Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Bir gün kendisine; "En kötü huy nedir?" dediler. O; "En kötü huy; takdir edilene, karşı
durmaktır. Ezelde takdir edileni, arzu ve duâ ile değiştirmeyi istemektir." buyurdu. Sonra;
"Utanan kişinin alnından dökülen terler, ondaki fazîletin eseridir."
"İyi ahlâk; mârifetin kuvveti sebebiyle, kimseye düşman olmaman ve hiç bir kimsenin
de sana düşman olmamasıdır." buyurdular.
Peygamber efendimizin makâmının çok yüksek olduğunu anlatırdı. "Hiç kimse, Peygamber
efendimizin makâmına ulaşamamıştır. O'nun makâmını geçtim veya geçerim diyen doğru
yoldan ayrılmış olur. Zîrâ velîlerin en son dereceleri, Peygamberlerin ilk dereceleridir."
buyurmuştur.
Kendisine havf, korku ve recâ, ümitten soruldu. O zaman; "Korku ve ümit, kul itâat hâlini
bırakıp benlik sevdâsına düşmesin diye, nefsi bağlayan iki yulardır." buyurdu.
Ebû Bekr Vâsıtî hazretlerine velînin mânevî hâlinden sordular. O; "Allahü teâlâ; evliyâsını
başlangıç hâlinde ibâdeti, olgunluğunda lütufları ile örterek terbiye eder. Sonra onu kendisi
için takdir edilen mânevî sıfatlara garkeder. Daha sonra vakitlerini Allahü teâlâ için
geçirmenin zevkini tattırır." buyurdu.
Ebû Bekr Vâsıtî hazretlerine son hastalığında; "Bize vasiyette bulun." dediler, o zaman;
"Allahü teâlânın sizden istediği şeylere uygun hareket edin." buyurdu.
Ebû Bekr Vâsıtî buyurdu ki:
Velînin dört alâmeti vardır.
1) Kendisine gelen musîbetten şikâyet etmemesi.
2) Kendisinden ortaya çıkan kerâmeti gizlemeye çalışması, âşikâr etmemesi, halka gösteriş
yapmaktan ve şöhretten kaçması.
3) İnsanların verdiği sıkıntı ve belâlara katlanması, onlara karşılık vermemesi.
4) Kendilerinden ortaya çıkan fiillerle Allahü teâlânın kullarına karşı gizlenmeleridir.
Yine buyurdu ki: Havftan, azab korkusundan daha yüksek makam, Allahü teâlânın sevmediği
kimseyi sevmemektir.
BİR KEDİNİN TEŞEKKÜRÜ
İnsanlara elinden geldiği kadar yardımda bulunur ve iyilik yapmaya teşvik ederdi. Kendisi anlatır: "Bir zaman
mühim bir iş için gidiyordum. Başımın üzerinde bir kuş uçmaya başladı. Bir anlık gaflet eseri olarak kuşu
yakaladım. O elimde iken, başka bir kuş daha uçmaya başladı. Elimdeki kuşun eşi veya annesi zannederek kuşu
elimden bıraktığım anda, kuş öldü. Buna çok üzüldüm. O günden sonra bende bir sıkıntı başladı ve bir sene
geçmedi. Bir gece Peygamber efendimizi rüyâmda gördüm. Bir senedir, o kadar çok sıkıntının tesirinde
kaldığımı, çok zayıflayıp ayakta namaz kılamaz hâle geldiğimi arz ettim. O zaman; "Bunun sebebi, bir serçenin,
huzurda senden şikâyetçi olmuş bulunmasıdır." buyurdular. Bunun üzerine af diledim, kabûl olunmadı. Bundan
bir zaman sonra, evimizdeki kedi yavrulamıştı. Ben bu sıkıntı içinde düşünürken, bir yılanın kedi yavrularından
birisini yakalamaya çalıştığını gördüm. Asâmı yılana vurunca, kaçtı. Kedinin annesi gelip yavrusunu aldı gitti.
Ondan sonra iyileştim; namazlarımı ayakta kılmaya başladım. O gece rüyâmda yine Peygamber efendimizi
gördüm. "Yâ Resûlallah! Bugün sıhhat buldum." deyince; "Bunun sebebi, huzurda, bir kedinin senin için
teşekkür etmesidir." buyurdular.
1) Ηιλψετ−⎫λ−Εϖλιψ®; χ.10, σ.349
2) Nefehât-ül-Üns; s.170
3) Tabakât-üs-Sûfiyye; s.302
4) Risâle-i Kuşeyrî; s.141