Sevahid-un Nubuvve - Peygamberlik Mujdeleri - Mevlana Abdurrahman Cami

çin Cum’a nemâzı kılayım diye düşündüm. Tereddüde düşdüm.
Sonunda devâmlı gitmeğe karar verdim. Evin bir tarafından
bir ses işitdim. Meâl-i şerîfi (Ey îmân edenler! Cum’a
günü nemâz için ezân okunduğu zemân Allahı anmaya koşun...)
[olan, Cum’a sûresi 9.cu] âyet-i kerîmeyi okuyordu.
Bir gün bir mektûb yazdım. Aklıma birşey geldi. Onu yazarsam
mektûbum güzel olacakdı, fekat yalandı. Yazmasam
doğru olacakdı, fekat mektûbum çirkin olacakdı. Bir yazayım,
bir yazmayayım diye tereddüde düşdüm. Sonunda yazmayayım
diye karar verdim. Evin köşesinden bir ses geldi.
Meâl-i şerîfi (Allah, îmân edenleri dünyâ hayâtında da âhıretde
de sağlam bir söz üzerinde tutar...) olan [İbrâhîm sûresinin
27.ci] âyet-i kerîmesini okuyordu.
SILATÜBN-Ü ÜŞEYM “rahmetullahi aleyh”
Sözüne güvenilir bir kimse şöyle anlatmışdır: Gazâ için
Kâbile gitmişdik. Gece bir yerde konakladık. Kendi kendime,
bu gece Sılatübn-i Üşeymin ne yapdığını bir ta’kîb edeyim.
Herkes onun ibâdetinden bahsediyor, bakalım nasıl, dedim.
Yatsı nemâzını kılınca, uyudu. Sonra herkes uykuya daldı.
O, gece kalkıp, orada bulunan bir meşeliğe girdi. Ben de
arkasından girdim. Abdest alıp, nemâz kılmağa başladı. Bir
de bakdım ki onun yanına bir aslan geldi. Ben korkumdan bir
ağaca çıkdım. Sılatübn-ü Üşeym aslana hiç aldırmadı ve onu
bir fâre kadar bile hesâba almadı. Secdeye kapanınca ben, aslan
şimdi onu parçalar dedim. Nemâzını bitirip selâm verdi.
Yüzünü aslana dönüp, haydi git ey yırtıcı hayvân, rızkını başka
yerde ara, dedi. Aslan dönüp gitdi ve giderken öyle bir
kükredi ki, ben dağlar birbirinden ayrılıyor zan etdim. O sabâha
kadar nemâz kılmağa devâm etdi.
Aynı şahs yine şöyle anlatmışdır: Düşmâna yaklaşmışdık.
Kumandan askerlere, hiç kimse bir yere ayrılmasın diye emr
etdi. Sılatübn-ü Üşeymin katırı yüküyle birlikde kayboldu.
Kalkıp nemâza durdu. Sonra, yâ Rabbî, katırı yüküyle birlikde
geri göndermen için yemîn ediyorum, dedi. Biraz sonra
katırı yüküyle birlikde geldi ve onun yanında durdu.
– 426 –