Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

olgunluğunu, tevâzuunu, kibirden ve kızmaktan uzak olduğunu gördü. Bu halin ancak evliyâda
bulunacağı kanâatına vardı. Özür dileyip talebesi oldu. "Sen nasıl bir kişisin ki, sana defâlarca hakâret
ettim ve kovdum. Ama sende hiç kırılma ve incinme belirtisi görülmedi." diye sordu. O da cevap
olarak; "Kırk yıldan beri, Allahü teâlâ beni hangi hal içinde bulundurursa bulundursun, hiç
hoşnudsuzluk duymadım." dedi.
EDEB NASIL OLUR?
Ebû Osman Hîrî hazretleri buyurdu ki: "Allahü teâlâya karşı edep, O'ndan devamlı korku üzere
bulunmak ve O'nu murâkabe üzere olmaktır. Resûlullah'a karşı edeb, sünnet-i seniyyeye yapışmakla;
evliyâya karşı edeb, ona hürmet etmek, hizmetlerinde bulunmakla; çoluk-çocuğa karşı edep, onlara
güzel ahlâk ile muâmele etmekle; arkadaşlara ve dostlara karşı edep, onlara güler yüzlü olmakla;
câhillere karşı edep, onlara duâ ve merhâmet göstermekle olur."
1) Hilyet-ül-Evliyâ; c.10, s.244
2) Tabakât-ül-Kübrâ; c.1, s.86
3) Vefeyât-ül-A'yân; c.2, s.369
4) Târih-i Bağdâd; c.9, s.99
5) Tezkiret-ül-Evliyâ; s.259
6) Keşf-ül-Mahcûb; s.222
7) Tabakât-üs-Sûfiyye (Sülemî); s.170
8) Kıyâmet ve Âhiret (5. baskı); s.333
9) Sıfat-üs-Safve; c.4, s.94
10) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.26
11) Meşreb-ül-Ervâh; s.17, 61
12) Hazînet-ül-Asfiyâ; c.2, s.173
13) Tabakât-ı Ensârî; s.198
14) Sefînet-ül-Evliyâ; s.139
15) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.3, s.157
EBÛ OSMAN MAĞRİBÎ;
Büyük velîlerden. İsmi Saîd bin Sâlim Mağribî, künyesi Ebû Osman'dır. Mağrib
memleketinde Kayravân'ın Kevkeb köyünde doğdu. Doğum târihi bilinmemektedir. 983
(H.373) senesinde yüz otuz yaşlarında iken Nişâbur'da vefât etti. Tabakât-ı Ensârî kitabında
seyyid olduğu yazılmıştır. Vasiyeti üzerine, cenâze namazını Ebû Bekr bin Fûrek kıldırdı.
Kerâmetleri meşhûrdur. Bağdât'a geldi. Bir müddet ikâmetten sonra Nişâbûr'a geçti ve buraya
yerleşti. Ebû Ali Kâtib, Ebû Ali Rodbârî, Habîb-i Magribî, Ebû Amr-ı Zücâcî, Ebû Yâkûb
Nehrecûrî, Ebü'l-Hasan bin Sâig Dînûrî ve başkalarıyla görüşüp sohbet etti ve kendilerinden
ilim öğrendi. Zâhirî ve bâtınî ilimlerde âlim idi. Haram ve şüphelilerden sakınmakta, dünyâya
düşkün olmamakta, sıhhatli hüküm vermekte fevkalâde olup, heybetli ve firâset sâhibiydi.
Tasavvuf yoluna girmesine ve bu yolda ilerlemesine sebeb olan hâdise şöyle nakledilir: Ebû
Osman hazretleri önceleri zengin idi. Ava çok meraklıydı. Bunun için kendisine çok iyi
alışmış olan köpekleri ile ağaçtan yapılmış bir süt kabı vardı. Geceleri süt içmek âdetiydi. Bir
gece yine süt içecekti. Fakat süt çok sıcak olduğundan, soğuması için başucuna koydu.
Beklerken uyuyuverdi. Kendisine çok bağlı olan av köpeği de orada idi. Uyandığında sütü
içmek için kaba uzandı. Fakat köpek üzerine saldırıp sütü içmesine mâni oldu. Buna bir mânâ
veremeyip, süt kabına tekrar uzandı. Köpek hırlayıp yeniden saldırdı. Bu hâl üç defâ tekrar
etti. Nihâyet köpek fırlayıp, süt kabının içine başını sokup bir miktar içip çekildi. O, hayretler
içerisinde bakarken, köpek birden şişmeye başladı ve biraz sonra da öldü. Meğer Ebû Osman