Sevahid-un Nubuvve - Peygamberlik Mujdeleri - Mevlana Abdurrahman Cami
ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE (Peygamberlik Müjdeleri) Bu kitâb, derin âlim ve büyük velî Mevlânâ Abdürrahmân Câmî hazretlerinin, "ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE Lİ-TAKVİYET-İ EHLİL-FÜTÜVVE" adlı kitâbının tercümesidir. Kitâbda, bir mukaddime, yedi bölüm, bir hâtime vardır: 1) Mukaddime: Nebî ve mürsel kelimelerinin ma’nâlarını ve bunlara bağlı şeyleri açıklamakdadır. 2) Birinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan evvel, Peygamberliğine delîl olan alâmetler hakkındadır. 3) İkinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan bi’setine [Peygamberliği bildirildiği vakte] kadar, meydâna gelen alâmetler hakkındadır. 4) Üçüncü bölüm: Bi’setden hicrete kadar meydâna gelen mu’cizelerin beyânı hakkındadır. 5) Dördüncü bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hicretinden vefâtına kadar olan mu’cizeleri hakkındadır. 6) Beşinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" vefâtından sonra meydâna gelen ve ayrıca zemânı kesin belli olmıyan veyâ bir vakte mahsûs olmıyan alâmetler hakkındadır. 7) Altıncı bölüm: Eshâb-ı kirâmdan ve Ehl-i beytden [oniki imâmdan] meydâna gelen kerâmetler anlatılmakdadır. 8) Yedinci bölüm: Tâbi’în, tebe-i tâbi’în ve sofiyyeden sâdır olan kerâmetler hakkındadır. 9) Hâtime: Din düşmanlarının gördüğü cezâ ve belâlardan bahs edilmekdedir.
ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE
(Peygamberlik Müjdeleri)
Bu kitâb, derin âlim ve büyük velî Mevlânâ Abdürrahmân Câmî hazretlerinin, "ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE Lİ-TAKVİYET-İ EHLİL-FÜTÜVVE" adlı kitâbının tercümesidir.
Kitâbda, bir mukaddime, yedi bölüm, bir hâtime vardır:
1) Mukaddime: Nebî ve mürsel kelimelerinin ma’nâlarını ve bunlara bağlı şeyleri açıklamakdadır.
2) Birinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan evvel, Peygamberliğine delîl olan alâmetler hakkındadır.
3) İkinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan bi’setine [Peygamberliği bildirildiği vakte] kadar, meydâna gelen alâmetler hakkındadır.
4) Üçüncü bölüm: Bi’setden hicrete kadar meydâna gelen mu’cizelerin beyânı hakkındadır.
5) Dördüncü bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hicretinden vefâtına kadar olan mu’cizeleri hakkındadır.
6) Beşinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" vefâtından sonra meydâna gelen ve ayrıca zemânı kesin belli olmıyan veyâ bir vakte mahsûs olmıyan alâmetler hakkındadır.
7) Altıncı bölüm: Eshâb-ı kirâmdan ve Ehl-i beytden [oniki imâmdan] meydâna gelen kerâmetler anlatılmakdadır.
8) Yedinci bölüm: Tâbi’în, tebe-i tâbi’în ve sofiyyeden sâdır olan kerâmetler hakkındadır.
9) Hâtime: Din düşmanlarının gördüğü cezâ ve belâlardan bahs edilmekdedir.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
düâ etdi. Bu düâdan sonra Haccâc onbeş gün kadar yaşadı.<br />
Haccâc bu son onbeş gün içinde, her gün, benim Sa’îd bin<br />
Cübeyr ile ne işim vardı. Yatağıma her yatdığımda, ayağımdan<br />
tutup çekiyor, derdi.<br />
Sa’îd bin Cübeyrin “radıyallahü anh” bir horozu vardı.<br />
Her gece öter, onu teheccüd nemâzına kaldırırdı. Bir gece<br />
her nasılsa ötmedi ve Sa’îd bin Cübeyr hazretleri teheccüde<br />
kalkamadı. Sabâhleyin bu iş ona çok ağır geldi ve horoza,<br />
Allahü teâlâ sesini kessin dedi. Ondan sonra o horoz hiç ötmedi.<br />
Annesi bu hâli görerek, oğlu Sa’îd bin Cübeyre, sakın<br />
kimseye beddüâ etme, diye tenbîhde bul<strong>un</strong>du.<br />
Sa’îd bin Cübeyrin “radıyallahü teâlâ anh” boyn<strong>un</strong>u vurup,<br />
şehîd etdiklerinde, başı yere düşdü. İki kerre yüksek ses<br />
ile, bir kerre de hafîf ses ile, “Lâ ilâhe illallah” dedi.<br />
ÜVEYS-İ KARNÎ “radıyallahü teâlâ anh”<br />
Emîr-ül mü’minîn hazret-i Ömer “radıyallahü anh”, halîfeliği<br />
zemânında, bir hac mevsiminde, insanlara ayağa kalkınız,<br />
dedi. Sonra, Murâdîler hâric Kûfeliler oturs<strong>un</strong>, dedi.<br />
Dahâ sonra Karnli kimse hâric Murâdîler de oturs<strong>un</strong>, dedi.<br />
Karnli Üneys adında bir kimse ayakda kaldı. Bu şahs,<br />
Üveys-î Karnînin amcası idi. Hazret-i Ömer ona, Üveysi tanırmısın<br />
diye sordu. Üneys, aramızda ondan câhil, ondan<br />
divâne ve ondan muhtâc kimse yokdur, dedi. Hazret-i<br />
Ömer “radıyallahü anh” ağladı ve Resûlullahdan “sallallahü<br />
aleyhi ve sellem” işitdim: “Üveysin şefâ’atiyle, Rebi’a ve<br />
Mudar kabîleleri sayısınca kimse Cennete girer” buyurdu,<br />
dedi. Herem bin Hayyân “radıyallahü anh” şöyle demişdir:<br />
Bu haber bana ulaşınca, sâdece Üveys-i Karnîyi görmek<br />
maksadı ile Kûfeye gitdim. Birgün Fırat nehrinin kenârına<br />
vardım. Bakdım ki, Üveys-i Karnî orada abdest alıyordu.<br />
Onu tanıdım. Çünki önceden onu bana ta’rîf etmişlerdi. Selâm<br />
verdim, selâmımı aldı. Müsâfehâ yapmak istedim, yapmadı.<br />
Allahü teâlâ sana merhamet etsin ve seni magfiret etsin,<br />
ey Üveys, nasılsın dedim. Ona olan aşırı muhabbetimden<br />
bana ağlamak geldi. O da ağladı. Ağlamamız bitince,<br />
– 424 –
Change language