'in Resûlullah
efendimizin sohbetlerine gitmemeleri gerekirdi. Eğer sohbetten müstağnî olsaydı, hazret-i Ebû Bekr
efendimiz müstağnî olurdu."
1) Menâkıb-ı Ebi'l-Hasan Şâzilî lil-Fâsî
2) Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî (Ali Sâlim Ammar)
3) Tabakâtü'l-Evliyâ; s.458
4) Tabakâtü'l-Kübrâ; c.2, s.4
5) Mu'cemü'l-Müellifîn; c.7, s.137
6) Şezerâtü'z-Zeheb; c.5, s.278
7) Kevâkibü'd-Düriyye
8) Esmâü'l-Müellifîn; c.1, s.79
9) Hüsnü'l-Muhâdara; c.1, s.298
10) Câmiu Kerâmâti'l-Evliyâ; c.2, s.175
11) Ebü'l-Hasan-ı Şâzilî (Dr. Abdulhalîm Mahmûd)
12) Ravdü'r-Reyyâhîn; s.177, 272
13) Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye (49. Baskı) ; s.1071
14) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.8, s.226, c.11, s.76, 177, c.17, s.175, 195
15) Letâifü'l-Minen
16) The Müslim World Sene 12, Sayı; 179, 257
17) Sohbetnâme; c.1, s.88, 123
EBÜ'L-HAYR EL-AKTA;
Büyük velîlerden. İsmi Abbâd bin Abdullah, künyesi Ebü'l-Hayr, lakabı el-Akta'dır. Aslen
Mağripli olup doğum târihi bilinmemektedir. Sonradan Şam sâhil beldelerinden Tinat'a
yerleşti. 960 (H.349) senesinde Mısır'da vefât etti. Zünnûn-i Mısrî hazretlerinin yanına
defnedildi. Kabr-i şerîfi Küçük Kurâfe'de Deylemî minâresi yanındadır.
Evliyânın büyüklerinden Abdullah bin Cellâ'nın sohbetlerinde yetişti. Cüneyd-i Bağdâdî ile
diğer evliyâyı gördü. Riyâzette, nefsin isteklerini yapmamakta ve Allahü teâlâya tevekkül
etmede emsalsizdi. Yabânî ve yırtıcı hayvanlar kendisine zarar vermezdi. Kerâmetleri,
menkıbeleri ve kıymetli sözleriyle meşhur oldu.
Ebü'l-Hayr hazretlerinin elinin biri kesilmişti. Bu hâdiseyi kendisi şöyle anlatır: "Lübnan
taraflarında bir yerde bulunuyordum. Sultan gazâdan zaferle dönmüştü. Kimi gördüyse
avucuna bir altın koyuyordu. Birini de bana verdi. Altını elimin içiyle değil de dış tarafında