Evliyalar Ansiklopedisi - Turkiye Gazetesi Yayinlari

Bundan sonra Şeyh Hasan, Hâfız Ali Efendiye dönerek; "Kâidemiz budur ki kâfile içinde bir
cenâze olduğu zaman bulunduğu mahalle defnolunur. Merhum efendimizin ise Medîne-i
münevvereye defnedilmeleri husûsunda vasiyeti var. Bizim develer geç giderler bu sebeple
güzel bir hecin devesi alıp önden gönderelim." diye teklif etti. Bunun üzerine Hâfız Ali
Efendi yirmi üç buçuk riyale bir deve kirâladı, deveciye de durumu îzâh ettiği bir tezkire
yazıp teslim ederek gönderdi. Bulundukları yer Medîne-i münevvereye 16 saatlik bir
mesâfede idi. Devecibaşı da nasıl olduğunu anlayamadan bir saat içinde Medîne'ye girdi.
Gördü ki cemâat da hazır beklemektedir. Ömer Rızâî Efendi, Bâbü's-Selâm tarafında üç sıra
kabir sağda ve üç sıra kabir solda kalmak üzere orta sıraya bâb-ı şerîften kırk adım mesâfeye
defnolundu. Vefâtında yetmiş yaşında idi. On kadar evlâdı olup, vefât ettiğinde sâdece
Abdülkâdir ve Muhammed Kadri isimlerindeki evlatları hayatta bulunuyordu.
1) Menâkıb-ı Dârendeli ÖmerRızâî (Millet Kütüphânesi) Ali Emirî Şeriyye No: 1096/1
DÂVÛD BİN A'ZEB;
Evliyânın büyüklerinden. Hayâtı hakkında fazla bir bilgi yoktur. Doğum ve vefât yerleri,
târihleri belli değildir. Devrinin velî kulları huzûrunda yetişen Dâvûd bin A'zeb, haram ve
şüphelilerden çok sakınan verâ ve takvâ sâhibi bir zât idi.
Bir gün bir seveninin evine misâfirliğe gitti. Ev sâhibi, hizmetçisine bir koyun kesip,
hazırlamasını söyledi. Hizmetçi bir koyun kesip hazırladı. Yemek vakti Dâvûd bin A'zeb'in
önüne getirilince; "Onu kaldırın, ondan haram kokusu geliyor." buyurdu. Ev sâhibi
araştırınca, hizmetçinin yanlışlıkla sürüye katılan bir hayvanı kestiğini öğrendi. Böylece
başkasına âid bir koyunu yemekten kurtuldular. Hak sâhibine durumu anlatıp başka bir koyun
verdiler.
Bir talebesi onun için bir koyun kesip, pişirmiş getirmişti. Talebenin babası, koyunu kestiğini
duyunca oğluna kızdı. Bu durumu öğrenen Dâvûd bin A'zeb, yemekte yanındakilere;
"Kemikleri kırmayınız onları toplayınız." buyurdu. Oradakiler bundan bir şey anlamadılar.
Biraz sonra dışarı çıktıklarında, talebe, kestiği koyunun otladığını gördü.
Bir kadının çocuğu felç geçirerek eli-ayağı eğrilmişti. Onu Dâvûd bin A'zeb'e götürdü. Elini
çocuğun üzerine dokundurduğunda, Allahü teâlânın izni ile iyileşti.
1) Câmiu Kerâmât-il-Evliyâ; c.2, s.6
DÂVÛD-İ HALVETÎ;
Osmanlılar zamânında Mudurnu'da yetişen evliyâdan. Ali Bey adında bir zâtın oğlu olup,
"Uzun Dâvûd" ve "Dâvûd-i Mudurnî" diye tanınırdı. Doğum târihi belli değildir.
Halvetî şeyhlerinden Seyyid Yahyâ-i Şirvânî'nin yüksek talebelerinden Şeyh Habîb'in
sohbetlerine devâm edip, tasavvufun yüksek mârifetlerine kavuştu. Meczûb bir zât idi.
Allahü teâlânın sevgisinden kendinden geçmiş haldeydi.
İsfendiyâroğlu Kızıl Ahmed adında bir zât, Şeyh Dâvûd'a bir mektup yazarak, tasavvuf
talebeleri arasında pek mâlum, başkalarına ise mestûr (gizli) olan "Devâir-i hamse"den
bahseden bir eser yazmasını ricâ etmişti. Şeyh Dâvûd da, onun ricâsını kabûl edip, devâir-i
sülûktan yedi dâireyi açıklayan Gülşen-i Tevhîd adında bir kitap yazıp gönderdi. Bu eser,
Arabca ve Türkçe şiirlerle, tasavvufta cezbe, Allahü teâlânın, sevdiği bir kulu kendisine
çekmesi ve sülûk, Allahü teâlânın sevgisine uğraşarak kavuşma hâllerini anlatmaktadır.
Tasavvuf ehli arasında çok okunmuş ve uyulmuştur. Tasavvuftaki yüksek hakîkatleri anlatan