Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

konuşmamı zikir yap."
"Horasan'da Dahhâk hazretleri ile karşılaştım. Üzerimde, eski bir kürk vardı. Dahhâk; "Kirli
elbiseler içerisinde temiz bir kalp, temiz elbiseler içindeki kirli bir kalbden daha hayırlıdır,
iyidir." buyurdu.
"Mescidler, iyi kimselerin meclisleridir."
"Kur'ân-ı kerîm, Allahü teâlânın emirlerine itâat edenleri müjdeler, günahkârları korkutur.
Yapılması gerekli işleri bildirir. Geçmiş ümmetlerin, hikâyeleri ve haberlerini bildirir."
"Kişi için vakar, ağırbaşlılık en güzel süslerdendir."
"Bir mescidde toplanmış insanlar arasında yanan bir ateş görmek, orada âlim olmıyan birinin
anlatmasını görmekten daha iyidir.
"Bir mescidde söndürmekten âciz olduğum bir ateş görmem, orada değiştiremiyeceğim bir
bid'atı, dinde olmayıp da sonradan ortaya çıkarılan hurâfeleri görmemden daha iyidir."
"Allahü teâlâ: Ey Âdemoğlu! Kızdığın zaman beni hatırlarsan, gazablandığım zaman ben de
seni hatırlar, helâk ettiğim kimselerle berâber seni helâk etmem." buyurdu.
"Allahü teâlâ, kıyâmet gününde, gece karanlıkta mescide gidenlerin yollarını aydınlatır."
"Îmânının gitmesinden korkmayan kimsenin îmânı gider."
1) Tezkiret-ül-Huffâz; c.1, s.56
2) Tehzîb-ut-Tehzîb; c.5, s.85
3) Şezerât-üz-Zeheb; c.1, s.88
4) El-A'lâm; c.5, s.239
5) Hilyet-ül-Evliyâ; c.3, s.122
6) İslâm Âlimleri Ansiklopedisi; c.1, s.272
EBÛ İMRÂN (Mûsâ);
İslâm âlimlerinden ve büyük velîlerden. Abdülvehhâb-ı Şa'rânî hazretlerinin beşinci batından
dedesidir. Mısır'da Sa'îd-i Mısır adlı bölgenin aşağı kısmında ve Nil Nehrinin batı sâhilinde
bulunan Behensâ beldesindendir. Doğum târihi belli değildir. Benî Zuglâ kabîlesine mensup,
Tilmsân Sultânı Ebû Abdullah ez-Zuglâ'nın evlâdındandır.
Ebû İmrân, sultan olan babasının yanında yetişip büyüyünce, Allah yolunda bulunmayı,
kendisini tasavvufa vermeyi saltanata tercih etti. Babası ilk zamanlarda onun bu hâlini garip
karşıladı. Daha sonra işinde kendisini serbest bıraktı. Ebû İmrân Mûsâ, talebe olmak üzere,
Şeyh-ül-Magrib olarak tanınan Ebû Midyen et-Tilmsânî hazretlerinin huzûruna vardı. Ebû
Midyen buna; "Kime mensûbsun?" diye sordu. O da; "Sultan Ebû Abdullah'a." dedi.
"Nesebin (soyun) kime kadar ulaşır?" diye sorunca, "Muhammed bin Hanefiyye bin Ali bin
Ebî Tâlib'e." dedi. Ebû Midyen; "Fakîrlerin (tasavvuf yolunda bulunanların) yolu ile saltanat
ve neseb (soy) asâleti bir arada bulunmaz." dedi. O da; "Ey efendim! Siz şâhid olun ki şu
andan îtibâren sizden başkasına bağlı bulunmayı terkettim. Başka şeylerin hepsinden
ayrıldım. Soyumla anılmayı değil, sizinle anılmayı şeref kabûl ettim." dedi.
Bunun üzerine Ebû Midyen hazretleri bunu talebeliğe kabûl etti. Gayret ve istîdâdının
fazlalığı sebebiyle, kısa zamanda ilimde ve mânevî hâllerde yükselerek, o büyük zâtın
talebelerinin önde gelenlerinden oldu. Birçok kerâmeti görüldü. Vahşî hayvanlar ile
konuştuğu herkes tarafından bilinirdi. Arslanlar bile bu zâtın Allah'a bağlılığından hâsıl olan