Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

"Zühd; harama düşmek korkusuyla mübahların fazlasını terketmek, sonra da
dünyâlıklar kimin eline geçerse geçsin aldırmamaktır."
"Şüphesiz ki Allahü teâlâ, dünyâya düşkün olmayan zâhide istediğinden fazla, dünyâya
rağbet edene, düşkün olana istediğinden az verir. İstikâmet sâhibine ise istediği kadar verir."
"Nefsini recâ ve ümid ile meşgul eden tembelleşir, amelsiz kalır. Kendini havf korku ile
meşgul eden ümitsizliğe düşer. Bu sebeple insan hem recâ hem havf ile meşgul olmalıdır."
"Avam, yiyecek ve giyecek şeyler nevinden nîmetlere şükreder. Havâs, seçilmişler ise,
kalplerine gelen feyze şükrederler."
"Sabır Allahü teâlânın emirlerini yerine getirirken sebâtlı olmak. O'ndan gelen musîbetleri
sükûnet içinde ve gönül hoşluğu ile karşılamaktır."
"İlmin nûrları ârife ışık tutar. Ârif bu ışık ile gaybın acâib ve garib cihetlerini görür."
BİZİM ASIL FAYDAMIZ
Ebû Amr bin Nüceyd tasavvuf yolunda yetişmek üzere Ebû Osman hazretlerinin sohbetlerine devâm
ederdi. Sohbetinin tesiriyle günahlarına tövbe edip kendini toparladı. Bir ara işi gevşetip, sohbetlerden
uzak kaldı. Ebû Osman hazretlerini gördükçe ondan kaçıyor ve sohbetlere gitmiyordu. Bir gün yine
karşılaştılar. Onu görünce yolunu değiştirip uzaklaşmaya başladı. Ebû Osman hazretleri tâkib edip,
yanına yaklaştı ve; "Evlâdım sâdece günahsız olduğun zaman seni sevenlerle arkadaşlık etme! Biz
sana asıl bu kendini suçlu, günâhkâr halde bulduğun zaman faydalı oluruz." dedi. Bunun üzerine Ebû
Amr bin Nüceyd tekrar tövbe edip, talebeliğindeki gibi önceki hâline döndü. Bu hocasının
sohbetlerinde olgunlaşıp yetişti.
1) Târih-i Bağdâd; c.9, s.112
2) Tezkiret-ül-Evliyâ; c.2, s.256
3) Risâle-i Kuşeyrî; c.1, s.179
4) Tabakât-ül-Kübrâ; c.1, s.122
5) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.1, s.281
6) Tabakât-üs-Sûfiyye; s.479
7) Nefehât-ül-Üns; s.266
8) Tabakât-ül-Evliyâ; s.337
9) Sefînet-ül-Evliyâ; s.74
10) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.4, s.91
EBÛ SAÎD BİN EL-ARABÎ;
Büyük velîlerden. İsmi Ahmed bin Muhammed bin Ziyâd Basrî, künyesiEbû Saîd'dir. İbn-ül
Arabî diye de bilinir. Aslen Basralıdır. Doğum târihi bilinmemektedir. 952 (H.341) senesinde
Mekke-i mükerremede vefât etti.
Ebû Saîd bin el-Arabî, evliyânın büyüklerinden Cüneyd-i Bağdâdî, Amr bin Osman,
Ebü'l-Hasan Nûrî, Hasan Mevsihî, Ebû Câfer Haffâr, Ebü'l-Feth Hammâl ve başkalarıyla
sohbet edip kemâle geldi. Mekke-i mükerremede ikâmet edip orada ilim ve edep öğretti.
Kendisine Haremin Şeyhi, Mekke'nin en büyük velîsi adı verildi. Tasavvuf ve hadîs-i şerîf
ilimlerine dâir eserler yazdı. Hikmetli sözleri pekçoktur. Kendisine tasavvuftan
sorulduğunda: "Tasavvufun tamâmı boş şeylerden uzaklaşmak, mârifetin tamâmı ise
cehâletini îtirâf etmektir." buyurdu.
Nefsin ve dünyâ sevgisinin zararlarından sakındırırdı. Bu hususta da; "Nefsin ile meşgûl