Sevahid-un Nubuvve - Peygamberlik Mujdeleri - Mevlana Abdurrahman Cami
ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE (Peygamberlik Müjdeleri) Bu kitâb, derin âlim ve büyük velî Mevlânâ Abdürrahmân Câmî hazretlerinin, "ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE Lİ-TAKVİYET-İ EHLİL-FÜTÜVVE" adlı kitâbının tercümesidir. Kitâbda, bir mukaddime, yedi bölüm, bir hâtime vardır: 1) Mukaddime: Nebî ve mürsel kelimelerinin ma’nâlarını ve bunlara bağlı şeyleri açıklamakdadır. 2) Birinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan evvel, Peygamberliğine delîl olan alâmetler hakkındadır. 3) İkinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan bi’setine [Peygamberliği bildirildiği vakte] kadar, meydâna gelen alâmetler hakkındadır. 4) Üçüncü bölüm: Bi’setden hicrete kadar meydâna gelen mu’cizelerin beyânı hakkındadır. 5) Dördüncü bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hicretinden vefâtına kadar olan mu’cizeleri hakkındadır. 6) Beşinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" vefâtından sonra meydâna gelen ve ayrıca zemânı kesin belli olmıyan veyâ bir vakte mahsûs olmıyan alâmetler hakkındadır. 7) Altıncı bölüm: Eshâb-ı kirâmdan ve Ehl-i beytden [oniki imâmdan] meydâna gelen kerâmetler anlatılmakdadır. 8) Yedinci bölüm: Tâbi’în, tebe-i tâbi’în ve sofiyyeden sâdır olan kerâmetler hakkındadır. 9) Hâtime: Din düşmanlarının gördüğü cezâ ve belâlardan bahs edilmekdedir.
ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE
(Peygamberlik Müjdeleri)
Bu kitâb, derin âlim ve büyük velî Mevlânâ Abdürrahmân Câmî hazretlerinin, "ŞEVÂHİD-ÜN NÜBÜVVE Lİ-TAKVİYET-İ EHLİL-FÜTÜVVE" adlı kitâbının tercümesidir.
Kitâbda, bir mukaddime, yedi bölüm, bir hâtime vardır:
1) Mukaddime: Nebî ve mürsel kelimelerinin ma’nâlarını ve bunlara bağlı şeyleri açıklamakdadır.
2) Birinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan evvel, Peygamberliğine delîl olan alâmetler hakkındadır.
3) İkinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" doğumundan bi’setine [Peygamberliği bildirildiği vakte] kadar, meydâna gelen alâmetler hakkındadır.
4) Üçüncü bölüm: Bi’setden hicrete kadar meydâna gelen mu’cizelerin beyânı hakkındadır.
5) Dördüncü bölüm: Resûlullahın "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem" hicretinden vefâtına kadar olan mu’cizeleri hakkındadır.
6) Beşinci bölüm: Resûlullahın "sallallahü aleyhi ve sellem" vefâtından sonra meydâna gelen ve ayrıca zemânı kesin belli olmıyan veyâ bir vakte mahsûs olmıyan alâmetler hakkındadır.
7) Altıncı bölüm: Eshâb-ı kirâmdan ve Ehl-i beytden [oniki imâmdan] meydâna gelen kerâmetler anlatılmakdadır.
8) Yedinci bölüm: Tâbi’în, tebe-i tâbi’în ve sofiyyeden sâdır olan kerâmetler hakkındadır.
9) Hâtime: Din düşmanlarının gördüğü cezâ ve belâlardan bahs edilmekdedir.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
EBÛ MÜSLİM HAVLÂNÎ “rahmetullahi aleyh”<br />
Ebû Müslim Havlânî hazretleri hiç dünyâ sözü söylemezdi.<br />
Dünyâ ile alâkalı konuşanların yanından ayrılırdı. Bir gün<br />
bir mescidde bir gurub insanın toplandığını görerek, âhıret<br />
ile alâkalı konuşuyorlardır diye yanlarına gidip oturdu. Biri<br />
benim kölem ticâretden döndü, çok kâr getirdi, dedi. Bir diğeri,<br />
dört köle hâzırladım, falan yere sefere göndereceğim,<br />
dedi. Ebû Müslim Havlânî onlara bakıp dedi ki: Sizin hâliniz<br />
şu kimseye benzer. Bir kimse şiddetli yağmur altında yolda<br />
kalmışdır ve sığınacak bir yer arar. O sırada büyük bir dergâh<br />
ve büyük bir kapı görür. Şu kapıdan içeri gireyim de,<br />
yağmur kesilinceye kadar orada durayım, der. Kapıdan içeri<br />
girince, binânın damının olmadığını görür! Ben de sizden<br />
birşeyler istifâde edeyim diye yanınıza oturdum. Meğer siz<br />
dünyâ ehli imişsiniz, dedi.<br />
Şöyle nakl edilmişdir: Esved-i Anesî Yemende peygamberlik<br />
da’vâsında bul<strong>un</strong>du. Ebû Müslim Havlânîyi “rahmetullahi<br />
aleyh” yanına çağırıp, benim Allahın peygamberi olduğuma<br />
şehâdet eder misin dedi. Hâyır, dedi. Muhammedin<br />
“aleyhisselâm” Allahın Resûlü olduğ<strong>un</strong>a şehâdet edermisin,<br />
dedi. Evet ederim, dedi. Birkaç def’a aynı şeklde sordu ve<br />
aynı cevâbları aldı. Esved-i Anesî onu, büyük bir ateşin içine<br />
atmalarını emr etdi. Ateşi yakıp onu içine atdılar. Ateş onu<br />
aslâ yakmadı. Esved-i Anesîye dediler ki, onu buradan başka<br />
bir yere gönder. O sana inanmaz ve inananların sana karşı<br />
inançlarını bozar. Esved-i Anesî ona Yemenden gitmesini<br />
söyledi. O da Medîneye gitdi. O sırada Resûlullah “sallallahü<br />
aleyhi ve sellem” vefât etmiş ve Hazret-i Ebû Bekr “radıyallahü<br />
anh” halîfe olmuşdu. Ebû Müslim Havlânî “rahmetullahi<br />
aleyh” mescide girip, nemâz kıldı. Hazret-i Ömer “radıyallahü<br />
anh” onu gördü. Yanına gidip, hangi kavmdensin,<br />
dedi. Yemen ehlindenim deyince, yalancı peygamberin ateşe<br />
atdığı kimse ne yapdı, diye sordu. O Abdüllah bin Sevb<br />
idi, dedi. Hazret-i Ömer yemîn vererek, o sensin deyince,<br />
evet benim dedi. Hazret-i Ömer “radıyallahü anh” onu bağrına<br />
basdı ve ağladı. Onu hazret-i Ebû Bekrin “radıyallahü<br />
– 418 –
Change language