Sevahid-un Nubuvve - Peygamberlik Mujdeleri - Mevlana Abdurrahman Cami

dan ümmîdim çokdur. Doksandokuz, yüz veyâ yüzüç veyâ
yüzyedi yaşlarında vefât etdiği rivâyet edilmişdir.
Nakl ederler ki, Enes bin Mâlikin “radıyallahü anh” tarlalarını
ekip biçen kimse, kendisine arâzînin kurak kaldığını,
suya ihtiyâcı olduğunu söyledi. Abdest alıp iki rek’at nemâz
kıldı ve düâ etdi. Bir parça bulut gelip, tarlalarının üzerini
kapladı. Yaz günlerinde idi. Tarlalarının üzerine o kadar
yağmur yağdı ki suya doyurdu. Sonra hizmetcisini gönderip,
yağmur nerelere yağmış git bak bakalım, dedi. Hizmetci gidip
bakdı ve yağmur sizin arâzinizin dışına çıkmamış diye
haber getirdi.
SÂBİT BİN KAYS “radıyallahü teâlâ anh”
Sâbit bin Kays “radıyallahü anh” şöyle anlatmışdır: Bir
seriyyeye çıkmışdık. Düşmânın câsûslarını gördük ve kaçmağa
başladık. Arkadaşlarımızdan birisinin atı tökezledi.
Atından uyluğunun üzerine düşdü. Uyluğu kırılmışdı ve kemikleri
sanki hurma çekirdekleri gibi parçalanmışdı. Onu bir
ata bindirmek istedik, mümkin olmadı. Beni katl edin dedi.
Çâresiz onu orada bırakıp gitdik. Bir gün ve bir gece yol aldık.
Bir de bakdık, o arkadaşımız arkamızdan yetişdi. Ayağı
temâmen iyileşmişdi. Sanki aradan bir sene geçmiş gibi iyileşmişdi.
O kimse bize şöyle anlatdı: Beyâz ata binmiş bir
kimse yanıma geldi. Elini uyluğuma sürdü ve bana, meâl-i
şerîfi, (Eğer yüz çevirirlerse, de ki, Allah bana yeter, Ondan
başka ilâh yokdur, yalnız Ona güveniyorum, O arş-ı azîmin
Rabbidir) olan, Tevbe sûresi 129.cu âyet-i kerîmesini oku,
dedi. Okudum, uyluğum iyileşdi.
TEMÎM-İ DÂRÎ “radıyallahü teâlâ anh”
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük gazâsından
dönünce, Temîm-i Dârî, Dâriyînden bir cemâ’at ile birlikde
gelip müslimân olmuşdu.
Nakl edilir ki, hazret-i Ömerin “radıyallahü anh” halîfeliği
sırasında Medînede Hurrede bir yangın çıkdı. Hazret-i
Ömer, Temîm-i Dârînin yanına gidip, haydi kalk, bu ateşin
yanına gidelim, dedi. Yâ Emîr-el mü’minîn! Ben kimim ki,
– 414 –