Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

kerâmetiyle anlayıp, o talebeye bakarak; "Utanmıyor musun?" diyerek îkâz etti. Talebe
toparlanıp kendine geldi.
Ferganalı bir zât her sene nâfile hac yapardı. Yolu Nişâbur'a uğradığı ve Ebû Osmân Hîrî
hazretlerinin şöhretini duyduğu halde sohbetine gitmemişti. Bir seferinde ise huzûruna varıp
selâm vermişti. Hiç cevap vermemişler. Kendi kendine, selâm verdiğim ve hal hatır
sorduğum halde cevap verilmiyor? Bu nasıl iştir?" diye düşünürken, Ebû Osman Hîrî
hazretleri söze başlayıp; "Hiç böyle hac yapılır mı? Anne hasta bir halde bırakılıyor. Rızâsı
alınmadan yola çıkılıyor?" dedi. Gelen kimse diyor ki: "Hatâmı anladım, büyük bir pişmanlık
içinde annemin yanına döndüm. Anneme hizmet ettim. Vefât edinceye kadar hizmetine
devâm edip, yanından ayrılmadım. Annemin vefâtından sonra, hac için yola çıktım. Ebû
Osman Hîrî hazretlerine uğradım. Beni büyük bir alâka ile karşıladı. Artık onun talebesi
olmak için hizmetine girmeyi çok arzû ediyordum. Kabul buyurunca talebeleri arasına
girdim. Bana dergâhta hayvanlara bakma işini verdiler. Uzun müddet sohbetlerinde bulunup,
verilen vazîfeyi yaptım."
Bir kimse; "Efendim dilimle Allahü teâlâyı zikrediyorum ve kalbimle yapamıyorum. Ne
yapayım!?" diye sorunca; "Şükret, hiç olmazsa bir organın, dilin itâatkâr oluyor. Senden bir
uzva bu iş için yol açılmış inşâallah bir gün kalp de ona uyar." buyurdu.
Akıllı bir kimse kendine zulmeden birini mâzur görebilir mi? diye sorduklarında; "Tabi
mâzur görebilir. Fakat zulmedeni Allahü teâlânın gönderdiği bir musîbet olarak kabûl etmek
(imtihan edildiğini, günahları sebebiyle veya yüksek dereceye kavuşturulması için) şartıyla."
dedi.
Buyurdu ki: "Reddedilmemek için Allahü teâlâya itâate devâm etmek, saâdetin; tövbesinin
kabûl olunacağını umarak, tövbe etme ümidiyle isyânda ısrar ve günaha devâm etmek,
şekâvetin alâmetidir."
"Üç şey düşmanlığa sebeb olur: Mala tamahkârlık, insanların ikrâmlarına düşkünlük
göstermek, insanların göstereceği îtibâra önem vermek!"
"Korku, Allahü teâlânın adâletinden; ümid ise lütfundandır."
"İnsanlar isteklerine karşı çıkılmadıkça, bulundukları ahlâk üzere halim selîmdirler.
İsteklerine karşı çıkılınca iyi görünen insanlar hemen kötü ahlâklı kesiliverirler. Gerçekten
iyi insanlar isteklerine karşı çıkılınca da değişmezler."
"Akıllı, korktuğu şey başına gelmeden önce, onun çâresine bakandır."
"Allah korkusu, seni O'na ulaştırır ve kendini beğenmekten uzaklaştırır."
"Dünyâyı sevmek, Allah sevgisini kalpten götürür. Allahü teâlâdan başkasından
korkmak, Allah korkusunu kalpten çıkarır; Allah'tan başkasından istemek, Allahü
teâlâya olan ümidi kalpten uzaklaştırır."
"Zenginlerle sohbet ederken azîz, fakirlerle sohbet ederken alçak gönüllü ol. Zenginlere karşı
izzetli davranman tevâzu, fakirlere karşı alçak gönüllü olman şereftir."
"Evliyânın sohbetine kavuşan kimse, Allahü teâlâya kavuşturan yolu bulur."
"Nefsine âit bir şeyi güzel gören kimse ayıplarını ve kusurlarını görmez. Her hususta nefsini
itham edenlerden başkası, kendi kusurlarını göremez."
"Verâ, şüpheli şeylerden sakınmak nedir?" diye sorulunca; "Ebâ Sâlih Hamdûn Kassâr, can
çekişen bir dostunun karşısında bulunuyordu. O kimse vefât etti. Hamdûn Kassâr odada
yanan lambayı söndürdü. Lambayı niçin söndürdün, diye sorulunca, lambanın içindeki yağ
şimdiye kadar vefât eden bu kişiye âitti. O vefât edince mîrasçılarına kaldı. Başka yağ
bulunuz." cevâbını verdi.